Νεων επιστολων εναρξις!!!

Μικρη μου Γαλατεια,

Μετα απο αλλεπαλληλες συνεδριες ψυχαναλυσης με τον γιατρο μου, τον dr. Seeng, συνειδητοποιησα πως θα πρεπε να αλλαξω ροτα στην πορεια, που ειχα αφησει τη σχεση μας να παρει το τελευταιο διαστημα. Χαρη σε αυτον μαλλιστα, και την απαραμιλλου καλλους αισθητικη του, απεκτησα τα νεα μου "επιστολοχαρτα", που θα αποτελεσουν την πρωτη απο πολλες αναπαντεχες αλλαγες, που θα αρχισουν να αποκαλυπτονται μπροστα στα ματια σου, μερα με τη μερα!

Μια εξ' αυτων, που προτιθεμαι να σου αποκαλυψω (και να σου υποσχεθω συναμα), ειναι οτι οι επιστολες μου απο τουδε και στο εξης θα ειναι πιο "αναλαφρες" κι η θεματολογια τους θα επεκταθει σε μεγαλυτερου ευρους και υφους περιοχομενα! Σκοπευω να σου στελνω νεες μουσικες, περισσοτερες φωτογραφιες, καθως και να μοιραζομαι με σενα τη γνωμη μου για θεματα που με απασχολουν, περαν απο τη σχεση μας!!!

Αρκετα με την οποια μελαγχολικη περιρρεουσα "ατμοσφαιρα" που απεπνεαν οι τελευταιες μου επιστολες! Το καλοκαιρι εφτασε για τα καλα, κι η καθημερινοτητα στην Καλαματα, που σκοπιμως επελεξα πριν περιπου ενα χρονο για να δραστηριοποιηθω επαγγελματικα και κοινωνικα, ειναι ισως απο τις καλυτερες που θα μπορουσε καποιος να εχει σε μια επαρχιακη πολη.

Οταν απαρνηθηκα πιο προσοδοφορες επαγγελματικες προτασεις σε Αθηνα και Πατρα, ηταν απλα και μονο γιατι ηξερα πως μονο εδω θα ημουν πραγματικα ο εαυτος μου, αυτος που θελω και ξερω πως αξιζει να σου χαριζεται καθημερινα, ως μια χειρονομια απολυτης ευγνωμοσυνης που υπαρχεις στη ζωη και στην καρδια μου. Αλλωστε, τι παραπανω θα μπορουσα να ευχομαι ολημερις και να ονειρευομαι ολονυχτις;;;

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Αποψε αποφασισα να σου χαρισω ενα τραγουδι του Λουκιανου Κηλαηδονη, σε μια live εκτελεση του. Η αληθεια ειναι πως το θυμηθηκα πριν απο μερικους μηνες, οταν επελεξε να το τραγουδησει ο Φοιβος Δεληβοριας, σε μια συναυλια του εδω στο Νοτο. Ειναι το "Ενα γουρουνι λιγοτερο" και θα σου ζητησω να μη βιαστεις να το κρινεις αρνητικα απο τον ασυνηθιστο τιτλο του. Να δεις που θα σε κανει να χαμογελασεις απο την πρωτη κιολας φορα που θα το ακουσεις, και θα καταλαβεις αμεσα τον λογο που επελεξα μεταξυ πολλων αλλων, που περιμενουν καρτερικα στη συλλογη μου, να σου αποσταλλουν με την καταλληλη ευκαιρια!

"Ένα γουρούνι λιγότερο"

Κηλαηδόνης Λουκιανός


Έχει αμάξι, έχει σπίτι, όλα τα ’χει κι όμως πλήττει
και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή
Ξέρει κόλπα, έχει θέσεις, μετοχές και καταθέσεις
και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή

Γι αυτό σου λέω μη μου λες εμένα
για όλα αυτά τα μεγαλεία, τα παλάτια, τα λεφτά
Γι αυτό σου λέω εγώ είμαι μια χαρά
να κλαις τον άλλονε λοιπόν το φουκαρά

Εγώ, κορίτσι μου γλυκό, έχω εσένα
αντί γι αυτά τα μεγαλεία, τα παλάτια, τα λεφτά
Εγώ κορίτσι μου είμαι μια χαρά
να κλαις τον άλλονε λοιπόν, τον φουκαρά

Κονομάει, τη βγάζει φίνα, στη Μαγιόρκα, στα καζίνα
και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή
κάνει μια ζωή στρωμένη, με γυναίκα κι ερωμένη
και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή

Γι αυτό σου λέω...


Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

Δεν ζηταω πολλα...(;)

Μικρη μου Γαλατεια,

Εχω διαγραψει καμια δεκαρια διαφορετικες εναρξεις αυτης της επιστολης, κι αυτο γιατι εχω μια διαολεμενη εσωτερικη παρορμηση να "φτιασιδωνω" το λογο μου. Ακομη κι οταν εχω την αναγκη να σε βρισω οσο πιο παθιασμενα μπορω, ακομη και τοτε μια αναστολη υπερανω των δυναμεων με κραταει! Ισως γιατι σε καθε μου κουβεντα εγω βλεπω μια κινηση σκακιου! Ετσι αθελα μου διακρινω πεντε ατακες-κινησεις σου που θα επακολουθησουν ως αποτελεσμα της δικης μου!

Λοιπον στο μπαλκονι μου κι αποψε, μετα απο ενα ντους που κρατησε 10 φορες πιο πολυ απο οσο θα πρεπε συμφωνα με τον ορισμο του! Ξεχαστηκα κατω απο το δροσερο νερο και ετσι τα δακρυα μου ηρθαν φυσικα να ακολουθησουν τις σταγονες του τρεχουμενου νερου! Δεν ξερω πως αλλη μια βραδυα, ενω ειχα κλεισει το λαπτοπ, βρεθηκα εδω και παλι μπροστα του, ενωπιος ενωπιω, με ενα γεματο ποτηρι ουισκι, που πινω παρα τη θεληση μου, μονο και μονο για τις "ευργετικες" του επιπτωσεις!

Η αληθεια ειναι πως και παλι δε θα τολμησω να σου γραψω οσα σιγουρα θα επελεγα να εκστομισω αν σε ειχα εδω κοντα μου! Εναι τοσα τα παραπονα που εχω απο σενα, κυριως λογω της φυγοπονης σου στασης ζωης, που μου εχουν στερησει το χαμογελο, μερες τωρα. Ισως ειναι καλυτερα ετσι... Κι αυτο γιατι καθε φορα απο αναποφευκτα "πεφτω" , εχω πλεον συνειδητοποιησει πως ειναι απλα και μονο για να ξανα-"ανεβω". Απλα με εκνευριζει η επιρροη που ασκεις επανω μου, οχι μονο συναισθηματικα αλλα πλεον και σωματικα, μιας και τα συμπτωματα της εκνευριστικης ελλειψης σου εχουν αρχισει να εμφανιζονται με διαφορες εκφανσεις!

Ξαναδιαβαζω βιαστικα τις παραπανω γραμμες, και καταλαβαινω οτι δεν πολυβγαζουν νοημα! Αλλα αδιαφορω και συνεχιζω!!! Ξερω πως οταν θα διαβαζεις αυτη την επιστολη, θα καταλαβαινεις πολυ καλα σε τι αναφερομαι! Απλα ειναι "κι αυτη η επαναλαμβανομενη ερωτηση απο παμπολους "λαθραναγνωστες" μου που μου εχει "καρφωθει" στο μυαλο τις τελευταιες μερες! Ακους εκει θρασσος να αμφισβητουν την υπαρξη σου, ερωτωντας με αν υπαρχεις!!! Φταις ομως μικρη μου κι εσυ που δεν με αφηνεις να εμφανισω τα πειστηρια μου σε σε αυτο το ατυπο δικαστηριο κι σε ολους αυτους τους δυσπιστους ενορκους!

