Συγγραφικο τελμα

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα αποφασισα να σου ομολογησω αυτο που χρονια ξερεις ποσο με... ευχαριστει! Τις οφθαλμολαγνικες μου εξεις! Κι αυτη η παραδοχη ειναι για μενα ευκολοτερη απο το να σου παραδεχτω οτι εχω τα πρωτα συμπτωματα συγγραφικου τελματος (αγγλιστι, writer΄s block) Ακουσον, ακουσον μετα απο δυο μονο επιστολες βρισκομαι σε πνευματικο αδιεξοδο!

Ετσι αποφασισα να σε παρω μαζι μου σε ενα νοερο ταξιδι στις ζωες αλλων ανθρωπων και στις αναμνησεις αυτων, οπως καταγραφηκαν με ψηφια κι οχι με φιλμ, μα παντα με αρωγο και μεσο το ζωογονο φως.

Ομως καταφευγοντας στις διαβοητες χειραγωγικες μου δυνατοτητες, θα αντιστρεψω τις κατηγοριες εναντιον μου. Διοτι κυριε Εισαγγελεα, οι φωτογραφιες αυτες αναρτηθηκαν απο τους νομιμους κατοχους τους σε κοινη θεα. Αρα κυριοι Ενορκοι δε θα πρεπε να ημουν εγω στο εδωλειο του κατηγορουμενου με τη βαρυτατη κατηγορια του οφθαλμολαγνου (και τη ρετσινια του "ματακια" να με απειλει ως αλλη Δαμοκλειος σπαθη) αλλα Αυτοι ως επιδειξιες!

Ομως περα απο τα αστεια, κι αφου μια εικονα ειναι χιλιες λεξεις, "δες" λοιπον τις απειρες λεξεις που εχουν τοσοι ανθρωποι να πουν για τη ζωη τους μεχρις οτου να εχω κατι να σου πω για τη δικη μου.

Ο Πυγμαλιωνας σου...