Μικρη μου Γαλατεια,
Σημερα ηταν μια υπεροχη μερα! Ξερεις απο χρονια τη σταση ζωης μου. Αφου δεν ειμαι συχνα τοσο αισιοδοξος και καλοδιαθετος, το πηρα αποφαση πως οταν περναω πολυ καλυτερα του αναμενομενου, τοτε το οφειλω στον εαυτο να το παραδεχομαι και να το ομολογω μεγαλοφωνως! Μονο ετσι θα θυμαμαι στο εγγυς μελλον οτι τελικα δεν ειναι και τοσο δυσκολο να το επαναλαβω, να ξαναπερασω ξανα καλα.
Λοιπον οπως θα ξερεις ηδη σε μια εβδομαδα παντρευεται η αδερφη μου. Ετσι λοιπον αποφασισα να της κανω δωρα ενα pre-wedding party μονο για φιλους εκλεκτους κι αγαπημενους. Ετσι λοιπον "εκλεισα" ενα μεγαλο χωρο στο εδω και χρονια θερινο μου στεκι, το Hobo στη Σαντοβα. Ολα ηταν κανονισμανα απο μενα, ωστε ολοι να περασουμε καλα, και κυριως η αδερφη μου κι ο μελλον γαμπρος μου. Ξεκινησαμε απο νωρις κατα τις 12, και πρεπει να ομολογησω οτι μολις πριν απο λιγο επεστρεψα στο σπιτι, κατακοπος μα κατευχαριστημενος. Το αλκοολ ερεε αφθονο, οι πολυπολιτισμικοι μεζεδες κατεφθαναν ζεστοι και λαχταριστοι, κι η διαθεση δεν αργησε να φτασει στο ζενιθ της!
Ομορφη παραλια, ολολαμπρη και ζεστη μερα, χαλαρη μουσικη και καλη παρεα περιπου 40 ατομων, ηταν οι παραγοντες που συνετελεσαν στην καλη χημεια που οδηγησε στην προσδοκωμενη επιτυχια του εγχειρηματος. Εγω, με ενα ποτηρι Southern Comfort με λεπονι στο χερι, περιφερομουν απο τραπεζι σε τραπεζι, φροντιζοντας να μη λειψει τιποτα σε κανεναν!
Το κλου της ημερας ηταν οτι ειχα φροντισει να εχω στη διαθεση μαου για ολη την ημερα ενα ολοκαινουργιο, πανισχυρο (175 αλογα!!!) θαλασσι Jet ski, με το οποιο φροντιζα να κανω βολτα καθε προθυμο να σκισει τα κυματα μαζι μου. Κι οποτε καταφερνα να περασω απαρατηρητος, ξεγλιστρουσα απο τον μικρο φυσικο ορμο και ξεχυνομουν στα κυματα, αναρρωτομενος α τα καυσιμα θα με εφταναν αν τολμουσα να ξεκινησω να σε βρω δια θαλασσης, ως αλλος Οδυσσεας! Αρκεστηκα να σε εχω νοερα στο πισω μερος της ευρυχωρης σελας, γαντζωμενη επανω μου, μιας και κατα στιγμες αγγιξα και τα 60 μιλια ανα ωρα!
Φωτογραφικα ντοκουμεντα που αποδεικνυουν τα λεγομενα μου υπαρχουν, μικρη μου δυσπιστη, μα να εισαι σιγουρη οτι θα σου τα δειξω μονο αν μου τα ζητησεις, μιας και δεν θα θελα να ρισκαρω το ενδεχομενο (μικρο ειμαι σιγουρος) οι επιτολες μου να εχουν "λαθραναγνωστες".
Καταλαβαινεις οτι απο αυτην την παρεα, εγινε αισθητη η απουσια σου, και καποιοι τολμησαν και με ρωτησαν, αν το ερχομενο Σαββατο θα εισαι στο πλευρο μου η απλα θα μου μηνυσεις οτι με σκεφτεσαι εκ του μακροθεν. Σε κατι τετοιες ερωτησεις, αν δεν προλαβω να τις αποφυγω εντεχνα, τοτε απλα σιωπω ατεχνα μα "λαλιστατα"... Μονο εσυ θα μπορουσες να κανεις ολους αυτους να παρουν την απαντηση που τους αρμοζει!