Θα αρκουσαν αραγε μερικες φωτογραφιες σου που με τοσο ναζι τραβουσες λες και ηξερες οτι προοριζοταν για μενα; Η μηπως οι ηχογραφημενες μας τηλεφωνικες μας συνομιλιες, καποιες εκ των οποιων ξεπερνουσαν και τις 5 ωρες, ωρες μικρες μα ουσιαστικες! Εισαι ομως κι εσυ τοσο απολυτη, οταν μου δηλωνες οτι δε θα επελεγες να μου απαντουσες μεσω αυτης της επικοινωνιακης διοδου! Κι ετσι πρεπει εγω να υπομενω καθε απιστο Θωμα (και κυριως Θωμαιδα) κια να εφευρισκω καθε φορα μιαν "ευφυη" αποκριση στην πιο αναμενομενη ερωτηση!

Ετσι λοιπον δειλη μου Γαλατεια, με αφηνεις μονο, να προσπαθω πλεον να πεισω οχι μονο εμενα, αλλα κι ολους τους αλλους, οτι οχι μονο υπαρχεις αλλα κι οτι με σκεφτεσαι... κι ας προσπαθεις να πεισεις πρωτα απο ολους τον εαυτο σου, οτι δεν το κανεις πια με το να με διαγραφεις απο παντου. Ειμαι ομως υπερανω τετοιων τακτικων (η μηπως οχι) Σιγουρα ομως, οσο αφελως κι αν αντιδρω υπο πιεση, σιγουρα διατηρω τα οποια προσχηματα, που θα περισωσουν οσα κομματια μας ειναι αναγκαια ωστε να ελπιζουμε στο μελλον οτι θα εχουμε κατι που να αποκαλουμε κοινο παρελθον!

Σιγα σιγα και το τριτο ουισκι εχει φτασει στο τελος του, τα βλεφαρα μου εχουν βαρυνει ευτυχως περισσοτερο απο οσο μπορω να αντεξω, κι η μπαταρια του φορητου με προειδοποιει οτι θα με εγκαταλειψει οσονουπω! Ξερω πως δε θελω να κανω ανακεφαλαιωση αυτης της επιστολης, μιας κι αν το αποτολμησω θα πατησω διχως δευτερη σκεψη ενα delete κι αυτη μου η εγγραφη αποδοχη κι ομολογια του μεγεθους της μεθης και της αναστατωσης μου δε θα σου γινει ποτε γνωστη. Κι αυτο ειναι κατι που δε θα αφησω να συμβει, μιας και αποφασισα να μη σου στειλνω μονο φτιασιδομενα γραμματα απο δω και περα. Κι αν καποιοι "λαθραναγνωστες" μας δυσαρεστηθουν, ε τι να πω; Αλλωστε ποτε δεν εγραψα ουτε μια αραδα λεξεις, με γνωμωνα να αρεσουν σε αυτους αλλα σε σενα.

Αυτο που θελω απο σενα δειλη μου, ειναι να ανακτησεις το θαρρος σου, και να αναρρωτηθεις αλλωστε ποιοι ειναι ολοι οι λογοι που σε εκαναν να με επιλεξεις ως τον Πυγμαλιωνα σου!

Δε ζηταω πολλα, ετσι ; ; ;

Ο Πυγμαλιωνας σου.


Υ.Γ. Χωρις πολλα λογια κι επεξηγησεις, αποψε αποφασισα να σου στειλω τον χαρισματικο Κωστη Μαραβεγια, που απο παλια μας ειχε δειξει οτι το μελλον του διαφαινοταν ευοιωνο απο την εποχη των X-Darawish. Ετσι λοιπον, κι αποψε σταθηκε αδυνατο να σου στειλω μονο ενα τραγουδι κι ετσι δυο καταφεραν να περασουν το τεστ της επιλογης κι ελπιζω να σου αρεσουν οσο κι εμενα.

"Δεν Ζητάω Πολλά"

Μαραβέγιας Κωστής

Μουσική/Στίχοι: Μαραβέγιας Κωστής/Καλαντζόπουλος Παναγιώτης



Ξανάρθες ξημερώματα
Πριν σβήσουνε τ’ αστέρια
Και πριν προλάβω να σε δω
Με πήρανε αιχμάλωτο ξανά
τα δυο σου χέρια

Ξανάρθες ξημερώματα
Και πάλι μεθυσμένη
λες και δεν έχει το πρωί
για την αγάπη σου στιγμή και με το φως
πεθαίνει


Δε ζητάω πολλά
όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι
να τα πεις μία φορά
με το φως το πρωί κι ένα χάδι

Ξανάρθες ξημερώματα
κι όλο και με φιλούσες
κι όλη την ώρα έψαχνα
να δω μέσα στα μάτια σου μα εσύ
δεν με κοιτούσες

Ξανάρθες ξημερώματα
Και πάλι μεθυσμένη
λες και δεν έχει το πρωί
για την αγάπη σου στιγμή και με το φως
πεθαίνει

Δε ζητάω πολλά
όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι
να τα πεις μία φορά
με το φως το πρωί κι ένα χάδι

"Που να βρω μια να σου μοιάζει"

Μαραβέγιας Κωστής

Μουσική/Στίχοι: Μαραβέγιας Κωστής


Είπα και ‘γω για να ξεχαστώ
να βρω μιαν άλλη να ερωτευτώ
Ως το πρωί σε κλαμπ και μπαρ
Πήγα σε γυμναστήρια και σε χαμάμ

Πόσες ξανθές μελαχρινές
Χαρούμενες και μελαγχολικές
Πρασινομάτες ζωηρές
Φρικιά θεούσες τρέντυ λαϊκές

Μα... που να βρω μια να σου μοιάζει
Την ζωή μου έχεις χαράξει
Κι έχω τούτο το μαράζι
Πώς να βρω μια να σου μοιάζει

Είπα ν’ αλλάξω προορισμό
Να ταξιδέψω μήπως και συναντηθώ
Με το άλλο «άλλο μου μισό»
Που στην Αθήνα δεν μπορώ να βρω

Πήγα σε μέρη εξωτικά
Μεγαλουπόλεις και μικρά χωριά
πόσες Σουηδέζες Πατρινές
Κινέζες Ιρανές Θεσσαλονικές

Μα... που να βρω μια να σου μοιάζει
Την ζωή μου έχεις χαράξει
Κι έχω τούτο το μαράζι
Πώς να βρω μια να σου μοιάζει

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com



boomp3.com

Αγρια χαραματα 23 Ιουνη...

Μικρη μου Γαλατεια,

33 ολοκληρα χρονια περασανε απο την πρωτη μου ανασα, σαν σημερα πισω στο μακρινο για μενα και ποσο μαλλον για σενα 1975! Κλασσικο καρκινακι λοιπον του πρωτου δεκαημερου, οπως θα ελεγαν οι τηλεοπτικες αστρολογοι, με ωροσκοπο στους Διδυμους! Ναι, ναι μου το εχεις ηδη πει ποσο περιεργος συνδυασμος ειναι αυτος, και πως ετσι μονο εξηγουνται πολλες απο τις αντιφασεις του χαρακτηρα μου! Αν ειναι λοιπον καποιον να κατηγορεις για οσα κατα καιρους εχεις βιωσει μαζι μου, το "ριξ'το" στα αστερια, μια και τοσο πολυ πιστευεις στην καταλυτικη επιρροη που ασκουν στην ζωη μας!

