21/10/09

Η απουσα Καρυατιδα



Μικρη μου Γαλατεια,

Οσο κι αν ειχα πεισει εαυτον, οτι ηταν δυσοιωνο το μελλον της επιστολογραφιας μου προς εσε, το καρμα που μας κρατα αρρηκτα συνδεδεμενους χρονια τωρα, ειχε αλλες βουλες. Κι αυτες του τις βουλες μου τις αποκαλυπτει μερες τωρα, αργα μα σταθερα, σιωπηλα μα ευγλωττα, υπογεια μα ολαφανερα στα εκπαιδευμενα ματια μου.

Αν αναλογιστει κανεις το ποσο καιρο εχω να σε δω απο κοντα, τοτε θα ανεμενε, η μαλλον καλυτερα, θα στοιχηματιζε να σε εχω ηδη προ πολλου ξεχασει! Τουναντιον! Ολη αυτη η φυσικη σου απουσια απο την καθημερινοτητα μου, εχει ενδυναμωσει την επιθυμια μου να σε ξαναδω απο κοντα. Να δω καθε χαρακτηριστικο σου γνωρισμα, που απαρτιζει το μεγαλειο της γοητειας, που ασκεις ηθελημενα η αθελα σου επανω μου. Κι αυτο ειναι πλεον πασιφανες σε μενα, μιας και καθε ιδιαιτερο στοιχειο της εξωτερικης σου εμφανισης ξεχωριστα, κι ολα μαζι στο συνολο τους, δινουν τον ακριβεστερο ορισμο του γυναικειο καλλλους!

Παραδειγματος χαριν, πριν απο μερικες μερες βρεθηκα να περιπλανιεμαι εκστασιασμενος στο νεο μουσειο της Ακροπολεως. Εκει περιστοιχισμενος απο την επιτομη του αρχαιοελληνικου πολιτισμου, παρατηρουσα ολα αυτα που για τους αλλους ειναι απλα μια εμπρακτη απεικονιση της ελληνικης ομορφιας, που απαισιοδοξα ολοι υποστηριζουν οτι εχει παρελθει ανεπιστρεπτι.






Οταν φερ΄ειπειν κοντασταθηκα να παρατηρησω προσεκτικοτερα αυτη την Κορη, η καρδια μου αρχισε να χτυπα περιφρονοντας τις ρυθμικες επιταγες καθε φυσικου "μετρονομου", διχως αμεσα να μπορω να δικαιολογησω μια τετοια μεταβολη. Συνεχιζοντας να θαυμαζω ενδελεχως τις λεπτομεριες στην αληθοφανη απεικονιση των λεπτομεριων και της δεινης ικανοτητας του γλυπτη δημιουργου της, βρεθηκα να μενω με μια εκφραση αποριας στο προσωπου μου.






Μια απορια που συνοδευεται κι απο μια αδιορατη πεποιθηση οτι η λυση του μυστηριου ειναι "προ των πυλων". Κι αυτο ισως να εμενε στη δικη μου φαντασια, μα η παρεα μου φροντισε να μου το καταστησει σαφες πως το "παγωμενο" βλεμμα μου, οταν μαλλιστα βρεθηκα μονος στο πισω μερος του αγαλματος, ενω ολοι οι ξεναγοι συνεχιζαν απο την αλλη πλευρα να αναλυουν το αρχαιοελληνικο μειδιαμια, που τοσοι και τοσοι ποιητες και λογοτεχνες εχουν εκθειασει ανα τους αιωνες, τους εκανε να ανναρωτηθουν για τα αιτια που το προκαλεσαν.





Τελικα δε χρειαστηκε να περιμενω πολυ ακομη για να καταλαβω τι ηταν αυτο, που απο ωρα ειχε αρχισει να με κανει να σε "νιωθω" να με κατακτας ξανα, σιγα σιγα, κι η σκεψη σου να μη λεει να με αφησει να απολαυσω αμεριμνος αυτην μου την Κυριακατικη εξορμηση. Ολα τα κομματια του παζλ πηραν τη θεση τους μεσα μου, οταν εφτασα στο διαμορφωμενο χωρο που αναπαριστουσε σε φυσικο μεγεθος το συνολο των Καρυατιδων, οπως οταν βρισκονταν επι δυομιση χιλιαδες χρονια τωρα στο Ερεχθειο. Φαντασου την εκπληξη που με περιμενε ,οταν ειχα τη δυνατοτητα , οπως κι ολη η ανθρωποτητα, να θαυμασω τις ομορφοτερες Κορες (ο ορος Καρυατιδες, δηλαδη κοπελες απο τις Καρυες ειναι μεταγενεστερος) , απο την οπισθια οψη τους, που ολο αυτο το διαστημα ηταν αναποφευκτα στραμενη προς τον τοιχο!

