Με πνίγει τούτη η σιωπή ! ! !

Μικρη μου Γαλατεια,

Αυτο μου το γραμμα εχει σβηστει και γραφτει ηδη τρεις φορες και δεν ειμαι διατεθειμενος να τις κανω τεσσερις στο συνολο! Ειναι αληθεια οτι δεν ξερω τι θελω να σου πω, ισως απλα και μονο να σου μιλησω... Κι εσυ αρνεισαι να απαντησεις στα τηλεφωνηματα μου.

Ομως κατι καλο βγηκε απο αυτη σου την απολυτη σταση. (Ανοιγω παρενθεση για να σου θυμισω ποοοσο πολυ με εκνευριζουν οι αδιαλλακτοι χαρακτηρες! Ειναι τρομακτικο να πιστεψω οτι εισαι κι εσυ μια απο αυτους που δεν αλλαζουν γνωμη με τιποτε κι ουτε δινουν μια δευτερη ευκαιρια. Κλεινω παρενθεση.) Περιμενοντας να απαντησεις στο τηλεφωνημα μου, ακουσα αυτο το τραγουδι που ειχες σαν ηχο αναμονης (αν ημουν εφηβος θα ηξερα πως αποκαλειται κατι τετοιο, μα δεν ειμαι χροοονια τωρα)

Δεν μπορουσα να αναγνωρισω τη φωνη του τραγουδιστη ουτε και το ιδιο το τραγουδι φυσικα. Μετα απο ερευνα εμαθα πως προκειται για τον Γιωργο Καραδημο που φετος εμφανιζεται στο Σταυρο του Νοτου με την αγαπημενη μου Μελινα Ασλανιδου, που αλλωστε σκοπευα να ακουσω με την πρωτη μου ανοδο στην Αθηνα.

Το αστειο ειναι πως οι στιχοι, που θεωρητικα εκφραζουν εσενα αφου τους επελεξες, ειναι σαν στους "φωναζω" εγω περιμενοντας να σηκωσεις το ακουστικο (καλα, καλα μικρη μου στο κινητο δεν ισχυουν αυτες οι εκφρασεις)

Anyway, σημερα δεν ειμαι σε φαση μελαγχολιας, μιας και μια ολοκληρη εβδομαδα δουλευα πολυ, ξενυχτουσα περισσοτερο και επινα ακομη περισσοτερο! Με αποκορυφωμα χτες το βραδυ που γυρισα στις 4 το πρωι μετα απο απανωτα καραφακια τσιπουρου σε ενα παρακμιακο καφενειο ουζερι (ποιος ξερει) με τη συνοδεια ενος μπουζουκιου, μιας κιθαρας και ολων των φωνων του μαγαζιου.

Επομενως, δε θα αφησω αυτη την προσκαιρη σου ανταρσια να σταθει λογος να χαλασει η διαθεση μου! Τουναντιον μαλλιστα!!! Σου "στελνω" σε λιγο αυτο το γραμμα και βγαινω κι αποψε σε μια αποπειρα να θυμηθω πως ηταν τοτε που φοιτητης στην Πατρα δοκιμαζα συνεχως τα ορια της φυσικης μου αντοχης...

Αλλαξε μυαλα λοιπον κι αφεσου και παλι λοιπον στα εμπειρα χερια μου κι ασ' τα καπριτσια κατα μερος. Η πορεια σου προς την ολοκληρωση σου ειναι μακρια κι ακομη ειμαστε στην αρχη της. Και ξερεις πως δεν υπαρχει ιχνος επαρσης σ' αυτη μου τη δηλωση.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Με πνίγει τούτη η σιωπή

Γιώργος Καραδήμος



Πικρό το βράδυ σκυθρωπό
αργεί να ξημερώσει
στο σπίτι μέσα το κλειστό
ερημιά έχει φυτρώσει.

Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια.

Αυτό το βράδυ δεν μπορώ
γωνιά να βρω ν' αράξω
στο δρόμο τον ερημικό
να βγω και να φωνάξω.

Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια.