27/12/08

Φευγω.... ( ; )

Μικρη μου Γαλατεια,

Δεν ξερω αν πρεπει να σου ευχηθω "Χρονια πολλα" λογω των εορτων η να σου γραψω ακριβως ο,τι εχω στο νου μου ολες αυτες τις μερες, οπου και συνειδητα απεχω απο την αλληλογραφια μας! Κι αυτο διοτι, αν σου πω αυτα που με "ταλανιζουν", τοτε καθε ευχη απο μερους μου θα φανει ανακολουθη, αν οχι ειρωνικη!

Σκεφτομαι λοιπον να σε "αφησω" μικρη μου, απαξ και δια παντος! Τοσο απλα, οσο απλα ξεκινησα και να σου γραφω, πριν απο εναμιση χρονο περιπου, ελπιζοντας σε ενα μικρο θαυμα... ολες αυτες οι επιστολες να σε "βρουν" σε ενα τυχαιο σου διαδικτυακο "παραστρατημα", κι ετσι να επιβεβαιωθει η χρονια κι ακλονητη πεποιθηση μου στο καρμα! Σε αυτο που μας εφερε κοντα και μας χωρισε τοσες φορες, πριν μας απομακρυνει μια και καλη!

Ηδη νιωθω κουρασμενος, ποσο μαλλον κι οι λαθραναγνωστες των επιστολων μου, μιας κι απο καιρο δεν μπεινουν καν στον κοπο να σχολιασουν κατι, η ακομη χειροτερα να τις διαβασουν. Ισως να φταει κι η ελλειψη ιστολογικου καθωσπρεπισμου (διαδικτυακου savoir - faire) εκ μερους μου, μιας και ειναι καιρος που δεν ανταποδιδω τα σχολια η να κανω καποια σε νεους συν-ιστολογους, με σκοπο την ανανεωση των λαθραναγνωστων μου. Μα κατι τετοιο θα παρεκκλινε της αρχικης και πηγιαιας επιθυμιας μου απλα να σου γραφω κι οχι να κανω ανουσιες δημοσιες σχεσεις, απλα για να τροφοδοτω το "εγω" μου.

Δεν εχω κανενα παραπονο ομως, μιας και μεσα απο αυτη την εναγωνια αναζητηση διαυλων επικοινωνιας με σενα, (γνωρισα εντος κι εκτος εισαγωγικων) αρκετα κι αξιολογα ατομα, το καθενα εκ των οποιων συνεβαλλε στην αναγκη μου για εμψυχωση σε αυτη μου την προσπαθεια.

Ομως απο καιρο εχω τη βεβαιοτητα οτι εχω κουραστει εγω κι αυτο κουραζει και τους "γυρω " μου. Κουραγιο δεν βρισκω να συνεχισω κι ετσι επαναλαμβανομαι. Κι αυτο με κανει να ξανανιωθω μεσα μου την ταση φυγης που ειχε καταλαγιασει τοσο καιρο που επεστρεψα συνειδητα στα πατρια εδαφη. Ποια πατρια θα μου λεγες αν διαβαζες αυτες τις αναμεικτες αραδες απο λεξεις; Εγω δεν ειμαι αυτος που με θερμη υποστηριζω πως η πιο γλυκεια πατριδα ειναι η καρδια;;; Ε, λοιπον καιρος να το παραδεχτω μεγαλοφωνως πως η καρδια μου δεν κατοικοεδρευει στην πρωτευουσα της Μεσσηνιας!

