33 ολοκληρα χρονια περασανε απο την πρωτη μου ανασα, σαν σημερα πισω στο μακρινο για μενα και ποσο μαλλον για σενα 1975! Κλασσικο καρκινακι λοιπον του πρωτου δεκαημερου, οπως θα ελεγαν οι τηλεοπτικες αστρολογοι, με ωροσκοπο στους Διδυμους! Ναι, ναι μου το εχεις ηδη πει ποσο περιεργος συνδυασμος ειναι αυτος, και πως ετσι μονο εξηγουνται πολλες απο τις αντιφασεις του χαρακτηρα μου! Αν ειναι λοιπον καποιον να κατηγορεις για οσα κατα καιρους εχεις βιωσει μαζι μου, το "ριξ'το" στα αστερια, μια και τοσο πολυ πιστευεις στην καταλυτικη επιρροη που ασκουν στην ζωη μας!
Ειναι μερικες μερες οροσημο για τον καθενα μας σε αυτη τη ζωη. Ετσι κι εγω θυμαμαι σχεδον φωτογραφικα τις περισσοτερες απο τις παραμονες Πρωτοχρονιας που εχω ζησει, τις Αυγουστιατικες πανσεληνους και τα Χριστουγεννα, μα πανω απο ολα θυμαμαι τα γενεθλια μου! Και πιστεψε με οτι δεν υπηρξαν ολα ευχαριστα! Τουναντιον μαλλιστα! Εδω που τα λεμε, τα περισσοτερα δεν ηταν καθολου ευχαριστα, αλλοτε λογω εξετασεων κι εξεταστικων, κι αλλοτε εξαιτιας σου! Μα ετσι ειναι μικρη μου, και δε θα θελα να το εκλαβεις ως κατηγορια, μα απλα ως διαπιστωση!
Θυμαμαι χρονια πριν, οταν ησουν ξανα μακρια μου, και τιποτα δεν φανταζε οτι θα σε εχω ποτε και παλι στην αγκαλια μου (οπως νιωθω κι αποψε), οτι ειχα γραψει ενα απο τα ελλαχιστα ομοιοκαταληκτα ποιηματα μου. Το κακο ειναι πως δεν εχω καταφερει να βρω πουθενα ενα ντοσιε γεματο με ολα αυτα τα ποιηματα καθως και παλιες μου επιστολες, που θα θελα να σου ξαναστειλω μεσα απο εδω! Το συγκεκριμενο λοιπον ποιημα, βουτηγμενο στην απογνωση και την μελαγχολια, ξεκινουσε ως εξης:
Απλα θα σου ζητησω να αναθεωρησεις τις οποιες αποφασεις εχεις παρει και θα σου υποσχεθω πως θα πραξω το ιδιο! Ξερω πως θα 'ναι δυσκολο για σενα να παραδεχτεις πως λαχταρας να βρεθουμε περισοτερο τωρα παρα ποτε και πως μεχρι αυτο να συμβει θα εδινες τα παντα να ξαναπερασουμε τα βραδια μας μιλωντας στο τηλεφωνο, εκμηδενιζοντας ετσι τις αποστασεις που μα χωριζουν, χιλιομετρικα, ηλικιακα και ιδιοσυγκρασιακα!
Σε δυο Παρασκευες απο σημερα, θα βρεθω ξανα ως μετανοημενος Οδυσσεας στην Ιθακη, σχεδον ενα χρονο μετα απο τις περσυνες μου διακοπες εκει, για το γαμο ενος αγαπημενο μου εξαδελφου, οπου επελεξε με την αγαπημενη, του το Λαζαρετο ως το φοντο για τις γαμηλιες φωτογραφιες! Κι ενω ολοι λογιζουν την Ιθακη ως το τελος ενος "ταξιδιου", εγω αποφασισα να ειναι η αφετηρια μου για την υπολοιπη ζωη μου! Ετσι λοιπον θα σου προτεινω να εισαι εκει, στο λιμανι της Πατρας την Παρασκευη το μεσημερι, οπου και θα παρω το καραβι, ελπιζοντας το ταξιδι να μην διαρκεσει 10 χρονια, και να με ακολουθησεις σε μια κοινη αναζητηση της ευτυχιας. Να ξερεις, πως απτοητος (η αφελης) οντας, σε περιπτωση που δεν τα καταφερεις (να ξεπερασεις τον ανοητο και καταστροφικο εγωισμο σου) θα σε περιμενω, για τελευταια και οριστικη φορα, να εισαι εκει την Κυριακη του γυρισμου, για να σε παρω μαζι μου, μιας και σου χρωστω τις θαλασσινες απολαυσεις, που εχω απο καιρο υποσχεθει στα καταγαλανα νερα του Μεσσηνιακου κολπου.
