Μικρη μου Γαλατεια,
Αποφασισα λοιπον, οπως σου ειχα ηδη αποκαλυψει, να βγω προς αναζητηση καθε πιθανου ιχνους που θα με εφερνε στο κατοπι σου! Ετσι για αλλη μια φορα, και παρα τις καλυτερες προτασεις για να περασω πιο "ευχαριστα" τη μονη εβδομαδα που θα μπορουσα να ξεκλεψω απο τη δουλεια, φουλαρισα το αμαξι μου και ξεχυθηκα στους δρομους! Ως αλλος ιχνηλατης, εψαχνα στην καυτη καλοκαιρινη ασφαλτο τα χναρια σου, που αχνοφαινονταν μιας κι ετρεχα ενστικτωδως κοντα σου... χωρις να εχω ιδεα αυτο το "κοντα" που βρισκεται! Κι αλλη μια φορα, λες κι απο συνηθεια, ο δρομος με "εβγαλε" στην Πατρα!
Δεν ξερω τι συμβαινει με αυτην την πολη, κι ομως αυτη η σχεση μισους - λατρειας με κατατρεχει χρονια τωρα! Καθε φορα που πρωτο-αντικρυζω την Αχαικη πρωτευουσα στον οριζοντα, και η Καλαματα ειναι μονο μια μακρινη ιδεα στον καθρεφτη μου, κατι μεσα μου αναστατωνεται, μαλλον απο την προσμονη μιας ουτοπικης αναβιωσης των ανεπαναληπτικων φοιτητικων μου χρονων εκει!
Κατα την αφιξη μου κιολας ειχα καποιους "πειρασμους" που πασχιζαν να με δελεασουν και να με αποσπασουν απο τον ενα και μοναδικο σκοπο που εθεσα με το που εβαλα το κλειδι στη μιζα του αυτοκινητου μου. Κι αυτος δεν ηταν αλλος απο το να επαληθευσω για πολλοστη φορα τη βεβαιοτητα (πλεον) οτι θα σε συναντουσα ξανα, η οποια πηγαζε απο τα συνεχη "σημαδια" που ειχα αρχισει να λαμβανω με τηλεγραφικη συχνοτητα, την τελευταια εβδομαδα! Σημαδια, που ισως αλλοι να μην μπορουσαν να διακρινουν η να τα αποκωδικοποιησουν επιτυχως!
Ετσι, δε θα σου αποκρυψω πως τελικα υπεκυψα στα καλεσματα δυο "σειρηνων" , που το μονο που καταφεραν ηταν απλα να με αποσπασουν, ομολογουμενως ευχαριστα, τις δυο πρωτες μερες, απο την απροσκοπτη αναζητηση σου. Κι ετσι με σενα στο μυαλο, ηταν αναποφευκτο να μην ερθει στην κουβεντα το θεμα σου, οταν ερωτηθηκα απο μια "φιλη" τον σκοπο του ταξιδιου μου. Αυτη, μιας και μπηκε στη ζωη μου πολυ προσφατα, αγνοουσε την απολυτη πιστη μου στο καρμα, κι ετσι οταν η μεταμεσονυχτια συζητηση εφερε αυτο το θεμα, η αναφορα μου σε σενα ηταν αναμφισβητητο γεγονος!
Η αυγη μας βρηκε στις καρεκλες ενος παραλιακου bar restaurant, που απο ωρα ειχε κλεισει, να απολαμβανουμε ενα ακομη μπουκαλι λευκο κρασι, που ειχα προνοησει να παραγγειλω λιγο πριν την οριστικη αποχωρηση και του τελευταιου σερβιτορου, και να μιλαμε για σενα! Κι ενω ηταν σαφη τα σημαδια ελξης που μου μετεδιδε η νεαρη "φιλη" μου, εγω αδιαφορος για μια ακομη περιπετεια σε αυτη μου την εξορμηση, συνεχισα, υποθετω εκνευριστικα για αυτην, να μιλω για σενα και για το ποσο διαστημα εχω να σε δω. Της ελεγα πως την τελευταια φορα που συναντηθηκαμε, παλι ειχα αρχισει να "διαβαζω" σημαδια που μου φωναζαν δυνατα οτι αλλη μια συναντηση μας θα ηταν προ των πυλων!
