Υπεραστικο παραληρημα...

Μικρη μου Γαλατεια,

Η επιστολογραφια μου εχει αποκτησει μια εβδομαδιαια περιοδικοτητα και γι'αυτο φταις εσυ! Ναι, καλα ακουσες μικρη μου, εσυ! Αφου πλεον η τηλεφωνικη μας επικοινωνια ειναι τοσο συχνη, λογικο κι επομενο ειναι να στερουμαι κινητηριας εμπνευσεως να σου γραψω κατι πιο συχνα! Κι απορω κι εκλησσομαι (ευχαριστα ομολογουμενως), πώς γινεται να θελεις να διαβαζεις πιο τακτικα επιστολες μου, μην εχοντας ηδη θεωρησει δεδομενα κι αυταποδεικτα τα λεγομενα μου.

Αυτος ο φοβος ειναι αληθεια πως υποβοσκει μερες τωρα στο παρασκηνιο των σκεψεων μου. Εχει αρχισει να με κανει να ανησυχω και να μη χαιρομαι στο μεγιστο βαθμο την υπαρξη σου στη ζωη μου, απλα και μονο στο φοβο της οποιας μελλοντικης σου απομακρυνσης!

Κι αυτο το συνειδητοποιησα σημερα οταν θυμηθηκα ενα παλιο (πια) κι οχι και τοσο γνωστο τραγουδακι του Αλκινοου Ιωαννιδη, που ειχε συμπεριλαβει στο διπλο live cd του απο το 2000, "Εκτος τοπου και χρονου", που λεγοταν "Υπεραστικο"

Θυμηθηκα λοιπον πως τοτε, στο μικρο μου διαμερισμα καπου στο κεντρο της Αθηνας, καποιοι γειτονες θα ειχαν βαρεθει να ακουν ξανα και ξανα το πρωτο τραγουδι του δευτερου cd να παιζει με τη βοηθεια το repeat. Προφητικα λοιπον κι εν αγνοια μου, ακουσα τοοοσες πολλες φορες αυτο το υπεροχο μες στην απλοτητα του τραγουδακι, που ισως να μην ξανακουσα ποτε ολα αυτα τα χρονια. Και ξαφνου σημερα, ετσι απο το πουθενα το θυμηθηκα, λες και το ακουγα μονο εγω ως αλλη Ιωαννα της Λωραινης, τοσο εντονα και ζωντανα, που αρχισα να ανησυχω για τας φρενας μου!

Κι αρχισα λοιπον να αναρωτιεμαι αν καποια στιγμη, στο απωτερο η ακομη χειροτερα εις το εγγυς μελλον, ενιωθα την αναγκη να το ξανακουσω και παλι στο repeat, αυτη τη φορα ομως με ενα κρυμμενο "αχ" ππισω απο καθε ακουσμα του, και με τους στιχους του βιωματικους πια!

Ομως τελικα το πηρα αποφαση να μην αφησω τετοιες σκεψεις να δηλητηριαζουν τη σκεψη μου, και να μου στερουν, εστω και στο ελαχιστο την εκπληκτικη διαθεση, που μου εχει προσδωσει γενναιοδωρα, η σκεψη σου και μονο, πολλω δε μαλλον η παρουσια σου, πνευματικη και φυσικη, στην μεχρι προτινος αδιαφορη ζωη μου!

Γιαυτο λοιπον σε ευχαριστω για αλλη μια φορα, κι ας σιγουτραγουδησουμε νοερα απο κοινου, αυτο το τραγουδακι, περιγελωντας την οποια πιθανη η μη μελλοντικη του επαληθευση!


Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υπεραστικό

Ιωαννίδης Αλκίνοος


Δεν παίρνεις πια, δεν παίρνεις πια, να πεις πως μ' αγαπάς,
δεν παίρνεις πια να δεις αν ζω ή αν χώρια σου πεθαίνω,
κι εγώ σωπαίνω στο καλώδιο του ΟΤΕ και στο ποτέ σου απαντώ
και περιμένω διαρκώς...


Δεν παίρνεις πια, δεν παίρνεις πια, από τη Σαλονίκη,
κι εγώ μαζί σου αν μιλώ, ώσπου ο ύπνος να με πάρει,
στο μαξιλάρι με το τηλέφωνο ανοιχτό...


Δεν παίρνεις πια, δεν τηλεφωνείς!
Πάει καιρός να με θυμηθείς,
κι έτσι κι εγώ
θα το ξεριζώσω κι ας πας στο καλό...

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com