Ειναι μερικες μερες οροσημο για τον καθενα μας σε αυτη τη ζωη. Ετσι κι εγω θυμαμαι σχεδον φωτογραφικα τις περισσοτερες απο τις παραμονες Πρωτοχρονιας που εχω ζησει, τις Αυγουστιατικες πανσεληνους και τα Χριστουγεννα, μα πανω απο ολα θυμαμαι τα γενεθλια μου! Και πιστεψε με οτι δεν υπηρξαν ολα ευχαριστα! Τουναντιον μαλλιστα! Εδω που τα λεμε, τα περισσοτερα δεν ηταν καθολου ευχαριστα, αλλοτε λογω εξετασεων κι εξεταστικων, κι αλλοτε εξαιτιας σου! Μα ετσι ειναι μικρη μου, και δε θα θελα να το εκλαβεις ως κατηγορια, μα απλα ως διαπιστωση!

Θυμαμαι χρονια πριν, οταν ησουν ξανα μακρια μου, και τιποτα δεν φανταζε οτι θα σε εχω ποτε και παλι στην αγκαλια μου (οπως νιωθω κι αποψε), οτι ειχα γραψει ενα απο τα ελλαχιστα ομοιοκαταληκτα ποιηματα μου. Το κακο ειναι πως δεν εχω καταφερει να βρω πουθενα ενα ντοσιε γεματο με ολα αυτα τα ποιηματα καθως και παλιες μου επιστολες, που θα θελα να σου ξαναστειλω μεσα απο εδω! Το συγκεκριμενο λοιπον ποιημα, βουτηγμενο στην απογνωση και την μελαγχολια, ξεκινουσε ως εξης:

"Αγρια χαραματα,
23 Ιουνη,
υπουλες σκεψεις,
του μυαλου μου σπιουνοι.."

Νομιζω πως καταλαβαινεις το πως περιπου θα συνεχιζε, ασχετως που μου λειπει η συνεχεια για να σου την παραθεσω. Το θεμα ειναι πως καπως ετσι νιωθω κι αποψε! Ειμαστε τοσο ομοιοι, που φανταζομαι πως δε θα καταφερουμε να μιλησουμε ξανα, μονο και μονο εξ' αιτιας του επιπολαιου πεισματος, που μας εχει κυριευσει και τους δυο μας! Και να σκεφτεις βεβαια οτι η φαινομενικη αυλαια μας, επεσε πανω στο αποκορυφωμα της σχεσης μας! Μα δεν μπορει να μην φανταζεσαι κι εσυ, πως κατι τετοιο δεν μας αρμοζει. Δεν μπορει να ειναι τοσο αταλαντος, αυτος που γραφει τα σεναρια των ζωων μας, που μας επεφυλασσε τοσο αδιαφορο τελος! Εκτος κι αν... Δεν θα συνεχισω τις ικασιες μικρη μου, μιας και ξερω, πως η επαρση των νιατων σου, σε κανει να φανταζεσαι πως ολα αυτα ειναι ντετερμινιστικες ανοησιες.

Απλα θα σου ζητησω να αναθεωρησεις τις οποιες αποφασεις εχεις παρει και θα σου υποσχεθω πως θα πραξω το ιδιο! Ξερω πως θα 'ναι δυσκολο για σενα να παραδεχτεις πως λαχταρας να βρεθουμε περισοτερο τωρα παρα ποτε και πως μεχρι αυτο να συμβει θα εδινες τα παντα να ξαναπερασουμε τα βραδια μας μιλωντας στο τηλεφωνο, εκμηδενιζοντας ετσι τις αποστασεις που μα χωριζουν, χιλιομετρικα, ηλικιακα και ιδιοσυγκρασιακα!

Σε δυο Παρασκευες απο σημερα, θα βρεθω ξανα ως μετανοημενος Οδυσσεας στην Ιθακη, σχεδον ενα χρονο μετα απο τις περσυνες μου διακοπες εκει, για το γαμο ενος αγαπημενο μου εξαδελφου, οπου επελεξε με την αγαπημενη, του το Λαζαρετο ως το φοντο για τις γαμηλιες φωτογραφιες! Κι ενω ολοι λογιζουν την Ιθακη ως το τελος ενος "ταξιδιου", εγω αποφασισα να ειναι η αφετηρια μου για την υπολοιπη ζωη μου! Ετσι λοιπον θα σου προτεινω να εισαι εκει, στο λιμανι της Πατρας την Παρασκευη το μεσημερι, οπου και θα παρω το καραβι, ελπιζοντας το ταξιδι να μην διαρκεσει 10 χρονια, και να με ακολουθησεις σε μια κοινη αναζητηση της ευτυχιας. Να ξερεις, πως απτοητος (η αφελης) οντας, σε περιπτωση που δεν τα καταφερεις (να ξεπερασεις τον ανοητο και καταστροφικο εγωισμο σου) θα σε περιμενω, για τελευταια και οριστικη φορα, να εισαι εκει την Κυριακη του γυρισμου, για να σε παρω μαζι μου, μιας και σου χρωστω τις θαλασσινες απολαυσεις, που εχω απο καιρο υποσχεθει στα καταγαλανα νερα του Μεσσηνιακου κολπου.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Αποψε θα σου στειλω να ακουσεις ενα τραγουδι παλιο μα οχι και λησμονημενο! Ειναι το τραγουδι που ερμηνευσε η Κατερινα Κυρμιζη στον δισκο της "Κονσερτο για σοκολατα και τριανταφυλλα" πισω στο μακρινο 1996, οταν το Κατερινακι ηταν 21 χρονων, οσο κι εγω τοτε! Το συνειδητοποιησα μολις, ψαχνοντας για πληροφοριες γυρω απο αυτην, και συνειδητοποιησα πως ολοι οι αλλοι γυρω μου μεγαλωνουν, σοβαρευονται, κανουν παιδια κλπ, εκτος απο εμενα, χαρη στην αγαπη σου, που ειναι η πηγη της νιοτης μου!!!







Υ.Γ.2 Αποψε με βρισκεις σε περιεργη διαθεση κι ως εκ τουτου, αποφασισα να σου στειλω δυο τραγουδια αντι ενος! Κι ακομη πιο περιεργο, που ειναι και τα δυο απο τον ιδιο σπανιο δισκο. Βεβαια δεν θα κανω το ιδιο λαθος να σε προκαλεσω ξανα, πως δε θα καταφερεις να τον βρεις, μιας κι ειναι απο καιρο εξαντλημενος. Η ιστορια κι εσυ, μου εχετε αποδειξει οτι τιποτα δεν ειναι αδυνατο για σενα μικρη μου, οποτε απλα θεωρησε το μια προκληση για σενα να αποκτησεις εναν ομορφο δισκο, που απλα δεν ειχες την τυχη να αποκτησεις εγκαιρως, καθαρα και μονο λογω του νεαρου της ηλικιας σου! Ειναι το τραγουδι "Στην Ιοκαστη" που ειμαι σιγουρος πως η μελωδικοτητα του θα συνοδευσει πολλες φορες τις επομενες νυχτες και μερες σου!

" Στην πίσω τσέπη του blue jean"


Κατερίνα Κυρμιζή

Στίχοι: Νίκος Γρηγοριάδης

Μουσική: Νίκος Γρηγοριάδης


Μ' έχεις καιρό ξεχάσει
στην πίσω τσέπη του blue jean
που πέταξες προχθές.
Κι εγώ που σ'έχω
''μη βρέξει και μη στάξει''
βρε ξεχασιάρη, που να πάρει,
πες μου πια τι θες,
πες μου πια τι θες.