Ο Μορφεας, αργοπορησε αλλα δεν αμελησε να μας σαγηνευσει, κι ετσι δωσαμε ραντεβου να βρεθουμε ξανα εκει για ενα πρωινο καφεδακι κατα το ... μεσημερι! Κι ετσι κι εγινε! Εγω εφτασα μερικα λεπτα πιο νωρις απο το συμφωνημενο, μιας κι αρνουμαι πασει θυσια να φτασω σε ραντεβου μου καθυστερημενος! Καθως η "φιλη" μου ενεφανισθει με μεγαλα και καταμαυρα γυαλια ηλιου, κι ενα αραχνουφαντο παρεο που αφηνε να διαφανει η καλλιγραμμη σιλουετα της και το ομολογουμενως σεξυ μπικινι που ειχε επιλεξει για την περισταση, εγω παρα την παιδιοθεν κακη μου οσφρηση και τη δυνατη αυρα, εντοπισα ενα αρωμα να χορευει στον αερα!
Ε λοιπον αυτο δεν ηταν αλλο απο το αρωμα σου! Αυτο το μεθυστικο αρωμα, που μονο ο Τομ Ρομπινς στο "Αρωμα του ονειρου" κι ο Πατρικ Ζισκιντ στο προσφατως μεταφερθεν στο σελιλοιντ "Αρωμα" καταφεραν να περιγραψουν καλυτερα κι ακριβεστερα απο την οσφρητικη μου μνημη!
Κι αυτο το αρωμα ηταν που η βεβηλη "φιλη" μου αποφασισε να "βαλει" εκεινη την ημερα, θεωρωντας σκοπιμο να συνοδευσει την απολυτως ολοφανερα επιμελημενη "ενδυση" της! Οταν καθισε στο καθισμα, ακριβως διπλα στο δικο μου, κι αφου βεβαιωθηκα πως αυτη ηταν που ανεδυε αυτην την διαπεραστικη ευωδια, που διαπερνουσε τα ρουθουνια μου, τρυπωντας μεχρι τα μυχια της καρδιας μου, τη ρωτησα πριν καν την καλημερισω, αν το αρωμα της ηταν αυτο που ειχα κατα νου!
Και φυσικα δεν ειχα κανει λαθος! Κι αυτη φυσικα, ουσα πανεξυπνη εκτος απο πανεμορφη, μετα την καταφατικη της απαντηση, μου ανταποδωσε την ερωτηση με μια εξισου ευθεια και ξεκαθαρη, αν αυτο ηταν το αρωμα που φορουσες εσυ!!!
Πριν καν προλαβω καλα καλα να της γνεψω κι εγω καταφατικα, μια γνωριμη γυναικεια φιγουρα ενεφανισθει μερικα μετρα μακρια απο το τραπεζι μας! Μια φιγουρα που εχει υπαρξει μουσα πολλων μεγαλων ζωγραφων ανα τους αιωνες! Που αποτελει το απολυτο προτυπο του γυναικειου καλλους για παρα πολλους αντρες,ακομη κι αγνοουν αυτο το γεγονος και την υπαρξη σου! Μιας κι αυτη η φιγουρα δεν ανηκε σε καμια αλλη γυναικα απο Ε Σ Ε Ν Α ! ! !
Ξαφνου ενας γνωριμος απο τα παλια κρυος ιδρωτας αρχισε να κυλαει κατα μηκος της ραχοκοκαλιας μου, κι οι λεξεις που τοσο ευκολα βρισκονται στην ακρη της γλωσσας μου, με απαρνηθηκαν διχως δευτερη σκεψη! Κι αυτο που επιπροσθετως μου χαρισε εναν απροσδιοριστο πονο ακριβως κατω απο το στερνο, ηταν οτι συνοδευοσουν απο ενα αλλο αντρα, ο οποιος με καθε δυνατη ευκαιρια επεδυκνε στους γυω του την προσβαση, που ειχε αποκτησει σε ενα κορμι που εγω ειχα πλασει!
Η "φιλη" μου δεν πιστευε την απαντηση μου, οταν με ρωτησε τα αιτια αυτης της σωματικης και ψυχολογικης μεταστροφης μου, μιας και μαλλον και πολυ λογικα αδυνατουσε να συλλαβει πως στη δικη μου ζωη κι ειδικοτερα ο,τι εχει να κανει με σενα, ολα ειναι πιθανα!
