Μικρη μου Γαλατεια,
Ξερω πως πανε μηνες απο την τελευταια μου επιστολη, ομως ειλικρινα νομιζα οτι ειχαμε απο καιρο ατυπα συμφωνησει να ειμαστε συνενοχοι στην απολυτη σιωπη... Μεχρι που καταλαβα οτι εσυ πλεον προσπαθεις να μου "μιλησεις" μεσα απο ενα τραγουδι που τον τελευταιο καιρο διαρκως ακουω οπου κι αν βρεθω.
Στα αμαξι πηγαινοντας διακοπες προσπαθωντας μαλιστα να μη σε αναλογιζομαι, στη δουλεια μεσα απο το ραδιοφωνο της Ερα 2 , ακομη και με παροτρυνση μιας νεαρης "φιλης", που επεμενε να μου βαλει να τα ακουσω, δελωνοντας περιχαρως οτι επιτελους βρηκε ενα φρεσκο τραγουδι απο τη νεα γενια τραγουδοποιων, που θα με εκανε να ξαναβρω την χαμενη μου πιστη σε αυτους!
Οταν λοιπον συνειδητοιησα οτι ολες οι σκεψεις που σιγουρα θα εκανες αν εγραφες ενα τραγουδι για μενα , πηραν "νοτες και στιχακια" απο την πενα (τοσο την μουσικη οσο και την στιχουρχικη) της Μαρκελλου, που ειχα ακουσει με το Φοιβο πριν 2 Χριστουγεννα στην Πλακα, ταραχτηκα τοσο που δεν αφησα στιγμη να περασει και καθησα στο παλλευκο λαπτοπ μου και αφεθηκα για πολλοστη φορα στη μεθοδο της αυτοματης γραφης.
Σαν να μην περασαν σχεδον 4 μηνες απο την τελευταια φορα που ενιωσα την αναγκη να σου γραψω, και λες και η δακτυλογραφια να ξεχνιεται το ιδιο δυσκολα οπως και το ποδηλατο, σου γραφω τωρα κι ακουω επαναλαμβανομενα αυτο το τραγουδι, συνειδητοποιωντας οτι θα μπορουσες να ειχες γραψει εσυ εχοντας εμενα (η μαλλον εμας) κατα νου.
Αληθεια μηπως προσπαθεις να μου πεις κατι ζητωντας απο τους ραδιοφωνικους παραγωγους των σταθμων που ξερεις οτι ακουω να το παιζουν αδιαλειπτως; Διοτι μπορω να υποθεσω οτι σου λειπω, μα δεν θα μπορουσα να φανταστω το μεγεθος αυτης της ελλειψης! Αναφορικα με μενα, θαρρω πως ακομη κι η σιωπη μου και το συγγραφικο μου τελμα λενε πολλα. Ειλικρινα δεν θα μπορουσα να φανταστω πως η απουσιας της απολυτης μουσας απο την καθημερινοτητα μου, θα την καθιστουσε τοσο μονοτονη, αχρωμη κι εν τελει πληκτικη μεχρι το βαθμου της συναισθηματικης αποχαυνωσης!
Γιαυτο λοιπον, αν οντως τα πραγματα ειναι οπως διασθανομαι, μην αρκεισαι στις ανωνυμες ραδιοφωνικες αφιερωσεις, αφου αλλωστε ολες οι διοδοι μεταξυ μας ποτε δεν επαψαν παρα να ειναι ορθανοιχτες! Στειλε μου ενα γραμμα, μα φροντισε να με καλεσεις πρωτα να σου πω το ονομα ενος απο τους καλυτερους ποιητες - στιχουργους που εδωσαν στον δρομο που μενω, και που οπως καλα θυμασια ηταν απλα μια αριθμημενη παροδος.
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Ξερω πως πανε μηνες απο την τελευταια μου επιστολη, ομως ειλικρινα νομιζα οτι ειχαμε απο καιρο ατυπα συμφωνησει να ειμαστε συνενοχοι στην απολυτη σιωπη... Μεχρι που καταλαβα οτι εσυ πλεον προσπαθεις να μου "μιλησεις" μεσα απο ενα τραγουδι που τον τελευταιο καιρο διαρκως ακουω οπου κι αν βρεθω.
Στα αμαξι πηγαινοντας διακοπες προσπαθωντας μαλιστα να μη σε αναλογιζομαι, στη δουλεια μεσα απο το ραδιοφωνο της Ερα 2 , ακομη και με παροτρυνση μιας νεαρης "φιλης", που επεμενε να μου βαλει να τα ακουσω, δελωνοντας περιχαρως οτι επιτελους βρηκε ενα φρεσκο τραγουδι απο τη νεα γενια τραγουδοποιων, που θα με εκανε να ξαναβρω την χαμενη μου πιστη σε αυτους!
Οταν λοιπον συνειδητοιησα οτι ολες οι σκεψεις που σιγουρα θα εκανες αν εγραφες ενα τραγουδι για μενα , πηραν "νοτες και στιχακια" απο την πενα (τοσο την μουσικη οσο και την στιχουρχικη) της Μαρκελλου, που ειχα ακουσει με το Φοιβο πριν 2 Χριστουγεννα στην Πλακα, ταραχτηκα τοσο που δεν αφησα στιγμη να περασει και καθησα στο παλλευκο λαπτοπ μου και αφεθηκα για πολλοστη φορα στη μεθοδο της αυτοματης γραφης.