Ομως μη με ρωτησεις τη διευθυνση θα δηλωνα σε μια αιτηση και στο κενο "Πατριδα" αν πρωτα δε μου εκμυστηρευτεις την δικη σου! Βλεπεις παει καιρος που ημουν ευπροσδεκτος στο σπιτι σου κι αποδεκτος απο ολα τα μελη της οικογενειας σου, εκτος εσου φυσικα! Ομως οσο παλια κι ανα συνεβαινε αυτο, η αναλλοιωτη αναμνηση αυτων των στιγμων κανει δυσβασταχτη την μιζερη σημερινη πραγματικοτητα. Τελικα νομιζω οτι θα αρχισω να φθονω τα χρυσοψαρα και την θρυλικη τους προσκαιρη μνημη. Χμμ, μολις τωρα θυμηθηκα και μια απο τις αγαπημενες μου ταινιες με τον Τζιμ Καρει σε μια απο τις καλλιτερες ερμηνειες του. (δεν νομιζω οτι χρηζει ανφορας ο τιτλος της ετσι;)

Ξαναδιαβαζοντας οσα μεχρι τωρα καταφερα να σου γραψω, θυμηθηκα την Gina που καποτε μου ειχε πει πως οι σκεψεις μου ειναι ομορφες μεσα στην αναρχη δομη τους. Ξερεις αλλωστε πως οντας υπερμαχος της αυτοματης γραφης, δεν σχεδιαζω προσχεδια επιστολων και κειμενων, παρα μονο αφηνομαι να "ξεχυθω" με ολη μου την ορμη στο πληκτρολογιο, σαν ενα ποταμι απο καιρο εγκλωβισμενο στην στενωσια ενος φραγματος. Κι αυτο το φραγμα απο καιρο σε καιρο "σπαει" αφηνοντας με να φτασω ως τη θαλασσα, ως ενα μποκαλι ναυαγο, με την ελπιδα να σε βρω...

Λοιπον, ειλικρινα δεν ξερω τι μελλει γεννεσθαι! Αυτο που ξερω ειναι πως αυτη μου η επιστολη "γεννηθηκε" απο το ακουσμα στο ραδιοφωνο ενος απο τα πρωτα τραγουδια του Ορφεα Περιδη, κατα τη διαρκεια της χτεσινης μου ημιτελους αποδρασης προς την ορεινη Αρκαδια (Στεμνιτσα, Δημητσανα, Βυτινα). Και την χαρακτηριζω ημητελη μιας και δεν ειχε προορισμο τον ενα και απολυτο προορισμο... ΕΣΕΝΑ!

Ο Πυγμαλιωνας σου.





ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ

"ΦΕΥΓΩ"




Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά,
παίρνω φωτιά και ξημερώνει,
στην τελευταία ρουφηξιά,
κάνω όρκο να τελειώσει πια ότι τελειώνει!


Μπαίνω στο τρένο την αυγή,
για να με βρει σε άλλο μέρος,
η μέρα τούτη που θα μπει,
να με γλιτώσει από εκεί που’ μουνα ξένος!


Φεύ-γω, φεύ-γω,
κάθε μέρα φεύγω,
μέτρο με τρο όλο πιο μακριά!

Φεύγω, φεύγω,
τόσα χρόνια φεύγω,
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά!


Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως,
και κάνω ανάκριση μονάχος,
ο χωρισμένος μου εαυτός,
είναι που χώρισε τον κόσμο από λάθος!


Άραγε τι να φταίει τι,
που ονειρευόμαστε στο ξύπνιο,
και να’ ναι η λησμονιά αυτή,
που ανοίγει πόρτες το πρωί σε κάθε χτύπο...




Subscribe Free  Add to my Page

11 σχόλια:

seniorita είπε...

χρόνια πολλά Πυγμαλίωνα και ελπίζω να το ξανασκεφτείς και να συνεχίσεις,πρώτα απ'όλα γράφεις για σένα και μετά για όλους τους άλλους..σε διαβάζουμε κι ας μην αφήνουμε πάντα σχόλιο καθώς πολλές φορές είναι περιττό..

kioy είπε...

Αγαπητέ Πυγμαλίων, θα ευχηθώ τα καλύτερα για τα αλλού που σχεδιάζεις...

Τα συναισθήματα μέσα στην απουσία γιγαντώνονται, και χωρίς να το καταλάβουμε σπάνε σε θρύμματα τις τόσο κακοδιατυπωμένες έννοιες του χρόνου και του χώρου...