Αυτο ομως που με εξοργισε, ηταν οτι ενω κι οι δυο μας διατηρησαμε την φαινομενικη ψυχραιμια μας, οταν κοιταχτηκαμε καταματα, παρα τα πολυ σκουρα γυαλια ηλιου και των δυο μας, εσυ αποφασισες να μην μιλησουμε οταν αρχισες να χορευεις ως μιαν αλλη Σαλωμη για αυτον, γυρνωντας τον με την πλατη προς τα εμενα, και ψιθυριζοντας του διαφορα γελωντας, μονο και μονο για να μπορεις ανενοχλητη να με κοιτας!
Καποια στιγμη, κι ενω κι οι δυο μας ειχαμε μονοι προσωρινα απο τις συντροφιες μας, περνας μπροστα μου, με κατευθυνση προς το εσωτερικο του καταστηματος, και θαρρω πως διεκρινα να μου γνεφεις να σε ακολουθησω! Ομως αναλογιζομενος τις συνεπειες αποφασισα να μην το τολμησω. Αλλωστε ειχα απο καιρο αποφασισει να μην υποκυψω ξανα στα ακαταμαχητα θελγητρα της νιοτης και το καλλους σου, ενω εισαι με καποιον αλλον. Θα ηταν η πεμπτη φορα που θα επελεγες εμενα, τον "μονιμο" αγαπημενο σου, να απατησεις μαζι μου καποιον λανθασμενα επιλεγμενο συντροφο σου. Περασαν δεκα λεπτα κι ενω εσυ επιτελους επεστρεφες προς τα εξω, απογοητευμενη που δε σε ακολουθησα εκει οπου κατα πασα πιθανοτητα, θα μου δικαιολογουσες τα αδικαιολογητα και θα μου εδινες ραντεβου με την πρωτη ευκαιρια που θα ξεγλυστρουσες απο αυτον, εγω αποχωρουσα μην αντεχοντας αλλο αυτη την επωδυνη εμπειρια. Καβαλησα τη γερμανικη μοτοσικλετα, που ειχα δανειστει απο εναν πολυ καλο μου φιλο, για να αποφυγω τον βραχνα του πατρινου μποτιλιαρισματος, και ξεχυθηκα στην παλια εθνικη Αθηνων Πατρων τρεχοντας σαν τρελος! Ομως ο αερας δεν καταφερνε να σε ξεριζωσει απο τη σκεψη μου, κι ενω ξεχασμενος οδηγουσα καθαρα μηχανικα, ενα αυτοκινητο απο μια αφαντη διασταυρωση πεταχτηκε μπροστα αξαφνα και .................................
... ξυπναω καταιδρωμενος και με σφυγμους που μανιασμενα κανουν την καρδια μου να δουλευει στα "κοκκινα", συνειδητοποιω πως ολο αυτο ηταν ενας εφιαλτης, μιας και βρισκομαι μερες τωρα στην Καλαματα! Δε θα γραψω κατι αλλο, μιας κι η αναβιωση και μονο αυτου του εφιαλτη με αναστατωσε απο 'ξαρχης, παρα θα σου πω να κοιταξεις ξανα την προηγουμενη μου επιστολη και θα καταλαβεις πια, περι ποιου ονειρου, λακωνικα σου μιλουσα!
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Υ.Γ. Ουδεν σχολιον περι του τραγουδιου!!!
Boomp3.com
Αποφασισα λοιπον, οπως σου ειχα ηδη αποκαλυψει, να βγω προς αναζητηση καθε πιθανου ιχνους που θα με εφερνε στο κατοπι σου! Ετσι για αλλη μια φορα, και παρα τις καλυτερες προτασεις για να περασω πιο "ευχαριστα" τη μονη εβδομαδα που θα μπορουσα να ξεκλεψω απο τη δουλεια, φουλαρισα το αμαξι μου και ξεχυθηκα στους δρομους! Ως αλλος ιχνηλατης, εψαχνα στην καυτη καλοκαιρινη ασφαλτο τα χναρια σου, που αχνοφαινονταν μιας κι ετρεχα ενστικτωδως κοντα σου... χωρις να εχω ιδεα αυτο το "κοντα" που βρισκεται! Κι αλλη μια φορα, λες κι απο συνηθεια, ο δρομος με "εβγαλε" στην Πατρα!