Θέλεις να περιμένω
για να γεμίσει το φεγγάρι
πρώτα για να'ρθεις.
Ή πριν με στήσεις και δεν έρθεις,
πανάθεμά σε, δε θυμάσαι
τίποτα να πεις,
πες μου πια τι θες...

(Να-να-να-να...
να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να)

Τέρμα λοιπόν, σ'αυτά που ξέρεις,
σαν τελευταία χάρη-χάρη-χάρη στο ζητώ.
Ψάχνω το υπόλοιπο μισό μου
κι όχι για να παρη-παρη-παρηγορηθώ.
Πες μου πια τι θες...

(Να-να-να-να...
να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να)






"Στην Ιοκάστη"


Στίχοι: Κατερίνα Κυρμιζή
Μουσική: Κατερίνα Κυρμιζή



Πάλι βρέχει κι η βροχή ψιθυρίζει στην καρδιά μας
όλα αυτά που χάθηκαν, δεν ξεχάστηκαν
πάλι βρέχει και θαρρώ βρέχει αναμνήσεις
φεύγεις, φεύγω, μα πού πάμε δε ρωτάμε μια στιγμή
τι είπα εγώ, τι είπες εσύ
το άδικο σκορπάμε
φεύγεις, φεύγω και θαρρώ πως δε σταματάμε

Ξεχάστηκα, μπερδεύτηκες και ποιος θα βοηθήσει
τι κέρδισα, τι κέρδισες μονάχα θα μετρήσει
οι μέρες μας κι οι νύχτες μας χαθήκανε σε λάθη
το μάθημα όμως ποια απ' τις δυο θα πρέπει, αλήθεια, να το μάθει;

Οι φωνές που σώπασαν
τα όνειρα που ξενυχτάνε, πόσο τα φοβάμαι
πρέπει και εσύ
μα δεν ξέρω η βροχή τι να σου θυμίζει
το μικρό μας μυστικό
την αγάπη που ξεχνάμε
δες πώς καταντάμε
ξένοι εσύ κι εγώ
το μικρό μας μυστικό που δε 'μολογάμε

Ξεχάστηκα, μπερδεύτηκες και ποιος θα βοηθήσει
τι κέρδισα, τι κέρδισες μονάχα θα μετρήσει
οι μέρες μας κι οι νύχτες μας χαθήκανε σε λάθη
το μάθημα όμως ποια απ' τις δυο θα πρέπει, αλήθεια, να το μάθει;

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com



boomp3.com

Πριγκηπεσα Γαλατεια

Μικρη μου Γαλατεια,

Ισως αυτη η επιστολη να αποτελεσει για σενα μιαν εκπληξη (ευχαριστη θελω να πιστευω) ομως για μενα ερχεται απολυτως φυσικα να συνεχισει την επιστολογραφια μου, μιας κι απλα θα συμπληρωσει τα κομματια του παζλ που με απαρτιζουν και που οσα λειπουν ακομη, ειναι απλως, οσα εχεις στην κατοχη σου. Μονο οταν "βρισκομαστε" λοιπον, νιωθω αρτιμελης και λειτουργικος, κι ισως γι' αυτο μαζι σου και μονο, αισθανομαι τοσο ανετος με τον εαυτο μου. Μονο με σενα εχω νιωσει πως το δερμα μας ειναι η πιο σεμνη και γοητευτικη μας "φορεσια", γι΄αυτο και υπηρξε σιωπηρη αλλα αμοιβαια αποδεκτη συμφωνια να απαλασσομαστε εν ριπη οφθαλμου απο τα περιττα μας ρουχα, μολις η πορτα του διαμερισματος μου εκλεινε ξοπισω μας!

Θυμαμαι ακομη λες κι ηταν εχτες, οταν μια λαμπερη Κυριακη του Δεκεμβρη, αρνιομουν πεισματικα να ακολουθησω το κοινο φιλικο μας ζευγαρι για να συνεχισω τον καφε που ηδη απολαμβανα στη μαρινα, ωστε να ταξιδεψω καμποσα χιλιομετρα εκει οπου ειχατε δωσει το δικα σας ραντεβου. Η αληθεια ειναι πως με ταλαιπωρουσε ηδη δυο μερες ενα ανυποφορο συναχι, που σε κανει να πιστευεις οτι θα ΄ταν καλυτερο να ειχες κατι σοβαροτερο, παρα να φτερνιζεσαι και να δακρυζεις ακαταπαυστα. Η μονη μου δικαιολογια λοιπον ηταν οτι δεν ημουν ντυμενος καταλληλα ουτε εφοδιασμενος με την αρμοζουσα διαθεση για να γνωρισω νεο κοσμο.

Μετα πολλων κοπων και βασανων, υπεκυψα στις πιεσεις της φιλης μας, ισως επειδη υπαινυχθηκε οτι δε θα το μετανιωσω! Ετσι λοιπον βρεθηκα να ταξιδευω παραλληλα με τα βοριοδυτικα παραλια της Πελοπονησου, που διακρινονται για μια ξεχωριστη, αγρια αλλα ζεστη ομορφια... οπως ακριβως κι εσυ!

Φτασαμε λοιπον στο παραθαλασσιο καφε- μπαρ και μεχρι την τελευταια στιγμη που περνουσα την ξυλινη εισοδο, αναρρωτιουμουν ποσο θα διαρκεσει αυτη η "υποχρεωση", που αν ηταν στο χερι μου ευχαριστως θα απεφευγα! Μεχρι την στιγμη που συνειδητοποιησα πως η ξανθια καλλονη που επινε παρεα με καποιον το καφε της καθισμενη σε ενα σκαμπω στο μπαρ,
ηταν η φιλη που προοριζοταν να συναντησουμε!

Ξαφνου η διαθεση μου αλλαξε και η μονη μου ανησυχια ηταν οτι δεν ειχα φροντισει να ντυθω καπως πιο προσεγμενα, η ακομη και να μη φορουσα αυτο πορτοκαλι καπελο τζοκει, που το μονο σκοπο που εξυπηρετουσε ηταν να καλυπτει τα αλουστα λογω του πυρετου μαλλια μου.

Ετσι οπως εγινε η αναδιανομη των καθισματων, με εφερε να καθομαι μακρια αλλα αντικρυστα σου, με μονο μειονεκτημα... οτι καθομουν διπλα το συνοδο και πιθανοτατα συντροφο σου! Κατανοεις τωρα, ποσο αμηχανα ενιωθα, μιας και για μενα ηταν πασιφανης η ελξη που αισθανομουν απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα απο μακρια καθως εμπαινα στο χωρο! Αλλωστε ηταν σαν να απο σουρουπο να ειχε καταφτασει με μιας το καταμεσημερο, και να αρνιομουν να ομολογησω πως δεν βλεπω τον ηλιο κι απο που πηγαζει το ζωογονο φως του! ( "Το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας..." που τραγουδα κι ο Μαλαμας!)

Στην πορεια της συζητησης αρκεστηκα να συνομιλω με τον αντρα που φθονουσα και μονο με την υποψια, οτι ειχε το προνομιο να ειναι το πρωτο θεαμα που αντικρυζουν τα ματια σου καθε πρωι οταν ξυπνας! Κανοντας υπερανθρωπες προσπαθειες να τητρησω το savoir-faire και να ειμαι ευχαριστος συνομιλητης και παραλληλα να μην "καρφωνομαι" κοιτωντας σε επιμονα ενω εσυ μιλουσες με τη φιλη μας, καταφερα να γινω αρεστος στον "αντιζηλο" μου, μεχρι τη στιγμη, που προς μεγαλη μου εκπληξη, σηκωθηκε να φυγει, λεγοντας σου σαν επιλογο, να μη χαθεις μεχρι τη επομενη φορα που α επεστρεφες στα πατρια εδαφη!

