7/7/07

Ως αλλος κυκνος...


Μικρη μου Γαλατεια,

Αποψε ξεκιναω να σου γραψω χωρις να εχω κατα νου κατι συγκεκριμενο... ισως μονο την αναγκη μου να σε δω ξανα! Να σε δω ετσι ξαφνικα, μα οχι απροσμενα! Κι αυτο γιατι παντα οσμιζομουν την ελευση σου στη ζωη μου σαν το καλυτερο λαγωνικο, που ασφραινεται την αφιξη του θηραματος πολυ πριν την εμφανιση του στο οπτικο του πεδιο! Αν και θηραμα ημουν, παρα τα λεγομενα σου, εγω!

Ετσι λοιπον θυμαμαι πως δυο χρονια πριν, τετοιες μερες του Ιουλη πανω-κατω, ειχα αρχισει να διαισθανομαι την επανεμφανιση σου. Σημαδια αλλοτε ξεκαθαρα κι αλλοτε κωδικοποιημενα, ειχαν αρχισει να "ερεθιζουν" τις κεραιες μου μερες πριν σε ξαναδω μετα απο χρονια και χωρις τιποτα να υποδηλωνει πως κατι τετοιο θα ειναι ποτε πιθανο να συμβει!

Ακολουθησα λοιπον την επιμονη γνωμη μιας φιλης μου για να επιλεξουμε ενα πολυ δημοφιλες μαγαζι για τη διασκεδαση του Σαββατοβραδου κι αφου ξεπερασα το σκοπελο του παρκινγκ κι αλλων λοιπων δυσκολιων, βρεθηκα λοιπον στην παγιδα που μου ειχες στησει, μαζι με τη μοιρα μου, αδυναμος να αντιδρασω κι ανικανος να το αποφυγω! Οι πολλες λεπτομεριες δεν εχουν θεση σε αυτο το γραμμα, μιας και στα εχω εξιστορισει αναλυτικα και γλαφυροτατα... Ισως μια λεπτομερεια μονο χρηζει αναφορας: Εκει που αμεριμνα και ισως λιγο βαρετα επινα το ποτο μου (ναι πολυ καλα θυμασαι, Southern Comfort με χυμο λεμονι) μεσα στο ασφυκτικα στριμωγμενο πληθος διεκρινα στιγμιαια μια λεπτομερια της ολοτητας σου. Το προφιλ της καλοσχηματισμενης μυτης σου! Κι ενω πασχιζα να με πεισω πως απλα ημουν επηρεασμενος απο μια εβδομαδα συνεχων ερεθισματων που μου θυμιζαν εσενα, το πληθος αργα, σαν αυλαια θεατρου που προκειται να αρχισει μια αρχαια τραγωδια, αρχισε να αραιωνει... Και η πανσεληνος του Ιουλιου, σαν μαγευτικος προβολεας φωτισε τη σιλουετα σου και δεν μου αφησε καμια αμφιβολια πως ησουν εσυ!

Η συνεχεια γνωστη και στους δυο μας, μεχρι και σημερα. Το μελλον ακομη κρυφο κι ισως για σενα αγνωστο! Μα για μενα, μικρη μου μου πασιφανες και πιο γνωριμο κι απο το παρελθον! Αλλα δε θα στο πω παρα μονο εκ του συνεγγυς! Να το ξερεις πως θα στο ομολογησω αβιαστα την επομενη φορα που η ειμαρμενη μου θα προσταξει οι δρομοι μας να τρεξουνε και παλι χιαστι! Ας κρατησω κι εναν ασσο στο μανικι μου, αν και με σενα ηταν εξ' αρχης στημενη η παρτιδα κι εγω εθελουσιο θυμα σου.

Τοσα πολλα να σου γραψω, μα αν αφεθω, τουτο το γραμμα θα καταληξει κουραστικο και δυσνοητο! Θα αρκεστω μονο σε μια ευχη που ισως μετανιωσω...

Εις το επανιδειν μικρη μου!!!


Ο Πυγμαλιωνας σου...



Αγαπάμε μια φορά

Θαλασσινός Παντελής

Προχτές το βράδυ στις εννιά
γύρισες μου ‘πες μ’ απονιά
για να χωρίσουμε πως έχει έρθει η ώρα
για άλλονε καρδιοχτυπάς
εμένα πια δε μ’ αγαπάς
δε θα περάσει, δεν είναι απλά μια μπόρα...

