8/3/08

Ενα βιαστικο (και προσωρινο) αντιο...

ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ

"ΦΕΥΓΩ"


Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
Στην τελευταία ρουφηξιά
παίρνω όρκο να τελειώσει πια ότι τελειώνει

Μπαίνω στο τρένο την αυγή
για να με βρει σε άλλο μέρος
Η μέρα τούτη που θα μπει
να με γλιτώσει από κει που ήμουνα ξένος


Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο, μέτρο, όλο πιο μακριά
Φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά

Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως
και κάνω ανάκριση μονάχος
ο χωρισμένος μου εαυτός
είναι που χώρισε τον κόσμο από λάθος

Άραγε τι να φταίει τι
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο
Και να 'ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί στον πρώτο χτύπο

Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο, μέτρο, όλο πιο μακριά
Φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Καλό σου ταξίδι Πυγμαλίωνα. Εις το επανειδείν...
Εύχομαι ανανέωση πνευματική, ωστε να μπορέσεις να αναστήσεις ότι θελήσεις με μόνη δύναμη την δική σου. Εύχομαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος, πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά.
Να προσέχεις το νησί της Κίρκης και της Ναυσικάς. Τους Λεστρυγώνες, του Κύκλωπες, τον άγριο Πωσειδόνα...και...

...καλή επιστροφή,
Ι.