Δεν ξερω τι συμβαινει με αυτην την πολη, κι ομως αυτη η σχεση μισους - λατρειας με κατατρεχει χρονια τωρα! Καθε φορα που πρωτο-αντικρυζω την Αχαικη πρωτευουσα στον οριζοντα, και η Καλαματα ειναι μονο μια μακρινη ιδεα στον καθρεφτη μου, κατι μεσα μου αναστατωνεται, μαλλον απο την προσμονη μιας ουτοπικης αναβιωσης των ανεπαναληπτικων φοιτητικων μου χρονων εκει!
Κατα την αφιξη μου κιολας ειχα καποιους "πειρασμους" που πασχιζαν να με δελεασουν και να με αποσπασουν απο τον ενα και μοναδικο σκοπο που εθεσα με το που εβαλα το κλειδι στη μιζα του αυτοκινητου μου. Κι αυτος δεν ηταν αλλος απο το να επαληθευσω για πολλοστη φορα τη βεβαιοτητα (πλεον) οτι θα σε συναντουσα ξανα, η οποια πηγαζε απο τα συνεχη "σημαδια" που ειχα αρχισει να λαμβανω με τηλεγραφικη συχνοτητα, την τελευταια εβδομαδα! Σημαδια, που ισως αλλοι να μην μπορουσαν να διακρινουν η να τα αποκωδικοποιησουν επιτυχως!
Ετσι, δε θα σου αποκρυψω πως τελικα υπεκυψα στα καλεσματα δυο "σειρηνων" , που το μονο που καταφεραν ηταν απλα να με αποσπασουν, ομολογουμενως ευχαριστα, τις δυο πρωτες μερες, απο την απροσκοπτη αναζητηση σου. Κι ετσι με σενα στο μυαλο, ηταν αναποφευκτο να μην ερθει στην κουβεντα το θεμα σου, οταν ερωτηθηκα απο μια "φιλη" τον σκοπο του ταξιδιου μου. Αυτη, μιας και μπηκε στη ζωη μου πολυ προσφατα, αγνοουσε την απολυτη πιστη μου στο καρμα, κι ετσι οταν η μεταμεσονυχτια συζητηση εφερε αυτο το θεμα, η αναφορα μου σε σενα ηταν αναμφισβητητο γεγονος!
Η αυγη μας βρηκε στις καρεκλες ενος παραλιακου bar restaurant, που απο ωρα ειχε κλεισει, να απολαμβανουμε ενα ακομη μπουκαλι λευκο κρασι, που ειχα προνοησει να παραγγειλω λιγο πριν την οριστικη αποχωρηση και του τελευταιου σερβιτορου, και να μιλαμε για σενα! Κι ενω ηταν σαφη τα σημαδια ελξης που μου μετεδιδε η νεαρη "φιλη" μου, εγω αδιαφορος για μια ακομη περιπετεια σε αυτη μου την εξορμηση, συνεχισα, υποθετω εκνευριστικα για αυτην, να μιλω για σενα και για το ποσο διαστημα εχω να σε δω. Της ελεγα πως την τελευταια φορα που συναντηθηκαμε, παλι ειχα αρχισει να "διαβαζω" σημαδια που μου φωναζαν δυνατα οτι αλλη μια συναντηση μας θα ηταν προ των πυλων!
Ο Μορφεας, αργοπορησε αλλα δεν αμελησε να μας σαγηνευσει, κι ετσι δωσαμε ραντεβου να βρεθουμε ξανα εκει για ενα πρωινο καφεδακι κατα το ... μεσημερι! Κι ετσι κι εγινε! Εγω εφτασα μερικα λεπτα πιο νωρις απο το συμφωνημενο, μιας κι αρνουμαι πασει θυσια να φτασω σε ραντεβου μου καθυστερημενος! Καθως η "φιλη" μου ενεφανισθει με μεγαλα και καταμαυρα γυαλια ηλιου, κι ενα αραχνουφαντο παρεο που αφηνε να διαφανει η καλλιγραμμη σιλουετα της και το ομολογουμενως σεξυ μπικινι που ειχε επιλεξει για την περισταση, εγω παρα την παιδιοθεν κακη μου οσφρηση και τη δυνατη αυρα, εντοπισα ενα αρωμα να χορευει στον αερα!
Ε λοιπον αυτο δεν ηταν αλλο απο το αρωμα σου! Αυτο το μεθυστικο αρωμα, που μονο ο Τομ Ρομπινς στο "Αρωμα του ονειρου" κι ο Πατρικ Ζισκιντ στο προσφατως μεταφερθεν στο σελιλοιντ "Αρωμα" καταφεραν να περιγραψουν καλυτερα κι ακριβεστερα απο την οσφρητικη μου μνημη!
