Το ασυλο της Αγιου Νικολαου...

Μικρη μου Γαλατεια,

Την προηγουμενη εβδομαδα ενιωθα μιαν ακατανικητη αναγκη να φυγω απο εδω και να ερθω να σε βρω! Τωρα πως ημουν σιγουρος οτι ηξερα που και αν θα σε εβρισκα... δεν ξερω! Ετσι μετα απο ενα δεκαπενθημερο πολυ κουραστικης μα κι επιτυχους επαγγελματικης προσπαθειας, ζητησα δυο μερες αδεια και χωρις δευτερη σκεψη και προετοιμασια, αποφασισα να γυρισω σε γνωριμα λημερια!

Φουλαρισα το αμαξι μου, που μολις το αντικρυσα βγαινοντας απο την μπαλκονοπορτα μου εμοιζε με σωσιβια λεμβο του Τιτανικου, εβαλα στο ηχοσυστημα ενα flash disc γεματο μονο με τα τραγουδια και τις μουσικες που κατα καιρους σου εχω στειλει, το ανοιξα στη διαπασον, φορεσα ταπιο σκουρα μου γυαλια ηλιου , μιας κι ηταν καταμεσημερο κι ο ηλιος με κοιτουσε καταματα, και σανιδωσα το γκαζι λες και καποιος με περιμενε στο τερμα αυτου του δρομολογιου.

Παντοτε, μα παντοτε, οταν ξεκιναω ενα ταξιδι για την Πατρα, με κυριευει μια απιστευτη προσμονη για την αφιξη, που κανει το ταξιδι ισως πιο ευχαριστο κι απο τον προορισμο τον ιδιο! Τον δρομο το ξερω καλυτερα κι απο το σπιτι μου, κι ομως νομιζω οτι ανακαλυπτω κατι νεο κι ομορφο καθε φορα. Ακομη και τωρα, που ειχα να διανυσω την καμμενη Ηλιακη γη, καταφερα να μην μελαγχολησω περνοντας απο το απομειναρι του δασους του Καιαφα! Ενα δασος που καθε φορα, οσο κι αν βιαζομουν, ο,τι καιρο κι αν ειχε, θα σταματουσα χειμωνα καλοκαιρι, στην καντινα που ανοιγει για τους παραθεριστες, να κανω ενα τσιγαρο (οταν καπνιζα) και να αντικρυσω το Ιονιο Πελαγος!

Κοιτουσα το κοντερ στο ταμπλω, κι ηξερα ακριβως ποσα χιλιομετρα με χωριζαν απο το κρυφο κι ανομολογητο αντικειμενο του ποθου μου... ΕΣΕΝΑ! Κι ομως δεν ειχαμε μιλησει στο τηλεφωνο, κι ουτε σε ειχα ενημερωσει, πλην μιας μικρης κι ασημαντης υπονοιας που αφησει σκοπιμως κι εντεχνως να διαφυγει σε προσφατη επιστολη μου. Ειλικρινα ηθελα να ελπιζω, πως δν ηταν αναγκη να το κανονισουμε, κι αν ηταν μοιραιο να συμβει, πολυ απλα κι επομενα θα συνεβαινε! Κι ομως τιποτε μα τιποτε, δεν μου ειχε διαμηνυσει το συμπαν, με τα γνωστα κι ορατα για τα ματια μου σημαδια, περι μιας επικειμενης συνανησης μας.

Ηταν ομως η γνωστη μου παρορμηση να αποδειξω, πως ισχυει το "συν Αθηνα και χειρα κινει", που πηρα τα ρισκα μου, παροτι μια απογοητευση εν μεσω πολλων αλλων το πιθανοτερο πως θα με συνεθλιβε.

Εφτασα λοιπον Πατρα και περνοντας μεσα απο τους δρομους που καποτε σημαιναν για μενα παμπολλα, εψαχνα με αρωγο την οσφρηση να ανιχνευσω καπου το αρωμα σου, σαν πεπειραμενο λαγωνικο. Προφασιζομενος στον εαυτο μου την κουραση και το γεγονος οτι με περιμενε ενας φιλος να με φιλοξενησει, αποφασισα να παραιτηθω, μονο προσκαιρα, απο την αναγκη μου να σε δω.

Ετσι περασα το Σαββατο το απογευμα, μα και το βραδυ, παρεα με φιλες και γνωστες, που ολες τους ειχαν να μου πουν ποσο τους ειχα λειψει, μιας και ειχα να ανεβω απο τον περασμενο Σεπτεμβριο, και ποσο εχω αδυνατισει. Αληθεια μικρη μου, νομιζω οτι δε σου το εχω αναφερει, αλλα ειμαι σε διατροφη απο το Γεναρη, με αποτελεσμα πλεον να ζυγιζω 18 κιλα λιγοτερα απο οσο με θυμασαι.

Την Κυριακη δν μπορουσα να αρνηθω μια ποοοολυ δεαλαστικη προταση για ολοημερη ξεναγηση στις πιο κοσμικες παραλιες της νοτιο-δυτικης Αχαιας, απο μια εξισου δελεαστικοτερη γνωριμια της περασμενης νυχτας! Ετσι η αγωνια μου για το ποτε θα σε συναντησα, παρατεινοταν βασανιστικα, κατι που μου στερουσε την απερισπαστη διασκεδαση, που η παρεα μου ηταν αποφασισμενη να μου παρεχει.