Καταλαβαινεις την εκπληξη μου, τωρα που σου εξομολογουμαι οσα διαδραματιστηκαν εν αγνοια σου, μεχρι την ωρα που τελικα βρεθηκαμε διπλα διπλα καθισμενοι στριμωχτα σε ενα πολυβουο πια μπαρακι, που ομως το μονο που "ακουγα" ηταν τα ευγλωττα σου ματια, να μου υποσχονται το επι γης παραδεισο, σε καθε δυνατη μορφη, αρκει μερος του να εισαι ΕΣΥ!

Εν τελει, δεν τολμησα να εκστομισω τιποτε εκινο το απογευμα, περαν απο μερικες αθωες φιλοφρονησεις για το γουστο σου στην επιλογη υποδηματων και δη για τις εξαιρετικες σου μποτες, που σε εκαναν να φανταζεις ακομη πιο ψηλη, απο οσο οι γονεις σου γενναιοδωρα σε προικισαν!

Στο ταξιδι της επιστροφης το μονο που σκεφτομουν ησουν εσυ και ποσο ατυχος ημουν που σε 2 μηνες θα εφευγα μακρια σου, ασχετως που εν τελει το σεναριο αυτο δεν πραγματοποιηθηκε, κυριως με την επιρροη "δυναμεων" υπερανω καθε δικης μου καταννοησης! Την επομενη μερα αποφασιμενος να σε ξεχασω, θυμηθηκα πως ειχα κατα νου μιαν αλλη επιδοξη "Γαλατεια" προτου γνωρισω εσενα κι αποφασισα να την ενθρονισω με το ζορι στο θρονο της καρδιας μου, μεχρι το βραδυ που η κοινη μας φιλη θυμηθηκε καθυστερημενα να μου εκμυστηρευτει πως μολις επεστρεψε στο σπιτι της χτες βραδυ, διαπιστωσε οτι την ειχες καλεσει επανειλημενα στο αθορυβο κινητο της, να την ρωτησεις για μενα, κι αν πιστευε οτι θα ενδιαφερομουν για σενα!!!

Μικρη μου καταλαβαινεις αραγε την εκπληξη μου; Χρειαστηκε να περασουν δυο και πλεον μηνες για να ξαναβρεθουμε, μα τοτε ημουν εγω αυτος που πλεον ειχα λογους να μην μπορω να αδραξω ταυτοχρονως την ευκαιρια και εσενα! Εκτος απο μια αλησμονητη νυχτα σε ενα μικροσκοπικο διαμερισμα και με την παρουσια αρκετων φιλων κι οχι μονο, που τολμησα για πρωτη φορα να αγγιξω το πελμα σου, με φοβο που φανταζομαι που εχει καθε ταπεινος προσκυνητης που επιθυμει να αποθεωσει το ειδωλο της λατρεμενης του θεας η καθε αυλικος προσκυνα την Πριγκηπεσα του!

Κι οταν πια το καλοκαιρι ειχε φτασει ξανα, μερες σαν κι αυτες, ημουν εγω που σαν ανοητος και πικραμενος πουακομη δε ειχα γευτει τα χειλη σου, χρησιμοποιουσα μια φιλη μου να σε κανω να ζηλεψεις! Κι ενω κατι τετοιο δεν ειναι κατι που με τιμα, μαλλον ηταν αρκετο να σε κανει να τολμησεις μια βραδια να βρεθεις στο αμαξι μου και μετα στην αγκαλια μου! Ακομη θυμαμαι το ποσο φυσικα σε ενιωθα απο την πρωτη στιγμη στην αγκαλια μου, λες και απλα ησουν αυτο που χρονια ελειπε απο εκει η καποιος θρασυς σε ειχε αποσπασει παρα τη θεληση μου!

Οι μηνες περασαν, μα τιποτα υπηρξε ικανο να σβησει αυτες τις αναμνησεις απο την καρδια μου, οπου και διαφυλασσω ως κορη οφθαλμου. Και ξερουμε κι οι δυο οτι η σχεση μας ειναι υπερανω κανονων, "πρεπει" και "μη"... Αλλωστε καθε φορα που ενας απο τους δυο μας ακολουθησε την πεπατημενη, κι εκανε φερ' ειπειν ανοητες ερωτησεις η τυπικες δηλωσεις εκανε τον αλλο να γελασει, κι οχι παντα με καλα αποτελεσματα. Το μονο που με κρατει να μη σβηνω λοιπον αυτες τις αναμνησεις ειναι η βεβαιοτητα μου πως θα μου φανουν χρησιμες την επομενη φορα που θα βρεθουμε ολογυμνοι κι αγκαλιασμενοι να περιμενουμε την αυγη σε μια βεραντα, λες κι ειμαστε ολομοναχοι πανω στη γη!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

"Ατέλειωτα ταξίδια"

Πυξ Λαξ

Μουσική/Στίχοι: Στόκας Μπάμπης/Ξυδούς Μάνος


Μικρό κορίτσι έφυγες μια μέρα απ' το χωριό σου
δέκα χιλιάδες όνειρα δεν θα ξαναγυρίσεις
Θα είσαι η αρχόντισσα στον τόπο το δικό σου
σ' όσους σε πίκραναν πολύ δεν θα ξαναμιλήσεις


Έλενα πώς τα περνάς μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς

Την πόλη την εγνώρισες χειμώνα καλοκαίρια
πολλοί που σε αγάπησαν μονάχα για μια ώρα
τους έδινες λίγο στοργή σου άπλωναν μαχαίρια
πόσες φορές δεν σκέφτηκες τι θα απογίνω τώρα

Έλενα...

Πόσες φορές δεν άνοιξες με τρέλα την καρδιά σου
σε κάποιον που σε πλάνεψε με λόγια απελπισμένα
σε κάποιον που ήθελε απλά να κλέψει τη ματιά σου
δώρο για τη γυναίκα του και όλα ξεχασμένα

Έλενα...

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!


boomp3.com

Ανθρωπων εργα...

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα μην εχοντας χρονο να σου γραψω μια πληρη επιστολη, θα αρκεστω (ελπιζοντας πως θα κανεις κι εσυ το ιδιο) να σου στειλω ενα τραγουδι αγαπημενο, που εψαχνα καιρο στην συγκεκριμενη διασκευη! Ηταν Γεναρηςτου 2005 αν δεν απατωμαι, οταν εγινε μια μεγαλη συναυλια, τα εσοδα της οποιας θα στελνονταν στους πληγεντες απο το πρωτοφανες τσουναμι που επληξε πολλες παραθαλασσιες περιοχες της Ασιας.

Εκεινο λοιπον τα βραδυ, μαζευτηκαν παμπολοι ελληνες τραγουδιστες, κι ενωνοντας τις φωνες του, διχως ανταγωνισμους και εριδες, μας χαρισαν μια υπεροχη συναυλια, με καποια απο τα καλλιτερα κομματια τους. Δυστυχως δεν μπορεσα να παρευρεθω στην Αθηνα, οποτε αρκεστηκα να τη παρακολουθησω απο την τηλεοραση.

Βεβαια δεν μπορω να πω πως ηταν ολα της απολυτου αρεσκειας μου, ουτε οτι θα επελεγα να παω να ακουσω εκ του συνεγγυς καποιους απο αυτους. Ενας απο αυτους που δε θα ακουγα, ειναι ο Σταματης Κραουνακης. Οχι πως δεν αναγνωριζω το ταλεντο του πρωτιστως ως δημιουργου και δευτερευοντως ως τραγουδιστη. Απλα κατι δεν μου "κολλαει" με τον Κραουνακη, ακομη κι ως ανθρωπο.