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Ειναι μερικες μερες οροσημο για τον καθενα μας σε αυτη τη ζωη. Ετσι κι εγω θυμαμαι σχεδον φωτογραφικα τις περισσοτερες απο τις παραμονες Πρωτοχρονιας που εχω ζησει, τις Αυγουστιατικες πανσεληνους και τα Χριστουγεννα, μα πανω απο ολα θυμαμαι τα γενεθλια μου! Και πιστεψε με οτι δεν υπηρξαν ολα ευχαριστα! Τουναντιον μαλλιστα! Εδω που τα λεμε, τα περισσοτερα δεν ηταν καθολου ευχαριστα, αλλοτε λογω εξετασεων κι εξεταστικων, κι αλλοτε εξαιτιας σου! Μα ετσι ειναι μικρη μου, και δε θα θελα να το εκλαβεις ως κατηγορια, μα απλα ως διαπιστωση!
Θυμαμαι χρονια πριν, οταν ησουν ξανα μακρια μου, και τιποτα δεν φανταζε οτι θα σε εχω ποτε και παλι στην αγκαλια μου (οπως νιωθω κι αποψε), οτι ειχα γραψει ενα απο τα ελλαχιστα ομοιοκαταληκτα ποιηματα μου. Το κακο ειναι πως δεν εχω καταφερει να βρω πουθενα ενα ντοσιε γεματο με ολα αυτα τα ποιηματα καθως και παλιες μου επιστολες, που θα θελα να σου ξαναστειλω μεσα απο εδω! Το συγκεκριμενο λοιπον ποιημα, βουτηγμενο στην απογνωση και την μελαγχολια, ξεκινουσε ως εξης:
"Αγρια χαραματα,
23 Ιουνη,
υπουλες σκεψεις,
του μυαλου μου σπιουνοι.."
Νομιζω πως καταλαβαινεις το πως περιπου θα συνεχιζε, ασχετως που μου λειπει η συνεχεια για να σου την παραθεσω. Το θεμα ειναι πως καπως ετσι νιωθω κι αποψε! Ειμαστε τοσο ομοιοι, που φανταζομαι πως δε θα καταφερουμε να μιλησουμε ξανα, μονο και μονο εξ' αιτιας του επιπολαιου πεισματος, που μας εχει κυριευσει και τους δυο μας! Και να σκεφτεις βεβαια οτι η φαινομενικη αυλαια μας, επεσε πανω στο αποκορυφωμα της σχεσης μας! Μα δεν μπορει να μην φανταζεσαι κι εσυ, πως κατι τετοιο δεν μας αρμοζει. Δεν μπορει να ειναι τοσο αταλαντος, αυτος που γραφει τα σεναρια των ζωων μας, που μας επεφυλασσε τοσο αδιαφορο τελος! Εκτος κι αν... Δεν θα συνεχισω τις ικασιες μικρη μου, μιας και ξερω, πως η επαρση των νιατων σου, σε κανει να φανταζεσαι πως ολα αυτα ειναι ντετερμινιστικες ανοησιες.23 Ιουνη,
υπουλες σκεψεις,
του μυαλου μου σπιουνοι.."
Απλα θα σου ζητησω να αναθεωρησεις τις οποιες αποφασεις εχεις παρει και θα σου υποσχεθω πως θα πραξω το ιδιο! Ξερω πως θα 'ναι δυσκολο για σενα να παραδεχτεις πως λαχταρας να βρεθουμε περισοτερο τωρα παρα ποτε και πως μεχρι αυτο να συμβει θα εδινες τα παντα να ξαναπερασουμε τα βραδια μας μιλωντας στο τηλεφωνο, εκμηδενιζοντας ετσι τις αποστασεις που μα χωριζουν, χιλιομετρικα, ηλικιακα και ιδιοσυγκρασιακα!
