Μνημειο...

Μικρη μου Γαλατεια,

Η μνημη μου ειναι ο καλυτερος μου φιλος! Η καλυτερα ηταν! Γιατι ολοενα και πιο συχνα διαπιστωνω πως δε με βοηθα πλεον να ανασυρω απο τα καταστιχα της, οσα με κοπο οι αισθησεις μου μοχθησαν να περισυλλεξουν απο ολα οσα σε απαρτιζουν και σε κανουν τοσο μα τοσο μοναδικη.

Ετσι μετα μεγαλης μου απογοητευσης, και υστερα απο ιδιαιτερη προσπαθεια, οφειλω να σου ομολογησω πως τα μονα που θυμαμαι πια ειναι:

Η οραση μου δε θελει να ξεχασει το βαδισμα σου! Αυτη την επιτομη του γυναικειου βηματισμου που ειχες αναγει σε απλη και καθημερινη συνηθεια. Αυτη τη γατισια περπατησια που ακομη και καποια super models θα ηθελαν να μπορουν να μιμουνται αβιαστα.

Η παιδιοθεν "λαβωμενη" μου οσφρηση αρνειται πεισματικα να λησμονησει το αρωμα σου. Αυτο το αρωμα, που για κακη μου τυχη υπηρξε αγαπημενη επιλογη διαφορων μετεπειτα συντροφων μου, κανοντας με να επιστρατευω καθε μακιαβελικη μου ικανοτητα πειθους και χειραγωγησης να τις κανω να το απαρνηθουν.

Η αφη μου λες κι ηταν χτες, ακομη ωρες - ωρες αναπολει τη μεταξενια υφη του εσωτερικου των μηρων σου και την αισθηση της στα ακροδακτυλα μου. Τοσο ερεθιστικη μα ακομη περισσοτερο εθιστικη!

Η ακοη μου ακομη ορκιζεται πως το μονο που ξεπερασε ποτε το θορυβο της πολης και τη βαβουρα της φλυαριας των αγνωστων ηταν οι ψιθυροι σου στο αυτι μου. Αυτα τα διστακτικα μικρα βογγητα σου κι η βαρια κι αργοσυρτη ανασα σου, που ελεγαν περισσοτερα απο οσα τα χειλη σου με λογια αφηναν να διαρευσουν.

Τελος η πολυτιμοτερη απο ολες μου τις αισθησεις, η γευση, δυστυχως μου εδωσε το φιλι του Ιουδα, τη μονη φορα που περιμενα να μεγαλουργησει. Ουτε των χειλιων σου τη γλυκα, ουτε του ιδρωτα σου την αλμυρα, ουτε, ουτε, ουτε... Το μονο που τολμησε να ψελλισει τρομαγμενη οταν της τα "εψελνα" ηταν πως η δικη της αισθηση της αφης αδυνατει να λησμονησει το παθιασμενο αργεντινικο τανγκο που χορευε "σωμα με σωμα" με τη δικη σου.

Επιλογο δεν μπορω να διαλεξω μικρη μου Γαλατεια και να με συγχωρεσεις γιαυτο. Μα αδυνατω να συγκεντρωσω το μυαλο μου οταν στο προσκηνιο του πια, δινεις παρασταση με συμπρωταγωνιστες τις πεντε μου αισθησεις. Ας απολαυσω λοιπον ενα εργο που κι εγω δε θυμαμαι απο ποτε εχω να δω...

Ο Πυγμαλιωνας σου...