Αντιο... μεχρι νεωτερας!!!

Μικρη μου Γαλατεια,

Δυστυχως για πολλους λογους, που θα σου εξηγησω εκ του συννεγγυς, θα διακοψω προσωρινα την επικοινωνια μας. Καταλαβε με, δεν ειναι αλλη μια αδικαιολογητη και σπασμωδικη αντιδραση μου... Μεχρι τοτε λοιπον θα σου αφησω αναρτημενο να διαβαζεις και να εμπεδωσεις τον ορισμο του Πυγμαλιωνα και του Πυγμαλιωνικου συνδρομου που διεγνωσμενα με διακατεχει. Ειναι μια ευγενικη προσφορα του Θερμεσιλαου

Αχ μικρη μου ειναι αληθεια πως θα χρειαστει να επιστρατευσω ολο το κουραγιο μου για να καταφερω να αντεξω χωρις την επιστολογραφια μας. Αλλα καποια πραγματα πρεπει να γινουν, ισως και αθελα μας.

Μεχρι την επιστροφη μου, να περνας καλα και καλο καλοκαιρι...

Το ποσο θα μου λειψεις δεν ειναι μετρησιμο με καμια ανθρωπινως επινενοημενη κλιμακα τιμων!

Ο Πυγμαλιωνας σου...



Υ.Γ. Σε ολους εσας τους "ευπροσδεκτους λαθραναγνωστες" να ξερετε πως θα βρισκομαι καπου εδω γυρω και πως η επιστροφη μου ειναι το μονο σιγουρο πραγμ μετα απο το γεγονος οτι θα μου λειψουν τα σχολια σας!

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ

Μυθικό πρόσωπο σημιτικής καταγωγής, που αναφέρεται ως βασιλιάς της Κύπρου. Ο Πυγμαλίων είχε κατασκευάσει ένα γυναικείο άγαλμα από ελεφαντόδοντο, τόσο τέλειο, ώστε να παρακαλέσει ο ίδιος τη θεά Αφροδίτη να του δώσει και ζωή. Όταν η θεά πραγματοποίησε την επιθυμία του, ο Πυγμαλίων ονόμασε την ωραία γυναίκα «Γαλάτεια» και την έκανε σύζυγό του. Μαζί της μάλιστα απέκτησε και μία κόρη, την Πάφο.

'Εκτοτε τα πράγματα άλλαξαν κάπως αλλά η χρόνος μας άφησε κληρονομιά.

Άντρες Πυγμαλίωνες οι οποίοι προσέφεραν απλόχερα την πείρα τους σε γυναίκες οι οποίες άλλοτε την χρησιμοποίησαν και μεγαλούργησαν και άλλοτε χάθηκαν από δικό τους κρίμα...
Σίγουρα θυμόσαστε την μεγάλη Μαρία Κάλλας, την γυναίκα σοπράνο-θρύλο που δημιούργησε ο Μενεγκίνι. Σημαντικός 'Αντρας-Πυγμαλίωνας παρέλαβε ένα ακατέργαστο πέτρωμα το οποίο μετέτρεψε σε πολύτιμο λίθο και άφησε κληρονομία στην ανθρωπότητα.
Σας ευχαριστούμε κύριε Μενεγκίνι.

Ούτε λίγο ούτε πολύ απεικόνισε την ίδια του τη ζωή ο Ρεξ Χάρισον, που όντας ήδη χηρεμένος από την εκλιπούσα από καρκίνο σύζυγό του Κέη Κένταλ, υποδύεται τον Καθηγητή Χίγκινς στην κλασσική ταινία ΩΡΑΙΑ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ (My Fair Lady). Ο Σύγχρονος 'Αντρας-Πυγμαλίωνας βάζει στοίχημα ότι μπορεί να μετετρέψει σε Κυρία τής 'Καλής Κοινωνίας' μία οποιαδήποτε κοπέλα μεγαλωμένη στο δρόμο και η ΕΛΑιΖΑ έρχεται στο κατώφλι του για λίγες λίρες δοσμένες στον αλκοολικό πατέρα της. Η μοναδική ερμηνεία της 'Ωντρι Χέπμπορν επισφραγίζει ένα All Time Classic θέμα.
Υπάρχει και μία ακόμη φιγούρα αυτής της Σάρον Τέιτ της οποίας Πυγμαλίωνας στάθηκε ο Ρόμαν Πολάνσκι, άτυχη όμως έγινε θύμα του πρώτου σατανιστή της (τουλάχιστον γνωστής μας ιστορίας) Μάνσον, ο οποίος της έδωσε ένα τόσο φρικιαστικό επίλογο... Ο Πολάνσκι όμως επέμεινε, αυτή τη φορά με την γνωστότερη μούσα του Ναστάζια Κίνσκι...
Να παραμείνουμε σε κάτι επίσης Ευρωπαικό και πιο γειτονικό μας; Κάρλο Πόντι. Ο άνθρωπος που δημιούργησε το ιερό τέρας του Ιταλικού κινηματογράφου την μοναδική Σοφία Λώρεν... (πάντα συναισθηματικά δεμένος μαζί της λόγω της τρομερής ομοιότητας που είχε ανέκαθεν με τη μητέρα μου)!!!
Λίγο παραδίπλα στην Γαλλία ενώ ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα ο Ροζέ Βαντίμ έπλαθε τη Μπριζίτ Μπαρντό και την Μασσαλιώτισσα Κατρίν Ντενέβ. Στην γηραιά Αλβιώνα ο (σερ) Λώρενς Ολιβιέ μας προσφέρει μία από τις πιο διάσημες κοκκινομάλες (Scarlet) τη ιστορίας, την Βίβιεν Λη, ενώ στο πλευρό του μέχρι το τέλος του στάθηκε η μετέπειτα σύζυγος του, η Τζόαν Πλοουράιτ την οποία παντρεύτηκε όταν εκείνη ήταν γύρω στα 15...
Για να μείνει η ιστορία του Πυγμαλίωνα στην Ιστορία ο Ρίτσαρντ Μπάρτον υποδύεται τον ομώνυμο ρόλο. Στο πλευρό του η γυναίκα-θρύλος που τον εμπιστεύτηκε δύο φορές στη ζωή και ένωσε την ζωή της δύο (από τις πολλαπλές) φορές με τα δεσμά του γάμου - Λίζμπεθ Τέιλορ. Μόλις θυμήθηκα έναν ακόμη Άντρα-Πυγμαλίωνα, τον Ρεξ Χάρισον για την Κέη Κεντάλ...
Πιο σύγχρονος ο Κένεθ Μπράνα για την πολυαγαπημένη 'Εμμα Τόμσον... Τόσοι οι 'Αντρες-Πυγμαλίωνες που δεν θα αναφέρω, όχι επειδή δεν προλαβαίνω... αλλά επειδή Πυγμαλίωνας μπορεί να είναι οποιοσδήποτε καθημερινός Άντρας της Διπλανής μας Πόρτας...
Άντρας-ΝΟΝΟΣ* που μπορεί με τον δικό του τρόπο, με το δικό του 'μαγικό ραβδάκι' να σας αγγίξει και η αστροσκόνη του να σας αλλάξει την διάθεση, την αύρα, την πορεία μας όλη...
'Αντρες -Πυγμαλίωνες, τόσο μακρινοί μα πόσο κοντινοί, τόσο μοναδικοί και πόσο απαραίτητοι...
Τους αναγνωρίζεις μόνο εάν τους συναντήσεις, εάν σταθούν στη ζωή σου...

* Προφανώς εννοείται ο ανάδοχος, ως οιονεί καθοδηγητής και μέντωρ

Περασαν σχεδον δυο χρονια...

Μικρη μου Γαλατεια,

Συνεχιζω να εχω το ιδιο προβλημα! Να μην μπορω ουτε και να προλαβαινω να σου γραψω κατι πιο ουσιατικο! Θαυμαζω bloggers σαν την industrial daisies, που βρισκουν το χρονο και τη δυναμη να γραφουν μες στο κατακαλοκαιρο! Βεβαια εγω μενω διακοσια μετρα απο μια πεντακαθαρη και πανεμορφη παραλια κι ετσι η πλαστιγγα παραβλεπει την αναγκη μου να σου γραψω και γερνει προς την ακροθαλασσια!

Αποψε το μονο που δυναμαι να κανω για σενα ειναι να σου αφιερωσω για πολλοστη φορα ενα ομορφο τραγουδι απο τον Ησαια Ματιαμπα, του οποιου περυσι θαυμασα τις απιστευτες φωνητικες και εκφραστικες του ικανοτητες αρκετες φορες στο καλoκαιρινο Χαραμα, το ομορφοτερο ισως μαγαζι στην Ελλαδα, απο αποψη διακοσμησης και συνολικης αποψης!

Καλη ακροαση λοιπον μικρη μου!

Ο Πυγμαλιωνας σου...

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια



Ματιάμπα Ησαΐας


Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια κι’ όλα ακόμα μένουν ίδια!
Κάτω απ’ τα παλιά σανίδια κρύφτηκαν καλά όνειρα πολλά.

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια σφηνωμένα σ’ ένα όχι!
Το φιλί σου ποιος να το ’χει σβήνοντας το φως καίγεται ο ουρανός.