Σε δυο Παρασκευες απο σημερα, θα βρεθω ξανα ως μετανοημενος Οδυσσεας στην Ιθακη, σχεδον ενα χρονο μετα απο τις περσυνες μου διακοπες εκει, για το γαμο ενος αγαπημενο μου εξαδελφου, οπου επελεξε με την αγαπημενη, του το Λαζαρετο ως το φοντο για τις γαμηλιες φωτογραφιες! Κι ενω ολοι λογιζουν την Ιθακη ως το τελος ενος "ταξιδιου", εγω αποφασισα να ειναι η αφετηρια μου για την υπολοιπη ζωη μου! Ετσι λοιπον θα σου προτεινω να εισαι εκει, στο λιμανι της Πατρας την Παρασκευη το μεσημερι, οπου και θα παρω το καραβι, ελπιζοντας το ταξιδι να μην διαρκεσει 10 χρονια, και να με ακολουθησεις σε μια κοινη αναζητηση της ευτυχιας. Να ξερεις, πως απτοητος (η αφελης) οντας, σε περιπτωση που δεν τα καταφερεις (να ξεπερασεις τον ανοητο και καταστροφικο εγωισμο σου) θα σε περιμενω, για τελευταια και οριστικη φορα, να εισαι εκει την Κυριακη του γυρισμου, για να σε παρω μαζι μου, μιας και σου χρωστω τις θαλασσινες απολαυσεις, που εχω απο καιρο υποσχεθει στα καταγαλανα νερα του Μεσσηνιακου κολπου.
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Υ.Γ. Αποψε θα σου στειλω να ακουσεις ενα τραγουδι παλιο μα οχι και λησμονημενο! Ειναι το τραγουδι που ερμηνευσε η Κατερινα Κυρμιζη στον δισκο της "Κονσερτο για σοκολατα και τριανταφυλλα" πισω στο μακρινο 1996, οταν το Κατερινακι ηταν 21 χρονων, οσο κι εγω τοτε! Το συνειδητοποιησα μολις, ψαχνοντας για πληροφοριες γυρω απο αυτην, και συνειδητοποιησα πως ολοι οι αλλοι γυρω μου μεγαλωνουν, σοβαρευονται, κανουν παιδια κλπ, εκτος απο εμενα, χαρη στην αγαπη σου, που ειναι η πηγη της νιοτης μου!!!
Υ.Γ.2 Αποψε με βρισκεις σε περιεργη διαθεση κι ως εκ τουτου, αποφασισα να σου στειλω δυο τραγουδια αντι ενος! Κι ακομη πιο περιεργο, που ειναι και τα δυο απο τον ιδιο σπανιο δισκο. Βεβαια δεν θα κανω το ιδιο λαθος να σε προκαλεσω ξανα, πως δε θα καταφερεις να τον βρεις, μιας κι ειναι απο καιρο εξαντλημενος. Η ιστορια κι εσυ, μου εχετε αποδειξει οτι τιποτα δεν ειναι αδυνατο για σενα μικρη μου, οποτε απλα θεωρησε το μια προκληση για σενα να αποκτησεις εναν ομορφο δισκο, που απλα δεν ειχες την τυχη να αποκτησεις εγκαιρως, καθαρα και μονο λογω του νεαρου της ηλικιας σου! Ειναι το τραγουδι "Στην Ιοκαστη" που ειμαι σιγουρος πως η μελωδικοτητα του θα συνοδευσει πολλες φορες τις επομενες νυχτες και μερες σου!
Υ.Γ.2 Αποψε με βρισκεις σε περιεργη διαθεση κι ως εκ τουτου, αποφασισα να σου στειλω δυο τραγουδια αντι ενος! Κι ακομη πιο περιεργο, που ειναι και τα δυο απο τον ιδιο σπανιο δισκο. Βεβαια δεν θα κανω το ιδιο λαθος να σε προκαλεσω ξανα, πως δε θα καταφερεις να τον βρεις, μιας κι ειναι απο καιρο εξαντλημενος. Η ιστορια κι εσυ, μου εχετε αποδειξει οτι τιποτα δεν ειναι αδυνατο για σενα μικρη μου, οποτε απλα θεωρησε το μια προκληση για σενα να αποκτησεις εναν ομορφο δισκο, που απλα δεν ειχες την τυχη να αποκτησεις εγκαιρως, καθαρα και μονο λογω του νεαρου της ηλικιας σου! Ειναι το τραγουδι "Στην Ιοκαστη" που ειμαι σιγουρος πως η μελωδικοτητα του θα συνοδευσει πολλες φορες τις επομενες νυχτες και μερες σου!
