12/9/08

Μικρη μου Δαλιδα


Μικρη μου Γαλατεια,

Θα πρεπει αραγε να απολογηθω για μια προαναγγελθεισα αποχη απο την επιστολογραφια μου προς εσε; Αυτη ειναι μια βασανιστικη απορια, που με τυραννα μερες τωρα που συνειδητα εχω θεσει εαυτον μακρια απο το σεκρετερ μου και τη συγχρονη "γραφομηχανη" μου! Ισως θα πρεπε, ισως ομως και οχι, αν αναλογιστει κανεις τη δικη σου μακρα και σταθερη σιωπη!

Προσπαθω λοιπον να αναλογιστω την εξελιξη του επερχομενου χειμωνα, και τελικα κατεληξα πως δεν αξιζει να στεναχωριεμαι διοτι παρολη την αποσταση που μας χωριζει, η σκεψη μου ειναι διαρκως σε σενα, και κατι μεσα μου με διαβεβαιωνει πως συμαβαινει και με σενα! Μαθαινω πως κουρευτηκες και αδημονω να σε δω η εστω να λαβω μια φωτογραφια σου, μιας και παντα μου αρεσες με κοντα μαλλια, που μου χες πει πως ειναι το στυλ που οι κομμωτες αποκαλουν a la garcon. Ετσι κι εχω πηγα και κουρευτηκα ακομη πιο κοντα, για να συμβαδιζω με το ποσο αδυναμος νιωθω υπο την επηρρεια του στερητικου σου συνδρομου, ως ενας αλλος εθελοντης Σαμψων.

Ναι μικρη μου Δαλιδα (η αγγλιστι Delilah), ειναι αληθεια πως μονο με σενα εχω νιωσει τοσο αδυναμος να αντισταθω στην φυσικη κι ανεπιτηδευτη γοητεια σου! Καμια αλλη γυναικα (πολλω δε μαλλον κοπελα της ηλικιας σου) δεν ειχε τοσο μεγαλη επηρροη στην ψυχοσυνθεση μου. Ειναι αποριας αξιο, πως ακομη δεν εχω βρει τροπο να σε ξεπερασω η ακομη καλυτερα να σε πεισω να ερθεις να με βρεις, εδω στο μακρινο Νοτο της αυρας και του φλοισβου.

Κι ομως κατι μεσα μου με διαβεβαιωνει πως συντομα θα συναντηθουμε και ολη αυτη η πολυμηνη προσμονη θα αποδειξει σε μενα, μα κυριως σε σενα, την αξια της καρτερικοτητας και της επιμονης!

Ειδικα κατα τη διαρκεια ενος αδιαφορου φθινοπωρου, που ξοδευω στο γραφειο, δουλευοντας ολημερις, χωρις καν να μου ζητηθει, και παρακολουθωντας ταινιες, που απο καιρου ειχα σκοπο να απολαυσω, οπως ενα προσωπικο αφιερωμα στον αποθανοντα Πωλ Νιουμαν, αποτιοντας ενα προσωπικο και σιωπηλο φορο τιμης σε εναν μεγαλο ηθοποιο και κυριως εναν τεραστιο ανθρωπο!

Θα σε αφησω για σημερα με ενα τραγουδι, που ειμαι σιγουρος οτι αγνοουσες μεχρι σημερα αλλα θα λατρεψεις αυτοστιγμει! Ξερω πως θα παραξενευτεις που το πρωτο τραγουδι που σου αφιερωνω, μετα απο πολλες μερες απουσιας, ειναι ενα με αγγλικο στιχο, μα ειναι αυτο που ταιριαζε απολυτως με το πως νιωθω τις μερες που περνουν και με αφηνουν αδιαφορο, ολα αυτα που κατακλυζουν τα δελτια ειδησεων, που συνειδητα περιφρονω απο καιρο! Ακουσε το λοιπον προσεκτικα, καιυ θα νιωσεις πως θα μπορουσα να "κρυβομαι" εγω, πισω απο καθε στιχο του!

Ο Πυγμαλιωνας σου.



Ο Πυγμαλιωνας σου.



PLAIN WHITE T'S






" Hey There Delilah "






Hey there Delilah
Whats it like in new york city?
I'm a thousand miles away,
But girl tonight you look so pretty,
Yes you do,
Times Square cant shine as bright as you,
I swear its true.