Ποτέ ξανά δε θα σου πω
ψιθυριστά το σ’ αγαπώ
ούτε καμιά άλλη γυναίκα θα τ’ ακούσει
σου το ‘χα πει από παλιά
ενώ σε κράταγα αγκαλιά
πως αγαπάμε μια φορά σ’ αυτή τη ζήση!

Φεύγω λοιπόν και τραγουδώ
σκοπό παλιό λυπητερό
με την ελπίδα ότι κάποτε θ’ αλλάξει
και θα ‘ρθει έτσι η ζωή
να με αναζητάς εσύ
που τόσο άδικα μ’ έχεις παραπετάξει.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί βρε Πυγμαλίωνα δε σε θέλει το κορίτσι. Μια χαρά άνθρωπος μου φαίνεσαι. Και τόσο ωραίες επιστολές που γράφεις. Εκτός κι αν κρύβεις κάτι...( ε όλο και κάποιο κουσουράκι θα χεις και εσύ όπως όλοι μας λίγο πολύ )

Σε ασπάζομαι

ΥΓ: Τέλειο και μερακλωτικό το άσμα!

Θερμεσιλαος είπε...

ρε πυγμαλίωνα, γιατί έχω την εντύπωση πως μπερδεύτητες σε τούτο το θέμα σου; εσύ είσαι ο πυγμαλίωνας, δεν είσαι η γαλάτεια..
ο πυτγμαλίωνας, σύμωνα με τον μύθο, δεν παρακαλεί, υποννοεί, προτάσσει και εν τέλει εντέλλεται..
καλό σου απόγευμα.
θερμεσίλαος
(το πάλαι ποτέ, σε μιαν άλλη διάσταση, υμνητής του ψευδωνύμου σου.)

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

@ Pussy Galore: Αγαπητη μου δεν υπαρχει κοριτσι! Η Γαλατεια ειναι πολυ απλα ολες και καμια!!! Κουσουρια σιγουρα εχω, γιαυτο και τα παλευω γραφοντας αυτες τις επιστολες... Η συγκεκριμενη επιστολη ισως ειναι βεβαια η πιο "αληθοφανης" γιαυτο και σε ωθησε στο να πιστεψεις οτι απευθυνοταν σε υπασκτο προσωπο! Οσο για το ασμα ειναι ενα τραγουδι που ειχα ακουσει πριν απο χρονια στην ερα-2 πριν απο χρονια και δεν εβρισκα πουθενα μεχρι απο λιγες μερες! Πολυ απλα γιατι δε βρισκεται σε καποιο δισκο του Παντελη!

@ Θερμεσιλαος: Σεβαστε Θερμεσιλαε, εχεις, οπως παντα αλλωστε, απολυτο δικιο! Στη συγκεκριμενη επιστολη ομως οι ρολοι αλλαξαν, κι αυτο παρα τη θεληση μου! Καρμικη επιταγη γαρ! Διορθωσα και το link προς τα νεα σου "λημερια" αν και τα βρηκα σκοτεινα και μαλλον χρηζουν την αρωγη ενος λυχνου... Τωρα του Αλλαδινου θα ναι αυτος η της ΔΕΗ Δικη σου επιλογη ;-)

kanataki είπε...

southern comfort με χυμό λεμόνι???








οκ ξεκινώ την havana on the rocks!

Θερμεσιλαος είπε...

φίλε μου πυγμαλίωνα,

ήδη το ψευδώνυμό μου παραπέμπει στην θέρμη, λέξη παραγώμενη από την ρίζα θερ-, όπως η θεραπεία και δεν χρειάζεται (άπλετο) φως, μόνον υπαινικτικό, σαν τα καντήλια παλιά στ' αγιονόρος, όπου παρ'ότι δεν υπήρχε ηλεκτρικός φωτισμός, όλα ήταν φωτεινά.
το φως είναι μέσα μας, αρκεί να το δει ο άλλος, όταν περπατά μόνος του στο δάσος με τα α.κ. της μέχρι τώρα χρεωκοπημένης του ζωής.
οι παροικούντες την ιερουσαλήμ, φαίνεται πως αγνοούν τον μύθο αφού και βέβαια η γαλάτεια δεν είναι μόνον μια, αλλά όλες. κι ας μην ξεχνάμε πως εν τέλει, όλες, της κόρης μου συμπεριλαμβανομένης, ένα πυγμαλίωνα ψάχνουν να της εξημερώσει, να καταλάβουν τι σημαίνει η γοητεία στην έννοια σχέση κι όχι η περιπλάνηση όπως στους βίους παράλληλους. αν ψάχνουν το τελευταίο, τότε η ανάγνωση του ομώνυμου έργου πλούταρχου ενδείκνυται.
όταν ήμουν μικρός, είχα δει σε μια ζωοπανήγυρη στο μέγδοβα τον δεκαπενταύγουστο (τότε δεν υπήρχαν ντάτσουν), τους αλογάρηδες να εξημερώνουν φοράδες. τους μιλούσαν τρυφερά, χαδιάρικα και, που και που, τις δάγκωναν στ' αυτί. δεν θα ξεχάσω ποτέ το ευγνώμον βλέμμα των φοράδων αυτών, είχαν καταλάβει την σημασία του ανήκειν.
θερμεσίλαος
υγ. αν θέλεις να αναρτήσεις το κείμενο στο μπλογκ σου, κάνετο χωρίς κανένα πρόβλημα και μκαμιάν αναφορά σε μένα. σου το χαρίζω, έτσι απλά, επειδή σου ταιριάζει- στα γραφτά σου, εννοώ.