Κι αυτο το αρωμα ηταν που η βεβηλη "φιλη" μου αποφασισε να "βαλει" εκεινη την ημερα, θεωρωντας σκοπιμο να συνοδευσει την απολυτως ολοφανερα επιμελημενη "ενδυση" της! Οταν καθισε στο καθισμα, ακριβως διπλα στο δικο μου, κι αφου βεβαιωθηκα πως αυτη ηταν που ανεδυε αυτην την διαπεραστικη ευωδια, που διαπερνουσε τα ρουθουνια μου, τρυπωντας μεχρι τα μυχια της καρδιας μου, τη ρωτησα πριν καν την καλημερισω, αν το αρωμα της ηταν αυτο που ειχα κατα νου!
Και φυσικα δεν ειχα κανει λαθος! Κι αυτη φυσικα, ουσα πανεξυπνη εκτος απο πανεμορφη, μετα την καταφατικη της απαντηση, μου ανταποδωσε την ερωτηση με μια εξισου ευθεια και ξεκαθαρη, αν αυτο ηταν το αρωμα που φορουσες εσυ!!!
Πριν καν προλαβω καλα καλα να της γνεψω κι εγω καταφατικα, μια γνωριμη γυναικεια φιγουρα ενεφανισθει μερικα μετρα μακρια απο το τραπεζι μας! Μια φιγουρα που εχει υπαρξει μουσα πολλων μεγαλων ζωγραφων ανα τους αιωνες! Που αποτελει το απολυτο προτυπο του γυναικειου καλλους για παρα πολλους αντρες,ακομη κι αγνοουν αυτο το γεγονος και την υπαρξη σου! Μιας κι αυτη η φιγουρα δεν ανηκε σε καμια αλλη γυναικα απο Ε Σ Ε Ν Α ! ! !
Ξαφνου ενας γνωριμος απο τα παλια κρυος ιδρωτας αρχισε να κυλαει κατα μηκος της ραχοκοκαλιας μου, κι οι λεξεις που τοσο ευκολα βρισκονται στην ακρη της γλωσσας μου, με απαρνηθηκαν διχως δευτερη σκεψη! Κι αυτο που επιπροσθετως μου χαρισε εναν απροσδιοριστο πονο ακριβως κατω απο το στερνο, ηταν οτι συνοδευοσουν απο ενα αλλο αντρα, ο οποιος με καθε δυνατη ευκαιρια επεδυκνε στους γυω του την προσβαση, που ειχε αποκτησει σε ενα κορμι που εγω ειχα πλασει!
Η "φιλη" μου δεν πιστευε την απαντηση μου, οταν με ρωτησε τα αιτια αυτης της σωματικης και ψυχολογικης μεταστροφης μου, μιας και μαλλον και πολυ λογικα αδυνατουσε να συλλαβει πως στη δικη μου ζωη κι ειδικοτερα ο,τι εχει να κανει με σενα, ολα ειναι πιθανα!
Αυτο ομως που με εξοργισε, ηταν οτι ενω κι οι δυο μας διατηρησαμε την φαινομενικη ψυχραιμια μας, οταν κοιταχτηκαμε καταματα, παρα τα πολυ σκουρα γυαλια ηλιου και των δυο μας, εσυ αποφασισες να μην μιλησουμε οταν αρχισες να χορευεις ως μιαν αλλη Σαλωμη για αυτον, γυρνωντας τον με την πλατη προς τα εμενα, και ψιθυριζοντας του διαφορα γελωντας, μονο και μονο για να μπορεις ανενοχλητη να με κοιτας!