" Στην πίσω τσέπη του blue jean"
Κατερίνα Κυρμιζή
Στίχοι: Νίκος Γρηγοριάδης
Μουσική: Νίκος Γρηγοριάδης
Μ' έχεις καιρό ξεχάσει
στην πίσω τσέπη του blue jean
που πέταξες προχθές.
Κι εγώ που σ'έχω
''μη βρέξει και μη στάξει''
βρε ξεχασιάρη, που να πάρει,
πες μου πια τι θες,
πες μου πια τι θες.
Θέλεις να περιμένω
για να γεμίσει το φεγγάρι
πρώτα για να'ρθεις.
Ή πριν με στήσεις και δεν έρθεις,
πανάθεμά σε, δε θυμάσαι
τίποτα να πεις,
πες μου πια τι θες...
(Να-να-να-να...
να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να)
Τέρμα λοιπόν, σ'αυτά που ξέρεις,
σαν τελευταία χάρη-χάρη-χάρη στο ζητώ.
Ψάχνω το υπόλοιπο μισό μου
κι όχι για να παρη-παρη-παρηγορηθώ.
Πες μου πια τι θες...
(Να-να-να-να...
να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να)
"Στην Ιοκάστη"
Στίχοι: Κατερίνα Κυρμιζή
Μουσική: Κατερίνα Κυρμιζή
Πάλι βρέχει κι η βροχή ψιθυρίζει στην καρδιά μας
όλα αυτά που χάθηκαν, δεν ξεχάστηκαν
πάλι βρέχει και θαρρώ βρέχει αναμνήσεις
φεύγεις, φεύγω, μα πού πάμε δε ρωτάμε μια στιγμή
τι είπα εγώ, τι είπες εσύ
το άδικο σκορπάμε
φεύγεις, φεύγω και θαρρώ πως δε σταματάμε
Ξεχάστηκα, μπερδεύτηκες και ποιος θα βοηθήσει
τι κέρδισα, τι κέρδισες μονάχα θα μετρήσει
οι μέρες μας κι οι νύχτες μας χαθήκανε σε λάθη
το μάθημα όμως ποια απ' τις δυο θα πρέπει, αλήθεια, να το μάθει;
Οι φωνές που σώπασαν
τα όνειρα που ξενυχτάνε, πόσο τα φοβάμαι
πρέπει και εσύ
μα δεν ξέρω η βροχή τι να σου θυμίζει
το μικρό μας μυστικό
την αγάπη που ξεχνάμε
δες πώς καταντάμε
ξένοι εσύ κι εγώ
το μικρό μας μυστικό που δε 'μολογάμε
Ξεχάστηκα, μπερδεύτηκες και ποιος θα βοηθήσει
τι κέρδισα, τι κέρδισες μονάχα θα μετρήσει
οι μέρες μας κι οι νύχτες μας χαθήκανε σε λάθη
το μάθημα όμως ποια απ' τις δυο θα πρέπει, αλήθεια, να το μάθει;
Μ' έχεις καιρό ξεχάσει
στην πίσω τσέπη του blue jean
που πέταξες προχθές.
Κι εγώ που σ'έχω
''μη βρέξει και μη στάξει''
βρε ξεχασιάρη, που να πάρει,
πες μου πια τι θες,
πες μου πια τι θες.
Θέλεις να περιμένω
για να γεμίσει το φεγγάρι
πρώτα για να'ρθεις.
Ή πριν με στήσεις και δεν έρθεις,
πανάθεμά σε, δε θυμάσαι
τίποτα να πεις,
πες μου πια τι θες...
(Να-να-να-να...
να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να)
Τέρμα λοιπόν, σ'αυτά που ξέρεις,
σαν τελευταία χάρη-χάρη-χάρη στο ζητώ.
Ψάχνω το υπόλοιπο μισό μου
κι όχι για να παρη-παρη-παρηγορηθώ.