anatolh είπε...

Πρώτον, καλός ο θαλασσινός, τον άκουσα σε συναυλία πρόσφατα και ήταν τέλειος.
Δεύτερον, νιώθω ότι το γράμμα πως στη Γαλάτεια είναι πολύ τρυφερό και με τη γλαφυρότητα του που ταιριάζει.
Τρίτον, έχεις ένα πολύ οργανωμένο blog.
Τέταρτον, εύχομαι ένα επόμενο γράμμα προς τη Γαλάτεια να μιλάει για παρόν και μέλλον:)

Καλά να περνάς

Я верю в Сталина είπε...

Πυγμαλίωνα σου εύχομαι να ζεις ενδιαφέρουσες στιγμές ει δυνατόν με τη Γαλάτειά σου και να ακούς γλυκάτραγουδάκια σαν αυτό που έχεις ανεβάσει και μου έφτιαξες το κέφι εδώ στα ξένα...

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

@ tsaperdona : Σκεφτομαι τελικα να σε αποκαλω "το πειραχτηρι των Blogs" Παρολα αυτα οπως σου εξηγησω, ο συνδυασμος ειναι μια λεπτη ισορροπια αναμεσα στο γλυκο και το ξυνο! Οπως η ζωη μου με τη Γαλατεια!

@ "κι ας μην ξεχνάμε πως εν τέλει, όλες, της κόρης μου συμπεριλαμβανομένης, ένα πυγμαλίωνα ψάχνουν να της εξημερώσει, να καταλάβουν τι σημαίνει η γοητεία στην έννοια σχέση κι όχι η περιπλάνηση όπως στους βίους παράλληλους."

Για προτασεις μεστες και πληρεις νοηματων σαν κι αυτη, ειναι που προδοκω ανυπομονα καθε νεο σας σχολιο!

Μεχρι το επομενο λοιπον...

@ anatolh : Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια! Απλα μενουν να παντηθουν τα ερωτηματα που σου εθεσα για να δωσω μια λυση στην καρμικη σας σημερινη επισκεψη!

@ Dimosthenis Syriopoulos : Αγαπητε καλως ορισατε απο το μακρινο Βορρα! Δε θα θελα τιποτε αλλο παρα να μπορω, ως αλλος radio dj, να κανω εναν Ελληνα της διασπορας, να "μερακλωσει"! Χαιρομαι λοιπον που τα καταφερα και εν καιρω θα θελα να μαθω κι αλλα για τη ζωη ενος Ελληνα στην "πολιτισμενη" Σουηδια (η την Σουηδικη Αραβια)

anatolh είπε...

Εννοείς τα ερωτήματα που πηγάζουν από το post;

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

@ anatolh: Εννοω τα ερωτηματα απο το δικο σου blog αγαπητη μου και ειδικοτερη ποια η σχεσις σας με Καλαματα και Πατρα, δυο πολεις που με σημεδαψαν στη ζωη μου οσο καμια αλλη! Στη μια μεγαλωσα και στην αλλη... αγαπησα!

Ανώνυμος είπε...

ωραιο κειμενο,αλλα γνωριζε οτι δεν υπαρχει Γαλατεια για κανεναν

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

@ ανωνυμο: Διαφωνω! Αν ειναι οπως τα λες τοτε αυτο που εχω δεν ειναι πραγματικο ;-) Σοβαρα ομως, γιατι υποστηριζεις κατι τετοιο?