Είν’ αλλιώτικο να ψάχνεις μι’ αγκαλιά μες στο χειμώνα,
Να μη βρίσκεις στα όνειρά σου μια ήσυχη κρυψώνα.
Είν’ αλλιώτικο συνέχεια να σου λείπει πάντα κάτι,
Είν’ αλλιώτικο να χάνεις στην αγάπη!!!

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια δυο στοιχειωμένα χρόνια,
Φορεμένα σαν κολόνια που ’χεις βαρεθεί κι’ έχει εξατμιστεί!

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια και τον κύκλο τους πριν κλείσω,
Για να σ ‘αποχαιρετίσω κάτι απ’ το χθες στείλε μου αν θες!!!

Είν’ αλλιώτικο...
Είν’ αλλιώτικο...

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια κι’ όλα ακόμα μένουν ίδια,
Κάτω απ’ τα παλιά σανίδια κρύφτηκαν καλά όνειρα πολλά...

Παραγγελιά για το Δημοσθένη!

Μικρη μου Γαλατεια,

Αποψε θα καταχραστω την ευγενεια σου και θα χρησιμοποιησω την "επιστολογραφια" μας για να αφιερωσω ενα τραγουδι στο Δημοσθενη! Εναν Ελληνα που ακομη κι εκει ψηλα στην "πολιτισμενη" Σουηδια, η καρδια του χτυπαει σε εννεα ογδοα! Το ζειμπεκικο ειναι αυτο το τεμπο που μπορει να κανει την καλοκουρδισμενη του καρδια να αποτιναξει απο πανω της το ρεγουλαρισμα της ομαλοτητας και της ταξης και μες στη νυχτια να θελει να σπασει το ταβανι και να πεταξει ως του παραδεισου τα μπουζουκια για μια θεικη πενια!

Ετσι λοιπον αποψε θα βαλω και στους δυο να ακουσετε ενα τραγουδακι απο το φιλο μου τον Νικολακη, που αν και οχι και τοσο πολυακουσμενο, θελω να πιστευω πως θα κανει και τους δυο σας να συγκινηθειτε...



Καλη ακροαση λοιπον, κι και απο σενα ξερω τι να περιμενω, ανυπομονω την ανταποκριση του Δημοσθενη στο ακουσμα αυτου του τραγουδιου!

Ο Πυγμαλιωνας σου...

Υ.Γ. Οι φωτογραφιες ειναι απο μια συναυλια του Νικου στο καστρο της Καλαματας πριν απο 3 - 4 χρονια σε μια μαγευτικη βραδια (οπως παντα αλλωστε...)

Του φίλου Παπάζογλου Νίκος

Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος/Καφετζοπούλου Πηγή


Σε τυραννά η πανσέληνος σε παίρνει μακριά
Και τρομαγμένος σέρνεσαι μόλις ο ήλιος δύσει,
Του χθες ανοίγουν οι πληγές γυρεύουνε πιοτά
Κάθε που η νύχτα έρχεται στα μαύρα να σε ντύσει.

Τα καλοκαίρια μοναχός πλανιέσαι στα νησιά
Σ’ ένα καβούκι κρύβεσαι απ’ όποιον σ’ αγαπήσει.
Όταν αρχίζουν οι βροχές η πόλη σε ζητά
Μεσ’ τον ιστό της μπλέκεσαι σε άγριο μεθύσι.

Κοίταξε την πανσέληνο το γέλιο σου ζητά
Την όψη σου ο ουρανός σαν άστρο θα φωτίσει
θα σου γλυκάνουν τις πληγές του χρόνου τα φιλιά
που τάζουν πως θα αναστηθεί όποιος πολύ αγαπήσει!

Ως αλλος κυκνος...

Μικρη μου Γαλατεια,

Αποψε ξεκιναω να σου γραψω χωρις να εχω κατα νου κατι συγκεκριμενο... ισως μονο την αναγκη μου να σε δω ξανα! Να σε δω ετσι ξαφνικα, μα οχι απροσμενα! Κι αυτο γιατι παντα οσμιζομουν την ελευση σου στη ζωη μου σαν το καλυτερο λαγωνικο, που ασφραινεται την αφιξη του θηραματος πολυ πριν την εμφανιση του στο οπτικο του πεδιο! Αν και θηραμα ημουν, παρα τα λεγομενα σου, εγω!

Ετσι λοιπον θυμαμαι πως δυο χρονια πριν, τετοιες μερες του Ιουλη πανω-κατω, ειχα αρχισει να διαισθανομαι την επανεμφανιση σου. Σημαδια αλλοτε ξεκαθαρα κι αλλοτε κωδικοποιημενα, ειχαν αρχισει να "ερεθιζουν" τις κεραιες μου μερες πριν σε ξαναδω μετα απο χρονια και χωρις τιποτα να υποδηλωνει πως κατι τετοιο θα ειναι ποτε πιθανο να συμβει!