Πες μου πια τι θες...
(Να-να-να-να...
να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να-να)
"Στην Ιοκάστη"
Στίχοι: Κατερίνα Κυρμιζή
Μουσική: Κατερίνα Κυρμιζή
Πάλι βρέχει κι η βροχή ψιθυρίζει στην καρδιά μας
όλα αυτά που χάθηκαν, δεν ξεχάστηκαν
πάλι βρέχει και θαρρώ βρέχει αναμνήσεις
φεύγεις, φεύγω, μα πού πάμε δε ρωτάμε μια στιγμή
τι είπα εγώ, τι είπες εσύ
το άδικο σκορπάμε
φεύγεις, φεύγω και θαρρώ πως δε σταματάμε
Ξεχάστηκα, μπερδεύτηκες και ποιος θα βοηθήσει
τι κέρδισα, τι κέρδισες μονάχα θα μετρήσει
οι μέρες μας κι οι νύχτες μας χαθήκανε σε λάθη
το μάθημα όμως ποια απ' τις δυο θα πρέπει, αλήθεια, να το μάθει;
Οι φωνές που σώπασαν
τα όνειρα που ξενυχτάνε, πόσο τα φοβάμαι
πρέπει και εσύ
μα δεν ξέρω η βροχή τι να σου θυμίζει
το μικρό μας μυστικό
την αγάπη που ξεχνάμε
δες πώς καταντάμε
ξένοι εσύ κι εγώ
το μικρό μας μυστικό που δε 'μολογάμε
Ξεχάστηκα, μπερδεύτηκες και ποιος θα βοηθήσει
τι κέρδισα, τι κέρδισες μονάχα θα μετρήσει
οι μέρες μας κι οι νύχτες μας χαθήκανε σε λάθη
το μάθημα όμως ποια απ' τις δυο θα πρέπει, αλήθεια, να το μάθει;
Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!
boomp3.com
boomp3.com
8 σχόλια:
Χρόνια πολλά φίλε μου και μην ανησυχείς για τα χρόνια που περνάνε. Το έχω φιλοσοφήσει το πράμα και πλέον δε με απασχολεί. Ούτε καν για την οικογένεια. Εξάλλου δε ζούμε στην εποχή των γονιών μας που έκαναν φαμίλιες νωρίς νωρίς... Υπάρχουν τόσες ομορφιές (και τόσες Γαλάτειες) που μας ωθούν στην αναβολή "γαμήλιων χειροπέδων".
Πολύχρονος και να'σαι πάντα καλά. Πολύ ωραία η Κυρμιζή!
Χρόνια πολλά φίλε Πυγμαλίωνα! Εύχομαι όλες οι γενέθλιες επέτειοί σου να είναι στο εξής τρισευτυχισμένες και όλες τους παρέα με τη Γαλάτειά σου...
Το "Στην πίσω τσέπη του μπλου τζήν" ήταν από τα αγαπημένα μου στις αρχές της εφηβείας... Τι μου θύμισες τώρα! Σ' ευχαριστώ πολύ!
:-)
Καλη γενέθλια μέρα εύχομαι αγαπημένε Πυγμαλίων. Δεν ξέρω η γενέθλια μέρα τι σημασία έχει για σένα. Τα χρόνια περνούνε, αλλά είμαι σίγουρος πως σε κάθε χρόνο αφήνεις κάτι απ' τον εαυτό σου... Είτε πάνω σου, είτε μέσα στις αντανακλάσεις που αφήνεις στις γαλανές θάλασσες των άλλων. Εύχομαι η Ιθάκη σου να είναι πολύπαθη, και αφήνω ένα ευχετήριο γράμμα ανοιχτό, λευκό, κάτασπρο. Να το συμπληρώσεις εσύ. Πολλές φορές οι άνθρωποι ευχόμαστε στους άλλους αυτά που θέλουμε να πάθουμε εμείς. Μέσα σε αυτό το λευκό γράμμα, δεν θα ξέρω τι έχεις γράψει, αλλά ξέρω πως θα 'χεις φυλακίσει όλες εκείνες τις επιθυμίες σου. Τις φανερές αλλά και τις κρυφές. Και ίσως να είναι το δώρο σου, με περίσσια ταπεινότητα το λέω, πως ίσως ανάψω μια σπίθα στα αφανέρωτα ή στα επί ασύμμετρου σκότους φυλασσόμενα θέλω σου.
