Θυμέλη

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα θα ξεκινησω την επιστολογραφια μας, διχως ειλικρινα να ξερω τι εχω σκοπο να σου γραψω! Εχω τοσο αντιφατικα θεματα για τα οποια θα ηθελα να σου μιλησω , καθιστωντας αδυνατη την ιεραρχηση των θεματων! Ετσι αποφασισα να σου περιγραψω ενα μερος οπου ειμαι απολυτως σιγουρος οτι θα σε μαγευε! Προσφατως λοιπον πηγα για ενα διημερο στην ορεινη Αρκαδια και ειδικοτερα στην ιστορικη Στεμνιτσα, οπου εχει το προνομιο να ειναι η πρωτη πρωτευουσα του νεοσυσταθεντος συγχρονου Ελληνικου κρατους (για λιγοστες μερες βεβαια).








Ενα χωριο αγνωστο για αρκετους και δη σε οσους διαμενουν μακρια απο την Πελοπονησο, που συνετελεσε σημαντικο ρολο στην επανασταση του 1821 (μιας και πλησιαζει η επετειος της εθνικης μας παλιγεννεσιας) με αρκετους ηρωες αναγεγραμμενους στο ηρωο που υπαρχει στο ψηλοτερο του σημειο.




Η οδικη προσβαση ειναι διπλη, ειτε απο βορρα μεσω Τριπολεως, ειτε μεσω Μεγαλοπολης αν αποφασισεις να το προσεγγισεις απο το νοτο, με ενα "φιδισιο" και συνεχως ανηφορικο δρομο, μεσα στην απολυτη μοναξια που σου προσδιδουν τα κεντρικα ορη της Πελοπονησου, που ειμαι σιγουρος οτι αν συνταξιδευαμε θα σου εδιναν την απατηλη εντυπωση οτι θα ειμαστε οι μονοι ανθρωποι επι της γης!





Στο δρομο συναντησα και αυτη την ανθισμενη αμυγδαλια, που δε θα μπορουσε να μη μου φερει στο μυαλο και τους λατρεμενους μου στιχους "Μες στο χειμωνα εγω γεννιεμαι, και σαν τη μυγδαλια γελιεμαι" που τραγουδαει ο Μανωλης Λιδακης.






Φτανοντας στην κεντρικη πλατεια του χωριου θα δεις το καμπαναριο, οπου αναγραφει και το υψομετρο του χωριο (1080 μετρα) το οποιο βρισκεται αντικρυστα απο την πανεμορφη εκκλησια του, η οποια ειναι ακομη πιο γοητευτικη και επιβλητικη στο εσωτερικο της, μα σεβομενος το χωρο δε φωτογραφισα, παροτι θα ηθελα πολυ να σου δειξω το πολυποικιλτο ξυλινο τεμπλο της!





Εκει λοιπον καθησα στο παγκακι στο προαυλιο τηςεκκλησιας και συνειδητοποιησα ποσο πολυ θα σου αρεσε αυτη η μικρη πλατεια, κι ειμαι απολυτως σιγουρος πως θα μπορουσες να καθεσαι στο πλευρο μου με τις ωρες και να μου μιλας για οσα σε απασχολουν, απο τα φαντασματα του παρελθοντος μεχρι τις φοβιες του μελλοντος! τοτε εγω θα ξεχνουσα τον φλυαρο μου χαρακτηρα, κι οσα θα ηθελα να μοιραστω μαζι σου, μονο κα μονο για να σου προσφερω την αμεριστη προσοχη μου.




Εκει ακριβως μικρη μου διατηρουν τον πιο "ζεστο" ξενωνα δυο εκπληκτικοι ανθρωποι, που υπηρξαν τυχεροι να τρεξουν καποια στιγμη οι δρομοι της ζωης τους χιαστι, ο ευγενικος Τακης κι η χαμογελαστη Κατερινα. Ο ξενωνας αυτος αυτος λεγεται Θυμελη (www.thymeli.gr) οπου συμφωνα με τις γνωσεις μου απο το σχολειο (ναι, ναι ξερω το χιουμορ σου πια μικρη μου και ειμαι σιγουρος οτι αν ησουνα κοντα μου θα ρωτουσες "Ποιο σχολειο;... το κρυφο;;;") ηταν ο βωμος στο κεντρο της ορχηστρας των αρχαιων ελληνικων θεατρων.