Ετσι λοιπον θυμαμαι λες κι ηταν χτες το βραδυ, οτι ακουγα τον λατρεμενο μου Μανωλη Λιδακη, να μου χαριζει το "Παλι-παλι" σε μια εκπληκτικη λαιβ ερμηνεια και μια τελεια μουσικη υποστηριξη σε ενα γρηγορο τραγουδι, που ακουω, καθε μα καθε φορα οταν μπαινω στο αμαξι κι αποφασιζω να ερθω να σε βρω, οταν ο παρουσιαστης ενημερωνε οτι θα ακολουθουσε ο Σταματης Κραουνακης κι η Σπειρα - Σπειρα. Καπου αρχισα να περιφερομαι στο χωρο, μαλλον κατευθυνομενος στην καβα να φρεσκαρω το ποτο μου, οταν ακουσα αμεσως την εναρξη του τραγουδιου!

Εμεινα αφωνος να ακουω χωρις να σκεφτομαι τιποτα! Καμια σκεψη, κι οσο αδειαζε το μυαλο μου απο τα παντα, γεμιζε η καρδια μου απο εσενα και τα ματια μου απο δακρυα που αναβλυζαν αρτεσιανα απο τα βαθη του ειναι μου!

Ε, λοιπον απο εκεινη τη μερα βαλθηκα να αγορασω το cd με την ηχογραφηση της συναυλιας αυτης μονο και μονο για αυτη την εμπειρια βιωσα, χαρη στην ερμηνεια αυτη ενος τραγουδιου της Λινας νικολακοπουλου, που πρωτο-ερμηνευσε η Αλκιστις Πρωτοψαλτη. Μα πιστεψε με πως η αδιακοπη απογοητευση απο την ακαρπη ανιχνευση αυτου του cd εφτασε στα υψη, οταν εμαθα οτι τελικα δε θα εβγαινε ποτε στην αγορα!

Απο τοτε βαλθηκα να κρατησω στης μνημης μου τα τεφτερια, ασβεστη την αναμνηση αυτης της ερμηνειας! Ωσπου προσφατα ψαχνοντας σε μια παλια χαρτοκουτα, βρηκα μερικα cd και περιοδικα! Ενα απο αυτα ηταν το δευτερο (και δυστυχως τελευταιο!) τευχος του περιοδικου Octava που ειχε κυκλοφορησει τον Νοεμβριο του 2005 και ειχα ακομη αυτο και το πρωτο στη ζελατινα τους, λες και ηξερα την τυχη του, κι ειχα αποφασισει να αυξησω τη συλλεκτικη του αξια, κρατωντας το ανεπαφο απο του χρονου τα "χαδια".

Και σαν να κεραυνοβοληθηκα ταυτοχρονα απο μια ντουζινα κεραυνους, ελαμψα απο την επιφοιτηση και την υπονοια οτι ισως στο cd που εδινε δωρο, και τα περιοχομενα του οποιου μου ηταν αγνωστα , αφου ηταν στην πισω πλευρα του, να υπηρχε αυτο που εψαχνα τοοοσο καιρο! Κι ετσι ηταν! Η χαρα μου ηταν ανελπιστα μεγαλη , αφου παντα νομιζα οτι ο ανθρωπος παυει να βιωνει τη χαρα στο μεγαλειο που ειχε την τυχη οταν ητανε παιδι, οταν φερ' ειπειν του εδιναν του χριστουγεννιατικο του δωρο!

Ετσι πλεον εχω στα χερια μου, εναν μικρο θησαυρο, που δεν εχει να κανει ακριβως με αυτο το τραγουδι, μα για τα ριγη που χαριζει απλοχερα στην ραχοκοκκαλια μου, καθε φορα που τ' ακουω! Κι αυτο γιατι με πλημμυριζει απο ΕΣΕΝΑ μικρη μου Γαλατεια! Και το κανει καθε φορα με την ιδια ενταση! Κι αν θες να το νιωσεις οπως κι οσο εγω, απλα ακουσε το οσες φορες χρειαστει για να πειστεις, οπως κανω κι εγω γραφοντας σου επι τοση ωρα τωρα, ακουγοντας το στο repeat μα και στη διαπασον!

Ισως ετσι μαλιστα να παρεις τις αποφασεις που ψαχνεις για να προχωρησεις στη ζωη κι ουχι να οπισθοχωρησεις ολοταχως προς το ρεμα που μολις περασες με τοσες προσπαθειες! Βεβαια θα μου πεις, κι οχι αδικα, οτι μπροστα σου βρισκεται ενας τρομακτικου βαθους γκρεμος...

ΕΓΩ!

O Πυγμαλιωνας σου.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ

ΣΠΕΙΡΑ - ΣΠΕΙΡΑ

"ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ"


Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.

Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.

Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.

Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.



Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

Υ.Γ. Μικρη μου σου στελνω επισης και την αυθεντικη ερμηνεια του ιδιου τραγουδιου, απο την Αλκιστη Πρωτοψαλτη, που περιλαμβανετε στον ομωνυμο δισκο, μετα απο προτροπη της rip1708.

boomp3.com

boomp3.com

Pre-wedding party

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα ηταν μια υπεροχη μερα! Ξερεις απο χρονια τη σταση ζωης μου. Αφου δεν ειμαι συχνα τοσο αισιοδοξος και καλοδιαθετος, το πηρα αποφαση πως οταν περναω πολυ καλυτερα του αναμενομενου, τοτε το οφειλω στον εαυτο να το παραδεχομαι και να το ομολογω μεγαλοφωνως! Μονο ετσι θα θυμαμαι στο εγγυς μελλον οτι τελικα δεν ειναι και τοσο δυσκολο να το επαναλαβω, να ξαναπερασω ξανα καλα.

Λοιπον οπως θα ξερεις ηδη σε μια εβδομαδα παντρευεται η αδερφη μου. Ετσι λοιπον αποφασισα να της κανω δωρα ενα pre-wedding party μονο για φιλους εκλεκτους κι αγαπημενους. Ετσι λοιπον "εκλεισα" ενα μεγαλο χωρο στο εδω και χρονια θερινο μου στεκι, το Hobo στη Σαντοβα. Ολα ηταν κανονισμανα απο μενα, ωστε ολοι να περασουμε καλα, και κυριως η αδερφη μου κι ο μελλον γαμπρος μου. Ξεκινησαμε απο νωρις κατα τις 12, και πρεπει να ομολογησω οτι μολις πριν απο λιγο επεστρεψα στο σπιτι, κατακοπος μα κατευχαριστημενος. Το αλκοολ ερεε αφθονο, οι πολυπολιτισμικοι μεζεδες κατεφθαναν ζεστοι και λαχταριστοι, κι η διαθεση δεν αργησε να φτασει στο ζενιθ της!

Ομορφη παραλια, ολολαμπρη και ζεστη μερα, χαλαρη μουσικη και καλη παρεα περιπου 40 ατομων, ηταν οι παραγοντες που συνετελεσαν στην καλη χημεια που οδηγησε στην προσδοκωμενη επιτυχια του εγχειρηματος. Εγω, με ενα ποτηρι Southern Comfort με λεπονι στο χερι, περιφερομουν απο τραπεζι σε τραπεζι, φροντιζοντας να μη λειψει τιποτα σε κανεναν!

