Αντιπερισπωντας το... ανεκπληρωτο!

Μικρη μου Γαλατεια,

Ολημερις σκεφτομουν καθε πιθανη εναρκτηρια φραση για την αποψινη μου επιστολη! Ζευγαρωνα επιθετα με ουσιαστικα, εψαχνα ευφυολογηματα κι "εξυπναδες" κι ολα αυτα εις ματην. Κι αυτο γιατι την ωρα που σου γραφω ακουω ραδιοφωνο διαδικτυακα και η προσοχη μου αποσπαται συνεχως απο τραγουδια, και κυριως απο αυτο που θα επιλεξω να σου αποστειλω για να ακουσεις.

Ετσι αποψε αποφασισα να σου γραψω πρωτα για το τραγουδι που θα θελα να σου στειλω κι αυτο δεν ειναι αλλο απο το πασιγνωστο "Καλοκαιρια και χειμωνες", αλλα οχι στην κλασσικη πια εκτελεση απο το Δημητρη Μητροπανο, αλλα η αναπαντεχα αισθαντικη κι ολοφρεσκη διασκευη του απο τον συντοπιτη μου Μπαμπη Στοκα, σε μια "λαιβ" ηχογαφηση του απ τις χειμερινες του εμφανισεις στον Ζυγο.

Το πιο πιθανο ειναι πως με εχουν επηρρεασει τοσο πολυ ολες αυτες οι ερωτησεις απο τους "λαθραναγνωστες" της επιστολογραφιας μου για την υπαρξη σου,που εχω αρχισει κι εγω να αμφιβαλλω αν υπηρξες ποτε στη ζωη μου! Φανταζεσαι σε ποια κατασταση σχιζοφρενειας εχω περιπεσει, να με αμφισβητω και να με αντικρουω με αδιασειστα επιχειρηματα, ταυτοχρονως κι ισοδυναμα!

Κι η αληθεια ειναι πως οσα πειστηρια θα ειχα να αποδειξω περιτρανα την υπαρξη σου, ειναι ολα μη αποδεκτα απο ενα δικαστηριο, οπως θα ελεγε και μια φιλη μου δικηγορος! Καθως καποια απο αυτα ειναι προσωπικα σου ( η μας καλυτερα) δεδομενα κι αλλα ειναι απλα θαμμενα στους λαβυρινθους της μνημης μου.

Ενα-ενα τα παραθυροφυλλα των γειτονων μου κλεινουν, μα πριν το κανουν κοιτουν με περιεργεια εμενα που με το λευκο μου λαπτοπ να σου γραφω απο το καταπρασινο μπαλκονι μου και με ενα σετ ακουστικα να ακουω μουσικες και τραγουδια που ενδεχομενως θα αλλαξουν τον ρου της εμνευσεως μου, ισως παρεκλινοντας την προς πιο ευχαριστα θεματα! Θεματα που ισως δε θα στεναχωρησουν ουτε εσενα ουτε και καποιον που ισως κι αθελα του λαθραναγνωσει αυτη την επιστολη!

Ελα ομως που μια λεξη εχει στοιχειωσει το μυαλο μου και δε λεει να μα αφησει να συγκεντρωθω και να σου γραψω... Τα λεπτα περνουν σαν σιφουνας κι ο κερσορας παραμενει εκει, ακινητος (κι ουχι αεικινητος οπως αλλες φορες) ν' αναβοσβηνει σαν φαρος μες στη νυχτια! Κι αυτη η λεξη δεν ειναι αλλη απο το ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ! Δεν ξερω αν αυτο ειναι ευτυχια, κατα πως μας τα λεει ο Μανωλης Φαμελος, μα αυτο που εγω περιμενω να ερθει εισαι Εσυ... και μονο ευτυχισμενο δεν με καθιστα ολη αυτη η αεναη προσμονη!

Οι αντιπερισπασμοι παμπολοι κι ολοι τους φερουν διαφορα γυναικεια ονοματα. Ειναι οσες κοπελες κατα καιρους εχουν προσπαθησει να κερδισουν την προσοχη μου, με διαφορες μεθοδους, κι αν κρινουμε εκ του αποτελεσματος ολες τους ανεπιτυχως! Το μονο τους επιτευγμα, για το οποιο θα πρεπε να τις ευγνωμωνεις, ειναι να καταστησουν ολοφανερη την δικη σου υπεροχη και να δικαιολογησουν περιτρανα τη δικη μου εμμονη στο να συνεχισω να σου γραφω!

Ομως αποψε δε θα καταφερω κατα πως φαινεται να ολοκληρωσω εστω και μια παραγραφο, εοντας ενα σαφες νοημα η σκοπο! Και γιαυτο θα πρεπει να κατηγορησεις (τροπος του λεγειν βεβαια) την εκφωνητρια του ραδιοφωνικου σταθμου που μου κραταει παρεα ωρα τωρα! Ισως θα ταν καλυτερα κατα τη συγγραφη της επομενης μου επιστολης να εχω ακομη πιο ξεκαθαρο ενα θεμα που θα θελα σου αναπτυξω... καθως και λιγοτερους εως μηδενικους αντιπερισπασμους!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

"Καλοκαίρια και χειμώνες"

Στόκας Μπάμπης



Αν στείλεις μήνυμα χαράς, σημάδι πως με αγαπάς

Αγαπημένη

Να ’ρθεις, θα σε καλοδεχτώ, κι αν χάθηκες σε αγαπώ !

Αγαπημένη

Καλοκαίρια και χειμώνες περιμένω να φανείς

Δάκρυα καυτά, σταγόνες θα με καιν ώσπου να ’ρθεις

Θα με καίνε, θα με καιν ώσπου να ’ρθεις

Κι αν θέλεις όρκους της ζωής, θα ορκιστώ από αρχής

Αγαπημένη

Εγώ στα μάτια σου μετρώ τ’ απέραντο και το μικρό

Αγαπημένη

Καλοκαίρια και χειμώνες...

Καλοκαίρια και χειμώνες...


Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία!!!


boomp3.com