Hey there Delilah
dont you worry about the distance
I'm right there if you get lonely
give this song another listen
close your eyes
listen to my voice its my disquise
I'm by your side

Oh its what you do to me
Oh its what you do to me
Oh its what you do to me
Oh its what you do to me
What you do to me

Hey there Delilah
I know times are geting hard
but just beleive me girl
some day I'll pay the bills with this guitar
we'll have it good
we'll have the life we knew we would
my word is good

Hey there Delilah
I've got so much left to say
if every simple song I wrote to you
would take your breath away I'd write it all
even more in love with me you'd fall we'd have it all

Oh its what you do to me
Oh its what you do to me
Oh its what you do to me
Oh its what you do to me

A thousand miles seems pretty far.
but they've got planes and trains and cars,
I'd walk to you if i had no other way,
Our friends would all; make fun of us,
And we'll just laugh along,
Because we know none of them have felt this way

Delilah I can promise you,
by the time that we get through,
the world will never ever be the same,
and you're to blame.

Hey there delilah,
you be good and don't you miss me.
Two more years and you'll be done with school,
and I'll be making history,
like I do,

You no it's because of you,
we can do what ever we want to.

Hey the Delilah here's to you.
this ones for you .

Oh its what you do to me.
Oh its what you do to me.
Oh its what you do to me.
Oh its what you do to me.
What you do to me.
oh oh oh oh oh oh oh oh.


Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία !!!

Boomp3.com


7/9/08

Το χρονικο μιας προαναγγελθεισης αποχης...

Μικρη μου Γαλατεια,


Μερες τωρα ποτιζω το ειναι μου με τυψεις κι ενοχες, ωστε να σου γραψω μιαν ακομη επιστολη! Ομως εις ματην! Δεν καταφερνω, οχι να με πεισω να ανοιξω το παλλευκο μου λαπτοπ και να κατσω στην καταφυτη βεραντα μου και να σου διαθεσω λιγη απο τη μερα μου για ενα γραμμα με δυο μου σκεψεις, μα ουτε να μετανιωσω που αφησα σιγα σιγα τη θλιψη, που μου προκαλεσε η απουσια σου, να με κανει να θελω να σε ξεπερασω!

Ειναι μερες τωρα που καταλαβαινω, πως σταδιακα σε χανω μεσα μου, ολο και πιο βαθια, ολο κα πιο απομακρα! Στου νου μου τις γωνιες και της καρδιας τα μυχια, ψαχνω εναγωνιως μερικα απομειναρια αναμνησεων σου, καθως και ξεραμενα ψιχουλα της αγαπης σου να με θρεψουν σε αυτες τις μερες συναισθηματικου υποσιτισμου που περναω, αλλα δεν καταφερνω τιποτα απολυτως, περαν απο το να εξαντλουμαι και να εκνευριζομαι ακομη περισσοτερο!

Ετσι αφηνομαι εντελως σε οσα φερουν οι ομολογουμενως ανιαρες μερες το Σεπτεμβρη, που το μονο που με κανει να χαιρομαι, ειναι που δεν εχω να παω στο σχολειο αλλη μια χρονια! Ξεχνιεμαι στο γραφειο πολλες ωρες περαν του ωραριου, περιφερομαι με αδιαφορες γυναικειες παρεες σε καφε και εναπομειναντα θερινα μπαρ, πηγαινω ακομη συχνοτερα απο οσο τον Αυγουστο για μπανιο, και χαιρομαι για την απουσια των μυριων που προσεβαλαν ανεπανορθωτα την αισθητικη μου και με βασανιζαν παραφορα, και αναλωνομαι σε πολυωρα σινεφιλικα αφιερωματα σε φιλμ νουρ και κλασσικες ταινιες, που φυσικα απολαμβανω κατα μονας!

Κι εκει που ενα υπομειδιαμα αμυδρης υποψιας οτι ισως και να εχω αρχισει να τα καταφερνω να σε απωθησω στα πιο δυσβατα μονοπατια του νου μου, που οδηγουν σε ανηλιαγες καταπακτες της μνημης μου, ειχε αρχισει να διαγραφεται στο προσωπο μου, ξαφνου κι απο το πουθενα, αναδυοντι εμπροσθεν μου, ολων των ειδων τα σημαδια κι οι οιωνοι, που ως γνωστον, ειναι ορατα κι αντιληπτα κι ως εκ του επεξηγησιμα μονο απο μενα! Σημαδια που στελνεις ως τους βασιλικους σου προπομπους, να προλειανουν το εδαφος, για αλλη μαι μαγαλοπρεπη και καταστροφικη επελαση σου απο τη ζωη οπως ο τελευταιος τυφωνας που σαρωσε τις νοτιο ανατολικες ακτες της Αμερικανικης Ηπειρου ( θα ηξερα το ονομα του αν παρακολουθουσα τηλεοραση, μα αυο ειναι κατι που εχω σταματησει να κανω καιρο τωρα, απλα γιατι απολαμβανω το διαδικτυακο μου προνομιο και δικαιωμα να παρακολουθω μονο τις ταινιες και τις τηλεοπτικες σειρες που επιθυμω, και να ενημερωνομαι μονο οποτε, απο οπου και για ο,τι επιθυμω ... και μονο!!!)