Τα παιδια λοιπον με φιλοξενησαν στο δωματιο του Βραχου. Και συνειδητα γραφω "φιλοξενησαν" μιας και ο ξενωνας τους αποτελειται απο μολις 3 δωματια και η σπανια ευγενια της ψυχης τους σιγουρα θα κανει καθε περαστικο να αισθανθει σαν στο σπιτι τους! Το συγκεκριμενο λοιπον δωματιο βρισκεται στο θεμελιο λιθο ενος παμπαλαιου αρχοντικου, ακριβως κατω απο το καφε οπου μπορεις κανεις να φαει γευστικοτατες κρεπες και βαφλες η αν ειναι πιο μερακλης να πιει το τσιπουρο του διπλα στο "αθανατο" τζακι με ενα πιατο μεζεδακια οπου θα επιμεληθει προσωπικα ο ακτινολογος (!) Τακης.





Ειμαι σιγουρος μικρη μου οτι σε αυτο το υπογειο κρυσφυγετο, θα ενιωθες πιο ελευθερη κι απο πουλι στον ουρανο, κι ως εκ τουτου ανετη να εισαι ο εαυτος σου, οταν φυσικα καταφερεις να αποδεχτεις αυτο που εισαι και που δεν ειναι τιποτε αλλο απο αυτο που σε επλασα.... το αλλο μου μισο. Επισης ειμαι ακομη πιο σιγουρος πως αν τα παιδια σε γνωριζαν εκεινο το χειμωνιατικο ομιχλωδες λογω του υψομετρου βραδυ, θα κατενθουσιαζονταν απο εσενα, κι ο καθενας τους θα εψαχνε να βρει μια προσωπικη στιγμη για να μου εκφρασει την προσωπικη του αποψη και την κοινη πεποιθηση , πως εισαι η ιδανικη συντροφος για να συμπληρωνει αρμονικα το κενο που χρονια στοιχειωνε την αγκαλια μα και την καρδια μου!

Εσυ απο την αλλη μερια θα μου εξεδηλωνες αργοτερα εμπρακτως γιατι επελεξες εμενα να στεκομαι περηφανος κι ολομοναχος στη θυμελη της δικης σου καρδιας ως αλλος κορυφαιος του χορου ενος Αισχυλικου δραματος, οπου χρονια παιζεται αθελα μας.

Μικρη μου, οπως προανεφερα στην αρχη αυτης της επιστολης, τελικα δεν καταφερα να βαλω σε μια ταξη τις σκεψεις μου και να σου πω ολα οσα με απασχολουν! Ελπιζω ομως να καταφερα τουλαχιστον να σε δελεασω στο να σκεφτεις πολυ πιο σοβαρα την προσκληση μου για ενα διημερο στη Στεμνιτσα, με την αρωγη των φωτογραφιων που τραβηξα μονο για σενα!


Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Προς τους Λαθραναγνωστες των επιστολων μου: Συγχωρεστε με που δεν απαντω αμεσα στα σχολια σας μα εξ'αιτιας διαφορων καταστασεων δεν μου ειναι ευκολο να ειμαι συνεπης τους κανονες ευγενιας που με διακρινουν ως ανθρωπο. θεωρηστε δεδομενο ομως οτι καθημερινα κοιταζω να βρω σχολια σας που ολα με κανουν να επιμενω.

"Τυφλές ελπίδες"

Κότσιρας Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Δουρδουμπάκης Πέτρος



Είσαι εκείνη που έψαχνα,

που χρόνια λαχταρούσα!

Στην αγκαλιά σου θα 'θελα

για πάντοτε να ζούσα!



Με πλημμύρησαν τυφλές ελπίδες,

από κείνη τι στιγμή που μ' είπες,

Πώς θα είμαστε μαζί ! ! !



Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου,

πίστεψα στα λόγια τα δικά σου,

και έπεσα μες τη φωτιά ! ! !



Πόσο επιπόλαια,

φέρθηκα μπροστά σου.

Βιάστηκα να ξεδιπλώσω

όλα τα φύλλα της καρδιάς ! ! !


Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com