Σαν να μην περασαν σχεδον 4 μηνες απο την τελευταια φορα που ενιωσα την αναγκη να σου γραψω, και λες και η δακτυλογραφια να ξεχνιεται το ιδιο δυσκολα οπως και το ποδηλατο, σου γραφω τωρα κι ακουω επαναλαμβανομενα αυτο το τραγουδι, συνειδητοποιωντας οτι θα μπορουσες να ειχες γραψει εσυ εχοντας εμενα (η μαλλον εμας) κατα νου.
Αληθεια μηπως προσπαθεις να μου πεις κατι ζητωντας απο τους ραδιοφωνικους παραγωγους των σταθμων που ξερεις οτι ακουω να το παιζουν αδιαλειπτως; Διοτι μπορω να υποθεσω οτι σου λειπω, μα δεν θα μπορουσα να φανταστω το μεγεθος αυτης της ελλειψης! Αναφορικα με μενα, θαρρω πως ακομη κι η σιωπη μου και το συγγραφικο μου τελμα λενε πολλα. Ειλικρινα δεν θα μπορουσα να φανταστω πως η απουσιας της απολυτης μουσας απο την καθημερινοτητα μου, θα την καθιστουσε τοσο μονοτονη, αχρωμη κι εν τελει πληκτικη μεχρι το βαθμου της συναισθηματικης αποχαυνωσης!
Γιαυτο λοιπον, αν οντως τα πραγματα ειναι οπως διασθανομαι, μην αρκεισαι στις ανωνυμες ραδιοφωνικες αφιερωσεις, αφου αλλωστε ολες οι διοδοι μεταξυ μας ποτε δεν επαψαν παρα να ειναι ορθανοιχτες! Στειλε μου ενα γραμμα, μα φροντισε να με καλεσεις πρωτα να σου πω το ονομα ενος απο τους καλυτερους ποιητες - στιχουργους που εδωσαν στον δρομο που μενω, και που οπως καλα θυμασια ηταν απλα μια αριθμημενη παροδος.
Ο Πυγμαλιωνας σου.
(ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΣΤΗΝ) ΚΡΕΠΑ
Γιατί, ρε γιατί, να ‘σαι ακόμα ένας βλάκας
Γιατί όσα είπες να ήταν λόγια της πλάκας
Οϊμέ, δε σε καταλαβαίνω
Κι έτσι μόνη μου πια στο κρεβάτι μου τα πόδια μου τώρα ζεσταίνω
Μα πού ‘σαι τώρα να με δεις που επιτέλους
Είδα το Breakfast at Tiffany’s, έμαθα ποια είναι η Dana
ADSL έβαλα και σερφάρω
σε μια άδεια δική σου σελίδα
σε μια άδεια δική σου σελίδα
Πήρα ιπτάμενο ιππόγρυπα κι έφτασα στο εβδομήντα
Τώρα έμαθα την blind guardian μπλούζα σου να πλένω στους 260
Γιατί, ρε γιατί, να ‘σαι τόσο βλαμμένος
και με όλες τις πρώην σου
εσαεί κολλημένος
εσαεί κολλημένος
Διάβολε, σε καταλαβαίνω
κι έτσι μόνη μου πια με δικά μου κουπιά τραβάω και σε βλέπω σαν ξένο
Μα πού 'σαι τώρα να με δεις που επιτέλους
έμαθα να μακιγιάρομαι, έμαθα και να σφουγγαρίζω
μα είν' άδειο το σπίτι και μόνη γυρίζω και σε σκέφτομαι, ενώ ξεσκονίζω
Έχω απεριόριστη κάλυψη και βγάζω βόλτα την Πώλα
έχω νιρβάνα πάντα μες στην κατάψυξη και στο ψυγείο coca cola
Γιατί, ρε γιατί, να ‘σαι τόσο ό,τι να 'ναι
και τα χρόνια που μ' είχες τα χάσαμε, πάνε
Ειλικρινά δε σε καταλαβαίνω
κι έτσι μόνη μου εγώ στο δικό μου πνιγμό εστιάζω και δεν ανασαίνω
Μα στα όριά μου αναρωτιέμαι
ποιος θα γελάει με τη μύτη μου, ποιος τώρα θα με κοροϊδεύει
συχνά πυκνά, ποιον θα διώχνω απ' το σπίτι μου για να μετανιώνω που φεύγει
Ποιος θα ακούει τα τραγούδια μου, θα αποκαλεί το σπίτι τσαντίρι
θα 'χει πάντα ένα σχόλιο για τα μαλλιά μου και replica για ξυπνητήρι
Με ποιον θα πηγαίνουμε Ostria Στο τάβλι ποιος θα με κερδίζει
Ποιος θα ψάχνει μαζί μου για καφέ στο ξημέρωμα τρεις φορές, ενώ γύρω χιονίζει
Με ποιον θα μοιράζομαι το κρύο νερό του χαλασμένου θερμοσίφωνα
Ποιος θα 'ναι άλλος καλύτερος συνένοχος στην κρέπα
