Ως αλλος κυκνος...

Μικρη μου Γαλατεια,

Αποψε ξεκιναω να σου γραψω χωρις να εχω κατα νου κατι συγκεκριμενο... ισως μονο την αναγκη μου να σε δω ξανα! Να σε δω ετσι ξαφνικα, μα οχι απροσμενα! Κι αυτο γιατι παντα οσμιζομουν την ελευση σου στη ζωη μου σαν το καλυτερο λαγωνικο, που ασφραινεται την αφιξη του θηραματος πολυ πριν την εμφανιση του στο οπτικο του πεδιο! Αν και θηραμα ημουν, παρα τα λεγομενα σου, εγω!

Ετσι λοιπον θυμαμαι πως δυο χρονια πριν, τετοιες μερες του Ιουλη πανω-κατω, ειχα αρχισει να διαισθανομαι την επανεμφανιση σου. Σημαδια αλλοτε ξεκαθαρα κι αλλοτε κωδικοποιημενα, ειχαν αρχισει να "ερεθιζουν" τις κεραιες μου μερες πριν σε ξαναδω μετα απο χρονια και χωρις τιποτα να υποδηλωνει πως κατι τετοιο θα ειναι ποτε πιθανο να συμβει!

Ακολουθησα λοιπον την επιμονη γνωμη μιας φιλης μου για να επιλεξουμε ενα πολυ δημοφιλες μαγαζι για τη διασκεδαση του Σαββατοβραδου κι αφου ξεπερασα το σκοπελο του παρκινγκ κι αλλων λοιπων δυσκολιων, βρεθηκα λοιπον στην παγιδα που μου ειχες στησει, μαζι με τη μοιρα μου, αδυναμος να αντιδρασω κι ανικανος να το αποφυγω! Οι πολλες λεπτομεριες δεν εχουν θεση σε αυτο το γραμμα, μιας και στα εχω εξιστορισει αναλυτικα και γλαφυροτατα... Ισως μια λεπτομερεια μονο χρηζει αναφορας: Εκει που αμεριμνα και ισως λιγο βαρετα επινα το ποτο μου (ναι πολυ καλα θυμασαι, Southern Comfort με χυμο λεμονι) μεσα στο ασφυκτικα στριμωγμενο πληθος διεκρινα στιγμιαια μια λεπτομερια της ολοτητας σου. Το προφιλ της καλοσχηματισμενης μυτης σου! Κι ενω πασχιζα να με πεισω πως απλα ημουν επηρεασμενος απο μια εβδομαδα συνεχων ερεθισματων που μου θυμιζαν εσενα, το πληθος αργα, σαν αυλαια θεατρου που προκειται να αρχισει μια αρχαια τραγωδια, αρχισε να αραιωνει... Και η πανσεληνος του Ιουλιου, σαν μαγευτικος προβολεας φωτισε τη σιλουετα σου και δεν μου αφησε καμια αμφιβολια πως ησουν εσυ!

Η συνεχεια γνωστη και στους δυο μας, μεχρι και σημερα. Το μελλον ακομη κρυφο κι ισως για σενα αγνωστο! Μα για μενα, μικρη μου μου πασιφανες και πιο γνωριμο κι απο το παρελθον! Αλλα δε θα στο πω παρα μονο εκ του συνεγγυς! Να το ξερεις πως θα στο ομολογησω αβιαστα την επομενη φορα που η ειμαρμενη μου θα προσταξει οι δρομοι μας να τρεξουνε και παλι χιαστι! Ας κρατησω κι εναν ασσο στο μανικι μου, αν και με σενα ηταν εξ' αρχης στημενη η παρτιδα κι εγω εθελουσιο θυμα σου.

Τοσα πολλα να σου γραψω, μα αν αφεθω, τουτο το γραμμα θα καταληξει κουραστικο και δυσνοητο! Θα αρκεστω μονο σε μια ευχη που ισως μετανιωσω...

Εις το επανιδειν μικρη μου!!!


Ο Πυγμαλιωνας σου...

Αγαπάμε μια φορά

Θαλασσινός Παντελής

Προχτές το βράδυ στις εννιά
γύρισες μου ‘πες μ’ απονιά
για να χωρίσουμε πως έχει έρθει η ώρα
για άλλονε καρδιοχτυπάς
εμένα πια δε μ’ αγαπάς
δε θα περάσει, δεν είναι απλά μια μπόρα...

Ποτέ ξανά δε θα σου πω
ψιθυριστά το σ’ αγαπώ
ούτε καμιά άλλη γυναίκα θα τ’ ακούσει
σου το ‘χα πει από παλιά
ενώ σε κράταγα αγκαλιά
πως αγαπάμε μια φορά σ’ αυτή τη ζήση!

Φεύγω λοιπόν και τραγουδώ
σκοπό παλιό λυπητερό
με την ελπίδα ότι κάποτε θ’ αλλάξει
και θα ‘ρθει έτσι η ζωή
να με αναζητάς εσύ
που τόσο άδικα μ’ έχεις παραπετάξει.