Καποια στιγμη, κι ενω κι οι δυο μας ειχαμε μονοι προσωρινα απο τις συντροφιες μας, περνας μπροστα μου, με κατευθυνση προς το εσωτερικο του καταστηματος, και θαρρω πως διεκρινα να μου γνεφεις να σε ακολουθησω! Ομως αναλογιζομενος τις συνεπειες αποφασισα να μην το τολμησω. Αλλωστε ειχα απο καιρο αποφασισει να μην υποκυψω ξανα στα ακαταμαχητα θελγητρα της νιοτης και το καλλους σου, ενω εισαι με καποιον αλλον. Θα ηταν η πεμπτη φορα που θα επελεγες εμενα, τον "μονιμο" αγαπημενο σου, να απατησεις μαζι μου καποιον λανθασμενα επιλεγμενο συντροφο σου. Περασαν δεκα λεπτα κι ενω εσυ επιτελους επεστρεφες προς τα εξω, απογοητευμενη που δε σε ακολουθησα εκει οπου κατα πασα πιθανοτητα, θα μου δικαιολογουσες τα αδικαιολογητα και θα μου εδινες ραντεβου με την πρωτη ευκαιρια που θα ξεγλυστρουσες απο αυτον, εγω αποχωρουσα μην αντεχοντας αλλο αυτη την επωδυνη εμπειρια. Καβαλησα τη γερμανικη μοτοσικλετα, που ειχα δανειστει απο εναν πολυ καλο μου φιλο, για να αποφυγω τον βραχνα του πατρινου μποτιλιαρισματος, και ξεχυθηκα στην παλια εθνικη Αθηνων Πατρων τρεχοντας σαν τρελος! Ομως ο αερας δεν καταφερνε να σε ξεριζωσει απο τη σκεψη μου, κι ενω ξεχασμενος οδηγουσα καθαρα μηχανικα, ενα αυτοκινητο απο μια αφαντη διασταυρωση πεταχτηκε μπροστα αξαφνα και .................................
... ξυπναω καταιδρωμενος και με σφυγμους που μανιασμενα κανουν την καρδια μου να δουλευει στα "κοκκινα", συνειδητοποιω πως ολο αυτο ηταν ενας εφιαλτης, μιας και βρισκομαι μερες τωρα στην Καλαματα! Δε θα γραψω κατι αλλο, μιας κι η αναβιωση και μονο αυτου του εφιαλτη με αναστατωσε απο 'ξαρχης, παρα θα σου πω να κοιταξεις ξανα την προηγουμενη μου επιστολη και θα καταλαβεις πια, περι ποιου ονειρου, λακωνικα σου μιλουσα!
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Υ.Γ. Ουδεν σχολιον περι του τραγουδιου!!!
"Πούλα Με"
Πυξ Λαξ
Πούλα με ακόμα μια φορά, δεν με πειράζει!
Δεν με πειράζει που θα μείνω μοναχός!
Δεν με πειράζει που τα μάτια σου σ' αυτόν θα θυσιάζεις,
γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού!!!
Θα' ναι σε κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια...
θα 'ναι στις νύχτες της ατέλειωτης σιωπής...
θα 'ναι στα φιλμ της χαράς και της μιζέριας...
θα 'ναι σε όλα που περάσαμε μαζί!!!
Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω,
πούλα με για λίγη σιγουριά,
πούλα με πολύ φθηνά δεν ξέρω,
ίσως αύριο, να 'ναι αργά!!!
Κι αν σε βλέπω αδιάφορα ξερά, δεν με πειράζει,
δεν με πειράζει κι αν τα χείλη σου γελούν,
μια καληνύχτα αν μου πεις δεν με πειράζει,
γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού!!!
Πούλα με λοιπόν...
Πυξ Λαξ
Πούλα με ακόμα μια φορά, δεν με πειράζει!
Δεν με πειράζει που θα μείνω μοναχός!
Δεν με πειράζει που τα μάτια σου σ' αυτόν θα θυσιάζεις,
γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού!!!
Θα' ναι σε κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια...
θα 'ναι στις νύχτες της ατέλειωτης σιωπής...
θα 'ναι στα φιλμ της χαράς και της μιζέριας...
θα 'ναι σε όλα που περάσαμε μαζί!!!
Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω,
πούλα με για λίγη σιγουριά,
πούλα με πολύ φθηνά δεν ξέρω,
ίσως αύριο, να 'ναι αργά!!!
Κι αν σε βλέπω αδιάφορα ξερά, δεν με πειράζει,
δεν με πειράζει κι αν τα χείλη σου γελούν,
μια καληνύχτα αν μου πεις δεν με πειράζει,
γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού!!!
Πούλα με λοιπόν...
Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία !!!
Boomp3.com
11 σχόλια:
Υπάρχει λοιπόν τέτοιο πλάσμα στη ζωή σας; Ε, τότε θα ξαναβρεθείτε οπωσδήποτε. Εμπιστευτείτε την τύχη. Το τυχαίο είναι μοιραίο (η αγαπημένη μου φράση). Καλημέρα σας!
Κυρα της Σεληνης,
Υπαρχει πολλαααα χρονια τωρα!