Ακολουθησα λοιπον την επιμονη γνωμη μιας φιλης μου για να επιλεξουμε ενα πολυ δημοφιλες μαγαζι για τη διασκεδαση του Σαββατοβραδου κι αφου ξεπερασα το σκοπελο του παρκινγκ κι αλλων λοιπων δυσκολιων, βρεθηκα λοιπον στην παγιδα που μου ειχες στησει, μαζι με τη μοιρα μου, αδυναμος να αντιδρασω κι ανικανος να το αποφυγω! Οι πολλες λεπτομεριες δεν εχουν θεση σε αυτο το γραμμα, μιας και στα εχω εξιστορισει αναλυτικα και γλαφυροτατα... Ισως μια λεπτομερεια μονο χρηζει αναφορας: Εκει που αμεριμνα και ισως λιγο βαρετα επινα το ποτο μου (ναι πολυ καλα θυμασαι, Southern Comfort με χυμο λεμονι) μεσα στο ασφυκτικα στριμωγμενο πληθος διεκρινα στιγμιαια μια λεπτομερια της ολοτητας σου. Το προφιλ της καλοσχηματισμενης μυτης σου! Κι ενω πασχιζα να με πεισω πως απλα ημουν επηρεασμενος απο μια εβδομαδα συνεχων ερεθισματων που μου θυμιζαν εσενα, το πληθος αργα, σαν αυλαια θεατρου που προκειται να αρχισει μια αρχαια τραγωδια, αρχισε να αραιωνει... Και η πανσεληνος του Ιουλιου, σαν μαγευτικος προβολεας φωτισε τη σιλουετα σου και δεν μου αφησε καμια αμφιβολια πως ησουν εσυ!

Η συνεχεια γνωστη και στους δυο μας, μεχρι και σημερα. Το μελλον ακομη κρυφο κι ισως για σενα αγνωστο! Μα για μενα, μικρη μου μου πασιφανες και πιο γνωριμο κι απο το παρελθον! Αλλα δε θα στο πω παρα μονο εκ του συνεγγυς! Να το ξερεις πως θα στο ομολογησω αβιαστα την επομενη φορα που η ειμαρμενη μου θα προσταξει οι δρομοι μας να τρεξουνε και παλι χιαστι! Ας κρατησω κι εναν ασσο στο μανικι μου, αν και με σενα ηταν εξ' αρχης στημενη η παρτιδα κι εγω εθελουσιο θυμα σου.

Τοσα πολλα να σου γραψω, μα αν αφεθω, τουτο το γραμμα θα καταληξει κουραστικο και δυσνοητο! Θα αρκεστω μονο σε μια ευχη που ισως μετανιωσω...

Εις το επανιδειν μικρη μου!!!


Ο Πυγμαλιωνας σου...

Αγαπάμε μια φορά

Θαλασσινός Παντελής

Προχτές το βράδυ στις εννιά
γύρισες μου ‘πες μ’ απονιά
για να χωρίσουμε πως έχει έρθει η ώρα
για άλλονε καρδιοχτυπάς
εμένα πια δε μ’ αγαπάς
δε θα περάσει, δεν είναι απλά μια μπόρα...

Ποτέ ξανά δε θα σου πω
ψιθυριστά το σ’ αγαπώ
ούτε καμιά άλλη γυναίκα θα τ’ ακούσει
σου το ‘χα πει από παλιά
ενώ σε κράταγα αγκαλιά
πως αγαπάμε μια φορά σ’ αυτή τη ζήση!

Φεύγω λοιπόν και τραγουδώ
σκοπό παλιό λυπητερό
με την ελπίδα ότι κάποτε θ’ αλλάξει
και θα ‘ρθει έτσι η ζωή
να με αναζητάς εσύ
που τόσο άδικα μ’ έχεις παραπετάξει.

Call me ! ! !

Μικρη μου Γαλατεια.

Αποψε δεν εχω ουτε χρονο ουτε διαθεση για πολλα λογια (ναι το ξερω μικρη μου , παραδοξο κι ομως ετσι ειναι!)

Ετσι, αποφασισα να σου βαλω να ακουσεις ενα πασιγνωστο τραγουδακι που αρχικα ακουστηκε στην ταινια "American Gigolo" με τον Richard Gere και την Lauren Hutton. Φυσικα και δεν ειναι αλλο απο το "Call me" απο την Blondie...

Καλη ακροαση μικρη μου, κι αν θες την ταινια στη διαθεση σου, μιας και για πολλοστη θα μου υπενθυμισεις επηρμενα την ηλικια σου και πως η ταινια αυτη παιχτηκε για πρωτη φορα στους κινηματογραφους το μακρινο (για σενα) ... 1980!

Ο Πυγμαλιωνας σου...





Call Me Lyrics