Άσε την υπογραφή μόνο για μένα,
Με φιλική συμπάθεια,
Γιώργος
Χρονια πολλα Πυγμαλιωνα!
...Και οσο υπαρχει μια Γαλατεια στη ζωη σου, μην ανησυχεις για τα χρονια που περνουν... Ευχομαι καθε χρονο κοντα της να βιωνεις την αναγεννηση και να μην προσθετεις απλα εναν χρονο που να σε βαραινει...
Καλα ταξιδια!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Κι ακόμη: καλό ταξίδι προς κι από την Ιθάκη σου, με ή χωρίς το κορίτσι των ονείρων σου...
αλήθεια, είσαι τόσο τρυφερός και στη ζωή σου?
g
@ dr.Seeng
Γιατρε μου,
Θαρρω πως θα χρειαζομουν παμπολλες συνεδριες στο ντιβανι σας για να αναλυσω τα "θεματακια" που εχω με το γαμο εν γενει!
Παντως εχετε δικιο και σας ευχαριστω ολοψυχα για τις ευχες! Κι οσο για δωρο... ηδη μου εχετε κανει το καλλιτερο που θα μπορουσα να φανταστω!
Κι οσο για το Κατερινακι... τι να πει κανεις; Μια θεα!
@ Ανέφελη
Αγαπητη Ανεφελη,
Σας ευχαριστω προσωπικα κι εσας και για τις ευχες σας και για την προσωπικη σας "εμπλοκη" σε αυτο το blog!Ειλικρινα μετιματε καθε φορα με τα σχολια σας!
@κιου
Γιωργο μου,
Σε σενα ενα απλο ευχαριστω θα ειναι λιγο! Μα τι ευχες ηταν κι αυτες ;; "...είτε μέσα στις αντανακλάσεις που αφήνεις στις γαλανές θάλασσες των άλλων..."
Αρχιζω να πιστευω πως θα επρεπε να ξεκινησεις ενα νεο blog περαν απο το εξαιρετικο σινεφιλ που εδραιωνεις μερα με τη μερα!
"...ίσως ανάψω μια σπίθα στα αφανέρωτα ή στα επί ασύμμετρου σκότους φυλασσόμενα θέλω σου. ..."
Μα που εκρυβες εσυ αυτο τον κιου μου λες;;;;
@ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ...
Αχ, πρωτοπλαστη μου, η αναγεννηση εινα ιοντως ενα απο τα θεια δωρα στον ανθρωπο, κι αυτη επερχεται μονο μεσω του ερωτα! Κατι θα ξερεις εσυ κι ο Αδαμ ου, μιας και σε εσας χαριστηκε πρωταρχικα ;-)
@ gina
Μα καλα αναρωτιεστε κι εσεις, ενα γνησιο καρκινακι? Ειλικρινα θαρρειται πως δυναμαι να υποκρινομαι τοοοσο καλα μεσα απο τις επιστολες μου στην Γαλατεια, που εχω την εντυπωση οτι διαβαζετε λαθραια ολο και πιο συχνα ;-)
Οπως και να χει σας ευχαριστω ολοψυχα και θα χαιρομουν εαν γνωριζα και τα δικα σας ωστε να ανταποδωσω συντομως!!!
Αληθεια, γιατι δεν με προσθετετε στις επαφες του messenger σας ;;;
Αργησα λιγο αλλα Χρονια Πολλα σου αγαπητε!Η Ιθακη ε?Το τελος του προορισμου,η αρχη αλλων..
Λες να ερθει???Αν εισαστε ομοιοι-βλεπω το πεισμα σου να σπαει,μπορει να κανει το ιδιο κ αυτη..μονο αν εισαστε ομοιοι..
:)
@ Naya
Σας ευχαριστω για τις ευχες σας! Τωρα οσον αφορα το "πεισμα" μου, ε λοιπον εσπασε ηδη, το δικο της ομως δεν ξερω! Ειλκρινα ειμαστε τοοοσο ομοιοι κι ομως τοοοοσο διαφορετικοι! Για να δουμε...
Δημοσίευση σχολίου