Το κλου της ημερας ηταν οτι ειχα φροντισει να εχω στη διαθεση μαου για ολη την ημερα ενα ολοκαινουργιο, πανισχυρο (175 αλογα!!!) θαλασσι Jet ski, με το οποιο φροντιζα να κανω βολτα καθε προθυμο να σκισει τα κυματα μαζι μου. Κι οποτε καταφερνα να περασω απαρατηρητος, ξεγλιστρουσα απο τον μικρο φυσικο ορμο και ξεχυνομουν στα κυματα, αναρρωτομενος α τα καυσιμα θα με εφταναν αν τολμουσα να ξεκινησω να σε βρω δια θαλασσης, ως αλλος Οδυσσεας! Αρκεστηκα να σε εχω νοερα στο πισω μερος της ευρυχωρης σελας, γαντζωμενη επανω μου, μιας και κατα στιγμες αγγιξα και τα 60 μιλια ανα ωρα!

Φωτογραφικα ντοκουμεντα που αποδεικνυουν τα λεγομενα μου υπαρχουν, μικρη μου δυσπιστη, μα να εισαι σιγουρη οτι θα σου τα δειξω μονο αν μου τα ζητησεις, μιας και δεν θα θελα να ρισκαρω το ενδεχομενο (μικρο ειμαι σιγουρος) οι επιτολες μου να εχουν "λαθραναγνωστες".

Καταλαβαινεις οτι απο αυτην την παρεα, εγινε αισθητη η απουσια σου, και καποιοι τολμησαν και με ρωτησαν, αν το ερχομενο Σαββατο θα εισαι στο πλευρο μου η απλα θα μου μηνυσεις οτι με σκεφτεσαι εκ του μακροθεν. Σε κατι τετοιες ερωτησεις, αν δεν προλαβω να τις αποφυγω εντεχνα, τοτε απλα σιωπω ατεχνα μα "λαλιστατα"... Μονο εσυ θα μπορουσες να κανεις ολους αυτους να παρουν την απαντηση που τους αρμοζει!

Λοιπον, κατα το δειλι, οσοι αντεξαν ενα συνεχες 8ωρο παρουσιας στο μαγαζι, γευτηκαν σαν επιδορπιο ενα Banana Toffee Pie με την συνοδεια παγωτου της αρεσκειας τους! Στο γυρισμου ομως, αναγκαστηκα να απαρνηθω τη μηχανη μου κανα χιλιομετρο μακρια απο το σπιτι μου, εκει κοντα στον κομβο του "Fotini Appartments" μιας και μας ειδοποιησαν οτι εκαναν καθολικους ελεγχους για αλκοολ και θα ηταν αμαρτια να απαρνηθω το διπλωμα μου για το καλοκαιρι!

Σε αφηνω ομως γιατι η βραδια θα συνεχιστει πιο χαλαρα και για τους εκλεκτους, με μερικα κοκτειλς στο σπιτι της αδερφης μου, κι ας ελπισουμε οτι αργοτερα θα θυμηθω να μαζεψω και τη μηχανη μου.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Σαν μουσικο επιστεγασμα αυτης της υπεροχης μερας, σου στελνω να ακουσεις το υοεροχο τραγουδι του Λαυρεντη Μαχαιριτσα, "Τι να πω", απλα για να συνειδητοποιησεις, οτι σε θυμαμαι ακομη κι οταν η μερα μου ειναι γεματη απο ευχαριστους αντιπερισπασμους.

"Τι να πω"

Μαχαιρίτσας Λαυρέντης

Μουσική/Στίχοι: Battisti Lucio/Μάνου Αφροδίτη


Original song: Lucio Battisti – E penso a te

Σε θυμάμαι, τι να πω
Τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ

Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
Σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα, σ’ αγαπώ

Κλείνω τα μάτια, να σε δω
μα φεύγεις σα σκιά
στου χρόνου την απέραντη οθόνη
Το πρόσωπό σου τα μαλλιά
το στόμα, το φιλί
σα θάνατος ο χωρισμός
σκοτώνει, σκοτώνει


Ξεγραμμένος, τι να πω
σα δραπέτης, τι να πω
στο μαχαίρι τη γροθιά μου να χτυπώ
λίγο ακόμα, τι να πω
τ’ άρωμά σου, τι να πω
τ’ όνομά σου μια φορά να ξαναπώ

Σε θυμάμαι, τι να πω
τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ

Να να να να να να να...

Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα
Σε θυμάμαι ακόμα
Σ’ αγαπώ, τι να πω, τι να πω, τι να πω

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!


boomp3.com

Το ασυλο της Αγιου Νικολαου...

Μικρη μου Γαλατεια,

Την προηγουμενη εβδομαδα ενιωθα μιαν ακατανικητη αναγκη να φυγω απο εδω και να ερθω να σε βρω! Τωρα πως ημουν σιγουρος οτι ηξερα που και αν θα σε εβρισκα... δεν ξερω! Ετσι μετα απο ενα δεκαπενθημερο πολυ κουραστικης μα κι επιτυχους επαγγελματικης προσπαθειας, ζητησα δυο μερες αδεια και χωρις δευτερη σκεψη και προετοιμασια, αποφασισα να γυρισω σε γνωριμα λημερια!

Φουλαρισα το αμαξι μου, που μολις το αντικρυσα βγαινοντας απο την μπαλκονοπορτα μου εμοιζε με σωσιβια λεμβο του Τιτανικου, εβαλα στο ηχοσυστημα ενα flash disc γεματο μονο με τα τραγουδια και τις μουσικες που κατα καιρους σου εχω στειλει, το ανοιξα στη διαπασον, φορεσα ταπιο σκουρα μου γυαλια ηλιου , μιας κι ηταν καταμεσημερο κι ο ηλιος με κοιτουσε καταματα, και σανιδωσα το γκαζι λες και καποιος με περιμενε στο τερμα αυτου του δρομολογιου.

Παντοτε, μα παντοτε, οταν ξεκιναω ενα ταξιδι για την Πατρα, με κυριευει μια απιστευτη προσμονη για την αφιξη, που κανει το ταξιδι ισως πιο ευχαριστο κι απο τον προορισμο τον ιδιο! Τον δρομο το ξερω καλυτερα κι απο το σπιτι μου, κι ομως νομιζω οτι ανακαλυπτω κατι νεο κι ομορφο καθε φορα. Ακομη και τωρα, που ειχα να διανυσω την καμμενη Ηλιακη γη, καταφερα να μην μελαγχολησω περνοντας απο το απομειναρι του δασους του Καιαφα! Ενα δασος που καθε φορα, οσο κι αν βιαζομουν, ο,τι καιρο κι αν ειχε, θα σταματουσα χειμωνα καλοκαιρι, στην καντινα που ανοιγει για τους παραθεριστες, να κανω ενα τσιγαρο (οταν καπνιζα) και να αντικρυσω το Ιονιο Πελαγος!

Κοιτουσα το κοντερ στο ταμπλω, κι ηξερα ακριβως ποσα χιλιομετρα με χωριζαν απο το κρυφο κι ανομολογητο αντικειμενο του ποθου μου... ΕΣΕΝΑ! Κι ομως δεν ειχαμε μιλησει στο τηλεφωνο, κι ουτε σε ειχα ενημερωσει, πλην μιας μικρης κι ασημαντης υπονοιας που αφησει σκοπιμως κι εντεχνως να διαφυγει σε προσφατη επιστολη μου. Ειλικρινα ηθελα να ελπιζω, πως δν ηταν αναγκη να το κανονισουμε, κι αν ηταν μοιραιο να συμβει, πολυ απλα κι επομενα θα συνεβαινε! Κι ομως τιποτε μα τιποτε, δεν μου ειχε διαμηνυσει το συμπαν, με τα γνωστα κι ορατα για τα ματια μου σημαδια, περι μιας επικειμενης συνανησης μας.

