24/5/08

Εν λευκω...

Εν λευκώ…

Μικρη μου Γαλατεια,

Ειμαι κατενθουσιασμενος μιας κι απο τουδε κι εις το εξης θα σου γραφω τις επιστολες μου, με το νεο μου λαπ τοπ! Ενα λαπ τοπ παλλευκο, σαν εσενα μικρη μου Χιονατη, που ακομη κι ο Ηλιος ο Μεγαλοπρεπης, αρνειται συνειδητα να σε αγγιξει ακομη και με τις ζωογονες του ακτινες, μιας και αναγνωριζει την απολυτη και πανθομολογουμενη "κυριαρχια" μου στο κορμι σου.




Είναι αληθεια πως εξαιτιας πολλων εξωγενων παραγοντων υπηρξα ιδιατερως αμελης στις «αλληλογραφικες» μου υποχρεωσεις προς εσε! Όμως με την αποκτηση αυτου του πανεμορφου φορητου υπολογιστη, η ελευση του καλοκαιριου φανταζει πολλα υποσχομενη! Κι αυτό γιατι, η από καιρο καταπρασινες βεραντες μου, είναι γεματες ανθισμενες ζαρντινιερες, και δεν νομιζω ότι θα μπορουσα να σκεφτω καλλιτερο χωρο περισυλλογης κι εμπνευσεως! Η μεταμεσονυχτια σιγη, που βασιλευει ολογυρα μου, την ωρα που σου γραφω, είναι ενας ακομη συμμαχος κι ετσι φανταζομαι πως επιστρεφοντας από τις καθημερινες μου θερινες εξοδους, συχνα πυκνα θα σου στελνω με το διαδικτυακο «αγερι» χαιρετισμους!

Δεν μπορω να αρνηθω το γεγονος, πως τους 2-3 περασμενους μηνες, ο,τι κι αν σου εγραψα ηταν αποτελεσμα βιαστικων κι αγχωτικων καταστασεων, με πολλους αντιπερισπασμους, που με αποσπουσαν από την απολυτη προσοχη που θα επιθυμουσα, ώστε να δυναμαι να σου εκφρασω τις σκεψεις μου με τον γνωστο μου πλεον σε σενα τροπο. Επισης υπηρξαν πολλες ακομη αφορμες, που «γεννησαν» μεσα μου την αναγκη να επικοινωνησω μαζι σου, μεσω από αυτό τον διαυλο επικοινωνιας, όμως η ακουσια ελλειψη συνδεσης με αναγκαζε να σιωπω και να φανταζω απομακρος, κανοντας σε να βγαζεις εσφαλμενα συμπερασματα!

Τερμα όμως με όλα αυτά! Είναι πλεον φρονημο, να σου υποσχεθω πως η ολοενα κι αυξανομενη ποσοτητα θα οδηγησει και σε μια διαφοροποιηση (ανοδικη θα ηθελα να πιστευω) και στην ποιοτητα. Είναι λογικο, πως αν καταφερω να πραγματωσω οσα υποσχομαι, θα μπορω πλεον να καταπιανομαι και με πιο «αναλαφρα» θεματα ακομη κι από την υποτιμημενη καθημερινοτητα! Εχω την πεποιθηση πως σε εχω κουρασει με την διαρκη μου σοβαροτητα (η και σοβαροφανεια) και την διαχυτη μελαγχολια (αν όχι και διαφαινομενη) μελαγχολια!
Θα αδραξω λοιπον την ευκαιρια της μεταστροφης στη διαθεση μου, και με τη βοηθεια μιας νοερης «γομολαστιχας», θα σβησω κάθε τι μελανο και ζοφερο από το νου μου, και θα αρχισω να σου γραφω «εν λευκω»!!!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Αποψε αποφασισα να συντροφευσω αυτή μου την επιστολη, με ένα εκπληκτικο τραγουδι από μια πολλα υποσχομενη νεα (και νεαρα) ερμηνευτρια, την Νατάσσα Μποφίλιου, και το αναπαντεχο τραγουδι της «Εν λευκω». Αυτό το τραγουδι είναι το αγαπημενο της αγαπημενης μου «Πρωτοπλαστης», καθιστωντας το ετσι διπλα αγαπημενο μου!!! Το ειχα στη συλλογη μου σχεδον από τις πρωτες μερες της κυκλοφοριας του, μα εψαχνα την καταλληλη αφορμη να σου το στειλω, όπως αλλωστε συμβαινει και με πολλα ακομη «διαμαντακια» που σου φυλαω για το μελλον. Δυστυχως ο φορτωμενος εργασιακα περασμενος χειμωνας, δεν μου χαρισε την ευκαιρια να την ακουσω εκ του συνεγγυς, στο αθηναικο της στεκι! Ισως το καλοκαιρι σταθω τυχεροτερος και την απολαυσω σε καποια από τις συναυλιες της, που μαθαινω ότι θα δωσει ανα την Ελλλαδα.





"Εν λευκώ"

Μποφίλιου Νατάσσα

Μουσική/Στίχοι
Καραμουρατίδης Θέμης/Ευαγγελάτος Γεράσιμος


Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου,
γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω.

Αν είχα θάρρος για να πω το έλα,
τώρα δε θα’ χα τη φωτιά στο αίμα!