Ανοιγω το κυβερνο-γραμματοκιβωτιο μου, και βρισκω αφορμες να σε θυμηθω, ανοιγω το ραδιοφωνο στο αυτοκινητο μου, οταν περιφερομαι ασκοπως τις νυχτες, μηπως ξεγλιστρυσω στα σκοταδια και καταφερω να με χασουν οι αρτι αφιχθεισες αναμνησεις σου που πλεον με καταδιωκουν, και "πεφτω" πανω σε τραγουδια σαν κι αυτο που θα σου στειλω σημερα να ακουσεις, κλεινω τα ματια μου και αφηνομαι στον μεγαλοδυναμο Μορφεα να μου χαρισει προσκαιρη αμνηστια μα την ονειρικη του αμνησια, μα κι εκεινο μαλλον εχεις σαγηνευσει, και δω και μαλλον επεισες να σε αφηνεις να παρεισφρησεις στο μονο εδω και μηνες αβατο για εσενα... τα ονειρα μου!

Και σημερα, σαν ενα ραντεβου που απλα δεν ειχες ορισει ακριβη ωρα αφιξεως, ενεφανισθεις και παλι στο προσκηνιο της ζωης μου! Ταραξες τα λημναζοντα νερα, που τωρα προσφερονται για καθε λογης θαλασσιου extreme sport, και με εκανες να μετανιωσω για πολλα απο τα πιστευω μου, που φανταζαν ακλονητα, μεχρι που ακουστηκε το αυτοσχεδιο ringtone σου, κι ο αριθμος του κινητου σου σχηματιστηκε στην οθονη του δικου μου!

Τωρα τιποτα πια δε θα ειναι και παλι το ιδιο! Η μονη αληθεια ειναι οτι θα πρεπει να αναθεωρησω τις αποψεις μου για ολλα πραγματα που θεωρουσα δεδομενα... Κι ενω ειχα αρχισει να συνηθιζω στην ιδεα μιας ζωης χωρις εσενα, εστω και μακρια μου, ξαφνικα κι αναποφευκτα, η ροτα πρεπει να αλλαξει. Προς τη στερια η προς το πελαγος... μονο η πυξιδα της καρδιας μου θα μου δειξει το δικο μου το Βορρα... εσανα δηλαδη μικρη μου Γαλατεια!!!



Ο Πυγμαλιωνας σου.



Υ.Γ. Θα θελα να ευχαριστησω οσους λαθραναγνωστες μας, με προσεγγισαν μεσα απο εδω αλλα και κυριως μεσω πιο προσωπικων διαυλων επικοινωνιας, και προσπαθησαν να με παρακινησουν να συνεχισω την αλληλογραφια μου προς εσε.




ΜΑΝΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΑΚΗΣ

"ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΟΥ"

Μ΄όλα τα παράξενά σου
μ΄έχεις φέρει πιο κοντά σου
μα ερωτεύεσαι τα τρένα
που αλλάζουνε σταθμούς
Εγώ θέλω μόνο εσένα
μ΄όλα τα παράξενά σου
κι ας μην ήμουνα το ένα
στους δικούς σου αριθμούς

Πόσο μου΄χει λείψει εκείνη η θλίψη
των ματιών σου εκείνη η θλίψη
μεσ΄τα μάτια με κοιτά
Πόσο μου΄χει λείψει αυτό το χάδι
των φιλιών σου το σημάδι απ΄τα χείλη μου μπροστά

Μ΄όλα τα παράξενά σου
όλο θες να φύγεις στάσου
γιατί βρίσκεις πάντα τρόπο
ν΄ανεβάζεις τους παλμούς
Μα εγώ ζητάω εσένα
και μου φτάνει μια ματιά σου
να ξεχάσω δίχως κόπο
τους δικούς σου καημούς

Πόσο μου΄χει λείψει εκείνη η θλίψη
των ματιών σου εκείνη η θλίψη
μεσ΄τα μάτια με κοιτά
Πόσο μου΄χει λείψει αυτό το χάδι των φιλιών σου
το σημάδι απ΄τα χείλη μου μπροστά







Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία !!!



Boomp3.com