Ηταν ομως η γνωστη μου παρορμηση να αποδειξω, πως ισχυει το "συν Αθηνα και χειρα κινει", που πηρα τα ρισκα μου, παροτι μια απογοητευση εν μεσω πολλων αλλων το πιθανοτερο πως θα με συνεθλιβε.

Εφτασα λοιπον Πατρα και περνοντας μεσα απο τους δρομους που καποτε σημαιναν για μενα παμπολλα, εψαχνα με αρωγο την οσφρηση να ανιχνευσω καπου το αρωμα σου, σαν πεπειραμενο λαγωνικο. Προφασιζομενος στον εαυτο μου την κουραση και το γεγονος οτι με περιμενε ενας φιλος να με φιλοξενησει, αποφασισα να παραιτηθω, μονο προσκαιρα, απο την αναγκη μου να σε δω.

Ετσι περασα το Σαββατο το απογευμα, μα και το βραδυ, παρεα με φιλες και γνωστες, που ολες τους ειχαν να μου πουν ποσο τους ειχα λειψει, μιας και ειχα να ανεβω απο τον περασμενο Σεπτεμβριο, και ποσο εχω αδυνατισει. Αληθεια μικρη μου, νομιζω οτι δε σου το εχω αναφερει, αλλα ειμαι σε διατροφη απο το Γεναρη, με αποτελεσμα πλεον να ζυγιζω 18 κιλα λιγοτερα απο οσο με θυμασαι.

Την Κυριακη δν μπορουσα να αρνηθω μια ποοοολυ δεαλαστικη προταση για ολοημερη ξεναγηση στις πιο κοσμικες παραλιες της νοτιο-δυτικης Αχαιας, απο μια εξισου δελεαστικοτερη γνωριμια της περασμενης νυχτας! Ετσι η αγωνια μου για το ποτε θα σε συναντησα, παρατεινοταν βασανιστικα, κατι που μου στερουσε την απερισπαστη διασκεδαση, που η παρεα μου ηταν αποφασισμενη να μου παρεχει.

Το δειλινο με βρηκε στο μπαλκονι της να συνεχιζουμε την καταναλωση εξωτικων κοκτειλς, υπο τους ηχους ατμοσφαιρικων μουσικων και ηχων, που συντροφευουν ευχαριστα χωρις να αποσπουν την προσοχη, κατι που νομιζω οτι ηταν κ ο σκοπος της, οταν επελεγε δηθεν τυχαια εναν φακελο με αναλογου ηχοχρωματος τραγουδια στον υπολογιστη της.

Ομως η ωρα περνουσε , κι η σκεψη μου εξακολουθουσε να βρισκεται "καρφωμενη" σε σενα, και μονο οταν οι προθεσεις της οικοδεσποινας μου απεκτησαν σαρκα και οστα, καταλαβα οτι δε θα μπορουσα αλλο να καθυστερω, και να παρω μιαν αποφαση : Ειτε να μεινω και να ενδωσω στις πλεον και εκπεφρασμενες απο την ιδια επιθυμιες και προθεσεις της, ειτε να φυγω μες τα αγρια χαραματα, αποφευγοντας κατι που ομολογουμενως ειχα ενθαρρυνει ολη μερα με την ενδοτικη σταση μου.

Προς μεγαλη σου εκπληξη μικρη μου , κι ουχι δικη μου, βρεθηκα στην εισοδο της πολυκατοικιας της, σε χρονο dt, παροτι καποτε εκανα το παν να βρεθω εκει με τοσο ευοιωνες και πολλα υποσχομενες προοπτικες. Και ενω θα επρεπε να ειμαι λυπημενος εγω ενιωθα λυτρωμενος. Ειδικα μιας και για πρωτη φορα απο την στιγμη που κατεφθασα στην Πατρα, ειχα την δυνατοτητα να αφεθω στην ισχνη πιθανοτητα να σε βρω. Και μαλιστα συνειδητοποιησα ως Θεια Επιφοιτηση, οτι βρισκομουν μολις ενα δρομο κοντα απο καποιο σπιτι που ειχα την διαδικτακη πληροφορια οτι θα σε εβρισκα. Οπλιστηκα με θαρρος αναλογου μεγεθους με αυτο που φανταζομαι που ειχε κι ο πρωθυπουργος του νεοσυστατου Ελληνικου κρατους απο το ονομα το οποιου πηρε το ονομα του κι ο δρομος αυτος, κι αρχισα να σε ψαχνω, συνειδητοποιωντας οτι και παλιοτερα σε εψαχνα σε αναλογου ονοματοδοσιας οδο.

Ξαφνου μεσα στο ημιφως και ματαξυ πληθωρας ονοματων, να σου και το δικο σου, οπως συνηθιζεις να το αναγραφεις και στην ηλεκτρονικη σου διευθυνση! Μα ξαφνου ολη μου η θερμη να σε βρω, σκορπιστηκε στο νυχτερινο αερακι, και μου εμινε μονο η ανασφαλεια κι η αναστολη.

Τελικα δεν τολμησα ποτε να χτυπησω αυτο το κουδουνι, προφασιζομενος οτι ισως να ειχες μετακομισει κι ετσι να ενοχλουσα τον νεο ενοικο του διαμερισματος που καποτε μυριζε εσενα,κι ανηφορισα εκει που παντα εβρισκα ασυλο, για να σκεφτω τι θα επρεπε να κανω με την αυγη της μερας, που διαφαινοταν ολοενα και πιο σιγουρη και λαμπερη. Στα σκαλια της Αγιου Νικολαο, να αγναντευω τα βουνα της Ναυπακτιας και την αχλη των φωτων της Γεφυρας.




Το πρωι με βρηκε να περιμενω τη Χρυσα να ανοιξει το Si doux για να πιω εναν διπλο ελληνικο καφε με ολιγη, και να ειμαι σχεδον πεπεισμενος οτι δεν ειχα και πολλες ελπιδες να σε δω να μπαινεις απροκλητη μα παντοτε ευπροσδεκτη. Συνεχισα με καποιες βολτες μου στο πολυβουο κεντρο κι οταν πια τα ποδια μου δεν με κρατουσαν αλλο ορθιο, γυρισα στο σπιτι ετοιμος προς αναχωρησιν.

Περιττο να σου πω πως το ταξιδι της επιστροφης ηταν το εντελως αντιθετο απο αυτο της "ανοδου" και το μονο πο ευχομουν ηταν να τελειωσει το συντομοτερον δυνατον!

Σκεφτομαι εδω και ωρα επιλογο σε αυτη την επιστολη, μα δε βρισκω και γιαυτο ζητω να ε συγχωρεσεις.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Για τεχνικους καθαρα λογους δεν δυναμαι να σου στειλω ενα τραγουδι αποψε, μα σκεφτηκα να σου ανεβασω ενα που θα πιστευες οτι θα ταιριαζε σε αυτη την επιστολη. Οποτε περιμενω απο σενα η απο καποιον προθυμο "λαθραναγνωστη" (επωνυμως η ανωνυμως) να προτεινει ενα αναλογο μουσικο χαλι, κι υποσχομαι να το ανεβαω, μολις επιλυθει το τεχνικο προβλημα.

Y.Γ. 2 Τελικα τα καταφερα και σου στελνω εστω και μεταχρονολογημενα, το τραγουδακι που ακουσα στο ταξιδι του γυρισμου κι ισως σταθηκε η αιτια να σου γραψω αυτη την επιστολη! Ειναι απο τους αγαπημενους μας Graviton και τιτλοφορειται "Δεν εισαι εδω". Περιμενω εντυπωσεις και δεν ξεχνω την υποσχεση μου να σου στειλω οποιο νομιζεις εστ οτι θα ηταν ταιριαστο, καθως και καθε προταση απο καθε προθυμο "λαθραναγνωστη"

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com