Λοιπον, κατα το δειλι, οσοι αντεξαν ενα συνεχες 8ωρο παρουσιας στο μαγαζι, γευτηκαν σαν επιδορπιο ενα Banana Toffee Pie με την συνοδεια παγωτου της αρεσκειας τους! Στο γυρισμου ομως, αναγκαστηκα να απαρνηθω τη μηχανη μου κανα χιλιομετρο μακρια απο το σπιτι μου, εκει κοντα στον κομβο του "Fotini Appartments" μιας και μας ειδοποιησαν οτι εκαναν καθολικους ελεγχους για αλκοολ και θα ηταν αμαρτια να απαρνηθω το διπλωμα μου για το καλοκαιρι!
Σε αφηνω ομως γιατι η βραδια θα συνεχιστει πιο χαλαρα και για τους εκλεκτους, με μερικα κοκτειλς στο σπιτι της αδερφης μου, κι ας ελπισουμε οτι αργοτερα θα θυμηθω να μαζεψω και τη μηχανη μου.
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Υ.Γ. Σαν μουσικο επιστεγασμα αυτης της υπεροχης μερας, σου στελνω να ακουσεις το υοεροχο τραγουδι του Λαυρεντη Μαχαιριτσα, "Τι να πω", απλα για να συνειδητοποιησεις, οτι σε θυμαμαι ακομη κι οταν η μερα μου ειναι γεματη απο ευχαριστους αντιπερισπασμους.
Σημερα ηταν μια υπεροχη μερα! Ξερεις απο χρονια τη σταση ζωης μου. Αφου δεν ειμαι συχνα τοσο αισιοδοξος και καλοδιαθετος, το πηρα αποφαση πως οταν περναω πολυ καλυτερα του αναμενομενου, τοτε το οφειλω στον εαυτο να το παραδεχομαι και να το ομολογω μεγαλοφωνως! Μονο ετσι θα θυμαμαι στο εγγυς μελλον οτι τελικα δεν ειναι και τοσο δυσκολο να το επαναλαβω, να ξαναπερασω ξανα καλα.
Λοιπον οπως θα ξερεις ηδη σε μια εβδομαδα παντρευεται η αδερφη μου. Ετσι λοιπον αποφασισα να της κανω δωρα ενα pre-wedding party μονο για φιλους εκλεκτους κι αγαπημενους. Ετσι λοιπον "εκλεισα" ενα μεγαλο χωρο στο εδω και χρονια θερινο μου στεκι, το Hobo στη Σαντοβα. Ολα ηταν κανονισμανα απο μενα, ωστε ολοι να περασουμε καλα, και κυριως η αδερφη μου κι ο μελλον γαμπρος μου. Ξεκινησαμε απο νωρις κατα τις 12, και πρεπει να ομολογησω οτι μολις πριν απο λιγο επεστρεψα στο σπιτι, κατακοπος μα κατευχαριστημενος. Το αλκοολ ερεε αφθονο, οι πολυπολιτισμικοι μεζεδες κατεφθαναν ζεστοι και λαχταριστοι, κι η διαθεση δεν αργησε να φτασει στο ζενιθ της!
Ομορφη παραλια, ολολαμπρη και ζεστη μερα, χαλαρη μουσικη και καλη παρεα περιπου 40 ατομων, ηταν οι παραγοντες που συνετελεσαν στην καλη χημεια που οδηγησε στην προσδοκωμενη επιτυχια του εγχειρηματος. Εγω, με ενα ποτηρι Southern Comfort με λεπονι στο χερι, περιφερομουν απο τραπεζι σε τραπεζι, φροντιζοντας να μη λειψει τιποτα σε κανεναν!
Το κλου της ημερας ηταν οτι ειχα φροντισει να εχω στη διαθεση μαου για ολη την ημερα ενα ολοκαινουργιο, πανισχυρο (175 αλογα!!!) θαλασσι Jet ski, με το οποιο φροντιζα να κανω βολτα καθε προθυμο να σκισει τα κυματα μαζι μου. Κι οποτε καταφερνα να περασω απαρατηρητος, ξεγλιστρουσα απο τον μικρο φυσικο ορμο και ξεχυνομουν στα κυματα, αναρρωτομενος α τα καυσιμα θα με εφταναν αν τολμουσα να ξεκινησω να σε βρω δια θαλασσης, ως αλλος Οδυσσεας! Αρκεστηκα να σε εχω νοερα στο πισω μερος της ευρυχωρης σελας, γαντζωμενη επανω μου, μιας και κατα στιγμες αγγιξα και τα 60 μιλια ανα ωρα!