αν είχε χρώμα θα ’ταν άσπρη τρέλα
αν είχε σώμα θα ’ταν πάλι ψέμα!

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο,
σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου!
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου!!!

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει,
να ’χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει!


Τίποτα σημαντικό,

ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου,
καλά τα λεν οι έγχρωμοι μου φίλοι!

Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει!!!


Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος,
τώρα δε θα ’τανε φωτιά στο αίμα!
αν είχε χρώμα θα ’ταν άσπρο ο φόβος,
αν είχε σώμα θα ’ταν σαν κι εμένα!

Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε!
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις!

κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς να’ ανέβεις!!!

Και σε λυπούνται που δεν το ’χεις νιώσει,
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν πάντα κρότος!!!

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα!
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο!
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω!

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω,
μ’ αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα,
τους λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να’ ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό

ζω μονάχα εν λευκώ...




Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

6 σχόλια:

Madame Bovary είπε...

ωραίο pc. και ωραίο τραγούδι. άντε και καλές εμπνεύσεις. (η Γαλάτεια θα το χαρεί περισσότερο από σενα πιστεύω)

kioy είπε...

Πολύ ελπιδοφόρα αυτή σου η δημοσιεύση φίλε μου! Εύχομαι η εκτενέστερη ανασχόληση με την διαλεκτή της καρδιάς σου να φέρει και μια ποιοτική αναζοπύρωση στην ήδη βαθιά σας σχέση! Και εμείς από δω, θα αρεσκόμαστε στην κλειδαροτρυπική παρακολούθηση αυτής της παραδειγματικής σχέσης!

gina είπε...

υπέροχη η βραδινή σιγή της καλοκαιρινής αυλής,
δυνατή η απόφασή της εν λευκώ συγγραφής.
δεν θέλω να ξεχάσω να σου πω, ότι διευρύνεις τους μουσικούς μου ορίζοντες!
καλή συνέχεια
g

Ανώνυμος είπε...

"Καλή γραφή"
σου εύχομαι, με το νέο σου lap top. Είναι όμορφο χρώμα το λευκό για το καλοκαίρι που έρχεται. Έχουν μαυρίσει τα μάτια μου τόσο καιρό με τον κόσμο γύρω μου, και επιτέλους οι "νύχτες" μου γίνονται "λευκές". Ελπίζω φέτος το καλοκαίρι να είναι και οι δικές σου, εκεί κάτω στην Πελοπόννησο και η "φωτιά να είναι στο αίμα" σου και μόνον εκεί.
Όσο για το:
"Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει!!!"
Μην ανησυχείς... ξέρεις πόσο καιρό περίμενα και έψαχνα απαντήσεις;;; Μέχρι που κουράστηκα και τα καλίτερα ήρθαν όταν έπαψα να τα περιμένω.
Για να μην πω εδώ δημόσια για την "υπερβολή" που σε διακρίνει. Όλοι την έχουν ψυλλιαστεί μέσα από τις επιστολές σου και νομίζω είναι η πρέπουσα, για να δώσει δραματικότητα, (εννοώ θεατρικότητα) και μουσικότητα στην σχέση σου με την Γαλάτεια.

Το τραγούδι υπέροχο!
Ευχαριστώ που λευκαίνεις το οπτικό μου πεδίο μέσα από τις περιγραφές του δικού σου...
Ν.

Noname είπε...

Kαλό ολόλευκο ταξίδι στα φωτεινά μονοπάτια του ονείρου σου φίλε μου.Μακάρι το λευκό να σημαίνει μια καινούργια αρχή για εσένα και εκείνη.

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

@Madame_Bovary

Αγαπητη κυρια Μποβαρυ,

Κι εγω αυτο θελω να πιστευω οτι θα το χαρει! Αλλωστε οπως θα ειδατε ηδη της εστειλα μια νεα επιστολη κι αποψε. Υπομονη και τα καλλιτερα τωρα αρχιζουν!

@ kioy

"...κλειδαροτρυπική παρακολούθηση αυτής της παραδειγματικής σχέσης"

Ειναι ακομη αποριας αξιο σε μενα πως αγαπητε μου ακομη δεν αρθρογραφειτε στο Σινεμα η σε καποια εφημεριδα! Αντε τελειωστε με το καλο με τις ακαδημαικες σας υποχρεωσεις και θα συμβαλλω κι εγω τα μεγιστα σε αυτη την κατευθυνση!!!

@ gina

Ειλικρινα οτι συνεχιζετε και με λαθραναγιγνωσκετε και μαλλιστα τοσο γενναιοδωρα δηλενετε οτι διευρυνω τους μουσικους σας οριζοντες με κολακευει αφανταστα! Ακουστε και τη νεα μου μουσικη επιλογη και θεωρηστε οτι μετα τη Γαλατεια μου ειναι αφιερωμενο και σε εσας!!!

@ Ο/Η Ανώνυμος

Αχ αυτη μου η υπερβολη ειναι που με "θρεφει" μα και συναμα με "τρωει"!!! Τι αλλο να πω πιο απλο (που λεγαν κι οι Πυξ Λαξ χροοοονια πριν)

@ Vanessa

Αχ αγαπητη μου Βανεσσα μακαρι τα μελλουμενα να ελθουν οσο ομορφα τα ευχεσαι! ΜΑΚΑΡΙ!