Μοιραια, τυχαια η καρμικα... οπως και να το πεις ΥΠΑΡΧΕΙ!
Αν θες να τη γνωρισεις καλυτερα σου προσφερω για μελετη 2-3 επιστολες ενδεικτικα
http://pygmaliwn.blogspot.com/2007/05/blog-post_21.html
http://pygmaliwn.blogspot.com/2007/05/blog-post_29.html
http://pygmaliwn.blogspot.com/2007/11/blog-post_26.html
Μετα τιμης,
Πυγμαλιων.
πλάσματα ονείρου τυλιγμένα σε αχνό φως σελήνης. πλάσματα κρυμένα που ζητούν κάποιον να τα ανακαλύψει, να τα φανερώσει...
...για μια μετουσίωση σ' έναν κόσμο μεταξύ του εδώ και...του αλλού...
φιλιά βρόχινα...
μόνο στα όνειρα πια?
@ Νεράιδα της βροχής
" Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού .
Ας ήτανε να πνιγώ σα μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ βροχή μου
σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά ."
Αυτο μου ηρθε στο μυαλο με το σχολιο σου!
Καλως ορισες κι εις το επανιδειν!
@ ανωνυμος
Δεν καταλαβα τι εννοειται ακριβως! Αν επιθυμειτε μιαν απαντηση, ας επαναδιατυπωσετε αναλυτικοτερα την ερωτηση!
Κι αυτη τη φορα χρησιμοποιηστε αν εχετε την καλοσυνη ενα ψευδωνυμο, ετσι για να σας προσφωνω!
Ας εχει κι η ανωνυμια, ενα πιο προσωπικο χαρακτηρα!
Μετα Τιμης,
Πυγμαλιων.
Κάποια στιγμή θα το κάνατε αγαπητέ Πυγμαλίωνα. Θα την ψάχνατε, θα τη βρίσκατε, θα την χάνατε και πάλι από την αρχή. Εύχομαι τα καλύτερα.
@ L' Aesthéte Soleil
Aγαπητε μου,
Ετσι ειναι η ζωη (και τα ονειρα), ολο κυκλους, ετσι?
Ε, λοιπον, ειμαι ικανος να "σπασω" τον κυκλο!
Μετα τιμης,
Πυγμαλιων.
Πυγμαλίων, ελπίζω να είδατε την απάντηση μου στο ερώτημα σας. Όσο για τις επιστολές τις διάβασα... Καλησπέρα σας.
Καλησπέρα κι από κοντά. Έχετε ένα εκπληκτικό blog, οι επιστολές σας αγγίζουν τον αναγνώστη σας με μοναδικό τρόπο. Χαίρομαι που βρεθήκαμε.
Θα επανέλθω. :)
Σας εύχομαι αν σπάσετε αυτόν τον άτιμο τον κύκλο που ταλαιπωρεί τις ανθρώπινες υπάρξεις. Κι εσάς και τη Γαλάτεια που σας ψάχνει!
@ Madame de la Luna
Φεγγαρο-αφεντρα μου,
Πως θα μπορουσα να μη δω την απαντηση σας, αλλωστε την προσεμενα!
Σας ευχαριστω για το χρονο σας να τις διαβασετε, θα περιμενω εν καιρω και τη γνωμη σας, ειτε εδω ειτε μεσω email στο
pygmaliwn-galateia@hotmail.com
@ Mara Lisha
Ειλικρινα μου χαρισατε ενα πλατυ χαμογελο με το σχολιο σας! Σας ευχαριστω κι εχω ηδη υποσχεθει να σχολιασω οταν κατι μεσα μου ολημμυρισει την καρδια και ξεχυθει μεσω του χεριου στο χαρτι (η στο πληκτρολογιο εν προκειμενω)
Σας (ξανα) περιμενω!!!
@ L' Aesthéte Soleil
Ηλιε μου,
(αληθεια τι σημαινει ο αυτοπροσδιοριστικος επιθετικος προσδιορισμος aesthéte;)
Ειναι ενας φαυλος κυκλος και μονο με ενα ξιφος θα μπορουσα να βρω μιαν ακρη σε αυτον τον μιτο της .... Γαλατειας!
Ομως ειμαι πια αποφασισμενος!
Τωρα οσο για το αν με ψαχνει η οχι η Γαλατεια, οψωμεθα!
Δημοσίευση σχολίου