Φωτογραφικα ντοκουμεντα που αποδεικνυουν τα λεγομενα μου υπαρχουν, μικρη μου δυσπιστη, μα να εισαι σιγουρη οτι θα σου τα δειξω μονο αν μου τα ζητησεις, μιας και δεν θα θελα να ρισκαρω το ενδεχομενο (μικρο ειμαι σιγουρος) οι επιτολες μου να εχουν "λαθραναγνωστες".
Καταλαβαινεις οτι απο αυτην την παρεα, εγινε αισθητη η απουσια σου, και καποιοι τολμησαν και με ρωτησαν, αν το ερχομενο Σαββατο θα εισαι στο πλευρο μου η απλα θα μου μηνυσεις οτι με σκεφτεσαι εκ του μακροθεν. Σε κατι τετοιες ερωτησεις, αν δεν προλαβω να τις αποφυγω εντεχνα, τοτε απλα σιωπω ατεχνα μα "λαλιστατα"... Μονο εσυ θα μπορουσες να κανεις ολους αυτους να παρουν την απαντηση που τους αρμοζει!
Λοιπον, κατα το δειλι, οσοι αντεξαν ενα συνεχες 8ωρο παρουσιας στο μαγαζι, γευτηκαν σαν επιδορπιο ενα Banana Toffee Pie με την συνοδεια παγωτου της αρεσκειας τους! Στο γυρισμου ομως, αναγκαστηκα να απαρνηθω τη μηχανη μου κανα χιλιομετρο μακρια απο το σπιτι μου, εκει κοντα στον κομβο του "Fotini Appartments" μιας και μας ειδοποιησαν οτι εκαναν καθολικους ελεγχους για αλκοολ και θα ηταν αμαρτια να απαρνηθω το διπλωμα μου για το καλοκαιρι!
Σε αφηνω ομως γιατι η βραδια θα συνεχιστει πιο χαλαρα και για τους εκλεκτους, με μερικα κοκτειλς στο σπιτι της αδερφης μου, κι ας ελπισουμε οτι αργοτερα θα θυμηθω να μαζεψω και τη μηχανη μου.
Ο Πυγμαλιωνας σου.
Υ.Γ. Σαν μουσικο επιστεγασμα αυτης της υπεροχης μερας, σου στελνω να ακουσεις το υοεροχο τραγουδι του Λαυρεντη Μαχαιριτσα, "Τι να πω", απλα για να συνειδητοποιησεις, οτι σε θυμαμαι ακομη κι οταν η μερα μου ειναι γεματη απο ευχαριστους αντιπερισπασμους.
"Τι να πω"
Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
Μουσική/Στίχοι: Battisti Lucio/Μάνου Αφροδίτη
Original song: Lucio Battisti – E penso a te
Σε θυμάμαι, τι να πω
Τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ
Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
Σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα, σ’ αγαπώ
Κλείνω τα μάτια, να σε δω
μα φεύγεις σα σκιά
στου χρόνου την απέραντη οθόνη
Το πρόσωπό σου τα μαλλιά
το στόμα, το φιλί
σα θάνατος ο χωρισμός
σκοτώνει, σκοτώνει
Ξεγραμμένος, τι να πω
σα δραπέτης, τι να πω
στο μαχαίρι τη γροθιά μου να χτυπώ
λίγο ακόμα, τι να πω
τ’ άρωμά σου, τι να πω
τ’ όνομά σου μια φορά να ξαναπώ
Σε θυμάμαι, τι να πω
τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ
Να να να να να να να...
Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα
Σε θυμάμαι ακόμα
Σ’ αγαπώ, τι να πω, τι να πω, τι να πω
Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!
boomp3.com
Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
Μουσική/Στίχοι: Battisti Lucio/Μάνου Αφροδίτη
Original song: Lucio Battisti – E penso a te
Σε θυμάμαι, τι να πω
Τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ
Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
Σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα, σ’ αγαπώ
Κλείνω τα μάτια, να σε δω
μα φεύγεις σα σκιά
στου χρόνου την απέραντη οθόνη
Το πρόσωπό σου τα μαλλιά
το στόμα, το φιλί
σα θάνατος ο χωρισμός
σκοτώνει, σκοτώνει
Ξεγραμμένος, τι να πω
σα δραπέτης, τι να πω
στο μαχαίρι τη γροθιά μου να χτυπώ
λίγο ακόμα, τι να πω
τ’ άρωμά σου, τι να πω
τ’ όνομά σου μια φορά να ξαναπώ
Σε θυμάμαι, τι να πω
τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ
Να να να να να να να...
Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα
Σε θυμάμαι ακόμα
Σ’ αγαπώ, τι να πω, τι να πω, τι να πω
Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!
boomp3.com
7 σχόλια:
"λεπονι" : λεμόνι+πεπόνι
Ωραία η Southern Comfort που ήπιες Πυγμαλίωνα... ΖΗΛΕΨΑ!!!
Ελπίζω σε μια εβδομάδα από τώρα η Γαλάτεια αυτής της επιστολής σου να βρίσκεται με ένα όμορφο λευκό φόρεμα στο πλευρό σου και να μην βρίσκεται μακριά σε κάποιο νησί, μην μπορώντας να έρθει γιατί θα έχει παρουσιάσεις...
Ι.Ν.
οταν σε ρωτανε οι αλλοι αν θα ειναι το επομενο σαββατο η γαλατεια σου στο πλευρο σου απαντας "λαλιστατα"..οταν ο εαυτος σου κανει την ιδια ερωτηση τι ψεμμα βρισκεις να του πεις?
Ζητάς από τη Γαλάτεια να παρευρεθεί στο ευτυχές γεγονός, μη όντας η τιμώμενη της βραδυάς, και απλά να στέκεται πλάι στο ανύπαρκτο για εκείνη πλευρό σου μιας και θα είσαι πολύ απασχολημένος για να της αφοσιωθείς όπως της αρμόζει. Χμ...
Just for the heck of it, τη διάβασα την προηγούμενη επιστολή, ξέρεις εσύ.
@ Ο/Η Ανώνυμος
Η Γαλατεια (αυτης και ολων των επιστολων) θα ειναι μαζι μου σιγουρα... νοερα! Τωρα για την πραγματικη υπαρξη της στα χωρο, τι να πω? Αν ηταν στο χερι μου θα ηταν, ειναι ομως στο δικο της οποτε ας αποφασισει αυτη, εστω και την τελευται στιγμη, αν αξιζω μιας θυσιας η οχι!!!
@ rip1708
Ειλικρινα ουτε κι εγω δεν ξερω τι να του απαντησω αγαπητη μου! Θα τηρησω σιγην ιχθυος, μην ξεροντας ειλικρινα αν μπορω να αντεξω τοση ευθυτητα στις ερωτησεις σας!
@ venus in furs
Αγαπητη μου, πιστεψτε με αλλα ειμαι ικανος και προθυμος, αν τελικα με τιμησει με την παρουσια της, να την κανω να αισθανθει πραγματικα η τιμωμενη κυρια της βραδυας, αλλα ας μην το μαθει αυτο η αδερφη μου ;-)
As for your last remark, what can I say? Shit happens!
@ Ο/Η Ανώνυμος
Κι εγω που νομιζα οτι το λεπονι ηταν δικο σας χιουμορ, μεχρι που διαβασα ξανα την επιστολη και καταλαβα οτι ηταν δικο μου λαθος εκ παραδρομης!
Συγγνωμη, μα δεν εχουν συνηθισει ακομη τα δακτυλα μου το πληκτρολογιο του νεου λαπτοπ μου, και ως φαν της αυτοματης γραφης ποτε δεν διορθωνω τις επιστολες μου προς τη Γαλατεια, ωστε να γνωριζει τις πιο αμεσες κι ενστικτωδεις αποψεις μου!
σας ζητω συγνωμη αγαπητε μου ξεχασα τους τροπους μου..
καλο σας απογευμα :)
Θα ηταν στο πλευρό σου αν δεν ήταν δειλη, αν μπορούσε να πάρει μια μεγάλη απόφαση και να ειναι σιγουρη για αυτην. Μα φοβάται και αυτό που φοβάται περισσοτερο ειναι πως θα ήταν πολύ για αυτήν, ακόμα και η σκέψη σου ειναι γι'αυτήν πιο πολυ από όσο μπορεί να αντεξει. Και πρεπει να την καταλαβεις. Και ίσως να τη συγχωρέσεις. Δεν ειναι παρα ενα φοβισμενο κοριτσακι.
Δημοσίευση σχολίου