Και εμείς σαν λαθραναγνώστες σιωπηλά θα συνεχίσουμε τις περιπλανήσεις, με την προσμονή να αναστείλεις την αποχή σου. Ακόμα και σε αντίθετη περίπτωση, χτενίζωντας τα γραπτά σου θα γοητευόμαστε στην ιδέα της εκπλήρωσης του τελικου προορισμού...

Τις καλύτερες ευχές μου για αυτές τις μέρες... Και όχι μόνο για αυτές τις μέρες...

Madame de la Luna είπε...

Εσύ ξέρεις καλύτερα. Εγώ θα ευχηθώ να άρχισε τουλάχιστον η νέα χρονιά "έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές"...

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά. Όλες οι όμορφες ευχές μου για σένα. Είμαι σίγουρη πως ακόμη κι αν φύγεις, όλοι εδω μέσα είχαν κάτι να πάρουν και θα το κρατήσουν μέσα τους για πάντα. Είναι ωραίο να ξέρεις πότε να φύγεις. Και δεν έχεις πάντα την ευκαιρία να το επιλέξεις. Δεν θα πω τίποτα να σε κρατήσω. Ξέρεις ότι οι λαθραναγνώστες και η Γαλάτεια είναι πάντοτε εδώ. Αλλά ...αν αγαπάς κάτι το αφήνεις να φύγει. Αν αλήθεια αυτό θέλει να κάνει. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα... (εκτός απ' την πρεσβυωπία-αν πάθεις κρατάει μια ζωή).χιχιχι
Ξέρω ότι αυτές οι επιστολές ήταν για σένα κάτι πολύ προσωπικό και σημαντικό μέσο έκφρασης και δημιουγίας. Μπορείς όμως να κάνεις πολλά πράγματα μετά από αυτή την εμπειρία. Όλα όσα κάνουμε είναι πάντα ένα μέσο να κάνουμε κάτι άλλο. Ένα παραπάνω. Ένα "συν".
Ότι κι αν αποφασίσεις να κάνεις αυτή τη νέα χρονιά, εύχομαι να του δώσεις ζωή και να σου δώσει δύναμη και φως.

Με αγάπη
Ιοκάστη

Antoine είπε...

Καλή Χρονιά και ευτυχισμένο το 2009!

Την έχουμε κάνει την κουβέντα "φεύγω" και δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω...
:)

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Καλή χρονιά κι από εδώ! Γιατί να φύγεις καλέ;; Να σου πω... Εγώ, αν εξαιρέσεις πως ό,τι κι αν ξεκινήσω και τρελένομαι στην αρχή, το βαριέμαι -αν και είμαι απόλυτα σταθερή- το μπλοκ μου ήταν από τα μόνα που δεν βαριέμαι... Ισως τελικά το γράψιμο να είναι ένας λόγος που υπάρχω. Δεν ξέρω αλλά κάθε μέρα με ενθουσιάζει και πιο πολύ. Κι έπειτα γιατί να φύγεις;;; Βαρέθκες;; Αν νομίζεις πως δε σου προσφέρει κάτι κάνε το, αλλιώς θες ξύλο....

Ανώνυμος είπε...

Den tha mporousa na symfoniso perissotero...
Panta mporeis na gyriseis me kati kainoyrgio, fresko kai akoma pio dhmiourhiko.
Kalh tyxh
A ;)

gina είπε...

...ελπίζω το νέο πρόσωπο να σου μοιάζει...
τα λέμε...
g

Ανώνυμος είπε...

Καλά πάρε τηλέφωνο τότε ;)
Καλή Χρονιά!

Ανώνυμος είπε...

"Πάει καιρός που έφυγα και δεν κοιτάζω πίσω
Κι ας λες πως δεν κατάλαβες ποτέ σου το γιατί
Κι αν τώρα δυσκολεύομαι το στόμα μου ν' ανοίξω
Κάθισα και σου γραψα δυο λόγια στο χαρτι...

Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
Μου 'πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
Οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν, μα κοιμούνται
Για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό..."

neni είπε...

Έφυγες τελικά;