Το δειλινο με βρηκε στο μπαλκονι της να συνεχιζουμε την καταναλωση εξωτικων κοκτειλς, υπο τους ηχους ατμοσφαιρικων μουσικων και ηχων, που συντροφευουν ευχαριστα χωρις να αποσπουν την προσοχη, κατι που νομιζω οτι ηταν κ ο σκοπος της, οταν επελεγε δηθεν τυχαια εναν φακελο με αναλογου ηχοχρωματος τραγουδια στον υπολογιστη της.

Ομως η ωρα περνουσε , κι η σκεψη μου εξακολουθουσε να βρισκεται "καρφωμενη" σε σενα, και μονο οταν οι προθεσεις της οικοδεσποινας μου απεκτησαν σαρκα και οστα, καταλαβα οτι δε θα μπορουσα αλλο να καθυστερω, και να παρω μιαν αποφαση : Ειτε να μεινω και να ενδωσω στις πλεον και εκπεφρασμενες απο την ιδια επιθυμιες και προθεσεις της, ειτε να φυγω μες τα αγρια χαραματα, αποφευγοντας κατι που ομολογουμενως ειχα ενθαρρυνει ολη μερα με την ενδοτικη σταση μου.

Προς μεγαλη σου εκπληξη μικρη μου , κι ουχι δικη μου, βρεθηκα στην εισοδο της πολυκατοικιας της, σε χρονο dt, παροτι καποτε εκανα το παν να βρεθω εκει με τοσο ευοιωνες και πολλα υποσχομενες προοπτικες. Και ενω θα επρεπε να ειμαι λυπημενος εγω ενιωθα λυτρωμενος. Ειδικα μιας και για πρωτη φορα απο την στιγμη που κατεφθασα στην Πατρα, ειχα την δυνατοτητα να αφεθω στην ισχνη πιθανοτητα να σε βρω. Και μαλιστα συνειδητοποιησα ως Θεια Επιφοιτηση, οτι βρισκομουν μολις ενα δρομο κοντα απο καποιο σπιτι που ειχα την διαδικτακη πληροφορια οτι θα σε εβρισκα. Οπλιστηκα με θαρρος αναλογου μεγεθους με αυτο που φανταζομαι που ειχε κι ο πρωθυπουργος του νεοσυστατου Ελληνικου κρατους απο το ονομα το οποιου πηρε το ονομα του κι ο δρομος αυτος, κι αρχισα να σε ψαχνω, συνειδητοποιωντας οτι και παλιοτερα σε εψαχνα σε αναλογου ονοματοδοσιας οδο.

Ξαφνου μεσα στο ημιφως και ματαξυ πληθωρας ονοματων, να σου και το δικο σου, οπως συνηθιζεις να το αναγραφεις και στην ηλεκτρονικη σου διευθυνση! Μα ξαφνου ολη μου η θερμη να σε βρω, σκορπιστηκε στο νυχτερινο αερακι, και μου εμινε μονο η ανασφαλεια κι η αναστολη.

Τελικα δεν τολμησα ποτε να χτυπησω αυτο το κουδουνι, προφασιζομενος οτι ισως να ειχες μετακομισει κι ετσι να ενοχλουσα τον νεο ενοικο του διαμερισματος που καποτε μυριζε εσενα,κι ανηφορισα εκει που παντα εβρισκα ασυλο, για να σκεφτω τι θα επρεπε να κανω με την αυγη της μερας, που διαφαινοταν ολοενα και πιο σιγουρη και λαμπερη. Στα σκαλια της Αγιου Νικολαο, να αγναντευω τα βουνα της Ναυπακτιας και την αχλη των φωτων της Γεφυρας.




Το πρωι με βρηκε να περιμενω τη Χρυσα να ανοιξει το Si doux για να πιω εναν διπλο ελληνικο καφε με ολιγη, και να ειμαι σχεδον πεπεισμενος οτι δεν ειχα και πολλες ελπιδες να σε δω να μπαινεις απροκλητη μα παντοτε ευπροσδεκτη. Συνεχισα με καποιες βολτες μου στο πολυβουο κεντρο κι οταν πια τα ποδια μου δεν με κρατουσαν αλλο ορθιο, γυρισα στο σπιτι ετοιμος προς αναχωρησιν.

Περιττο να σου πω πως το ταξιδι της επιστροφης ηταν το εντελως αντιθετο απο αυτο της "ανοδου" και το μονο πο ευχομουν ηταν να τελειωσει το συντομοτερον δυνατον!

Σκεφτομαι εδω και ωρα επιλογο σε αυτη την επιστολη, μα δε βρισκω και γιαυτο ζητω να ε συγχωρεσεις.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Για τεχνικους καθαρα λογους δεν δυναμαι να σου στειλω ενα τραγουδι αποψε, μα σκεφτηκα να σου ανεβασω ενα που θα πιστευες οτι θα ταιριαζε σε αυτη την επιστολη. Οποτε περιμενω απο σενα η απο καποιον προθυμο "λαθραναγνωστη" (επωνυμως η ανωνυμως) να προτεινει ενα αναλογο μουσικο χαλι, κι υποσχομαι να το ανεβαω, μολις επιλυθει το τεχνικο προβλημα.

Y.Γ. 2 Τελικα τα καταφερα και σου στελνω εστω και μεταχρονολογημενα, το τραγουδακι που ακουσα στο ταξιδι του γυρισμου κι ισως σταθηκε η αιτια να σου γραψω αυτη την επιστολη! Ειναι απο τους αγαπημενους μας Graviton και τιτλοφορειται "Δεν εισαι εδω". Περιμενω εντυπωσεις και δεν ξεχνω την υποσχεση μου να σου στειλω οποιο νομιζεις εστ οτι θα ηταν ταιριαστο, καθως και καθε προταση απο καθε προθυμο "λαθραναγνωστη"

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com