Με πλημμυρισαν τοτε χειμαρωδεις αναλαμπες της δικης σου ανυπερβλητης κομης, που κι εγω με τη σειρα μου θαυμαζα καθε φορα που βρισκομασταν στον ιδιο χωρο, πολυ προτου να σε γνωρισω! Συνειδητοποιουσα οτι η επιμελως διευθετημενη κομη τους σε λεπτους κυματοειδεις βοστρύχους, (ελαφρα διαφορετικη σε καθε μια απο αυτες για να τους προσδωσουν την αληθοφανη μοναδικοτητα) που κατηφοριζε τη ραχακοκκαλια τους οπως οφειλω να ομολογησω οτι εγω μονο να ποθω να κανω το ιδιο στη δικη σου μπορω, μου ηταν παντελως γνωριμη! Ακομη και τωρα που εχω ξανα την μοναδικη ευκαιρια να σε θαυμαζω, εστω απο ψηφιακες σου απεικονισεις, ειμαι πεπεισμενος οτι αν η μετενσαρκωση ειναι πραγματικη, θα πρεπει να βρεθηκες να ποζαρεις στο εργαστηρι του Αλκαμενους! Ειναι σιγουρο παντως πως αν εγω ημουν οντως ο μυθικος γλυπτης Πυγμαλιων, για τη δικη μου γλυπτη απεικονιση της Γαλατειας της ζως μου, εσενα θα επελεγα αβλεπι!







Ο Πυγμαλιωνας σου.



Υ.Γ. Για την επιλογη του τραγουδιου που θα συνοδευε τη σημερινη μου επιστολη, στο ταξιδι της μεχρι να βρει την θεση της στα χερια σου (η στην οθονη του υπολογιστη σου), αρχικα ειχα επιλεξει την "Νεραιδα" του Μαλαμα! Πως να ξεχασω ενα πρωινο αλλωστε πριν απο 3 χρονια, που καταφτανοντας στην τοτε δουλεια μου, κι ανοιγοντας οπως συνηθιζω το ραδιο στην Ερα -2, αρχιζοντας να ακουω το συγκεκριμενο ρεφραιν, σε βλεπω να περπατας στο πεζοδρομιο, ενω στιγμιαια ειχα μολις συνειδητοποιησει οτι το περασμενο βραδυ με ειχες επισκεφτει στα ονειρα μου.

Μετα ομως, και για τους πιο προφανεις λογους, θυμηθηκα την "Καρυατιδα" του λατρεμενου μου Παπαζογλου, που μολις τωρα συνηδειτοποιησα οτι εχει το ιδιο γενεθλιο ετος με εσενα!!!
Ετσι βαλθηκα μερες τωρα που κυοφορω αυτη την επιστολη να βρω στο Youtube ενα αυτοσχεδιο βιντεο κλιπ με το συγκεκριμενο τραγουδι αλλα εις ματην! Επι δεκα μερες ηταν ακαρπες οι προσπαθειες μου, ωστε ειχα αρχισει να πιστευω οτι θα πρεπει να το ανεβασω μονος μου! Ωσπου την περασμενη Κυριακη, δοκιμαζοντας αλλη μια φορα με την αναγραφη του τιτλου στα οχι και τοσο αγαπημενα μου greeklish, βρηκα μετα μεγαλης εκπληξεως μου το παρακατω βιντεοκλιπ, που ειχε ανεβασει ενα χρηστης μολις πριν απο 2-3 εβδομαδες ! Βαζοντας το να "παιξει", μιας κι ειχα παααρα πολυ καιρο να το ακουσω, και "χαζευοντας" τις εικονες που ειχαν συρραφει για να δημιουργηθει το εν λογω βιντεο, συνειδητοποιησα αλλη μια φορα ενωπιων μου, αλλη μιαν περιτανη αποδειξη της καρμικης σχεσης που μας κανει χρονια τωρα να διαγουμε "βιους παραλληλους".




"ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ"

Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου


Είμαι ερωτευμένος,
δε μ' ενδιαφέρει ό, τι κι αν πουν,
με μια απ' τις Καρυάτιδες,
με μια απ' αυτές που λείπουν.

Είν' όμορφη και λυγερή
με νάζια και καπρίτσια
και όλα τ' άλλα δύσκολα
που έχουν τα κορίτσια.

Μαθαίνω πως απόχτησε
περίεργες συνήθειες
πως με τίς ώρες παρατηρεί
τον ουρανό τις νύχτες.

Ποτές μου δεν την έχω δει
ούτε κι αυτή με ξέρει,
μα σίγουρα πολύ συχνά
κοιτάμε το ίδιο αστέρι



10 σχόλια:

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Κάρμα, μοίρα, τύχη, πεπρωμένο...όπως και να οριστεί το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να το αποφύγεις...!

kioy είπε...

Come back!

Αν η επιστολή σου ήτανε γλυπτό,
το άγαλμα σου θα ήταν γέννημα λατρείας.

Και αν η Γαλάτεια ήταν από γύψο και πηλό,
ο εξομολογήσιμος έρωτας σου θα ήταν αναστάσιμη αμαρτία!

Καληνύχτα σας!

λιθος είπε...

Το μυαλό παλεύει να κρατήσει στιγμές που έκαναν το σώμα και την καρδιά να ''ζωντανέψουν'' ... Συνέχισε να βλέπεις τα σημάδια! Ίσως να μην είσαι ο μόνος..

Ανώνυμος είπε...

Καμιά φορά τα μαγικά και τα σπουδαία βρίσκονται εκεί που δεν το περιμένεις, στο μικρό και το ευτελές ή σε μια πέτρα που γίνεται αριστούργημα και παίρνει ζωή ορμόμενη από το κάλεσμα της αγάπης...

Η άλλη Γαλάτια

Ανώνυμος είπε...

poly wraia ta tragoudia, akoma wraiotera ta logia soy pou deixnoun pws ektheiazeis to anthrwpino. afou se ebneei toso poli ena proswpo wste na anoigoun mesa soy oi pyles tis kardias kai ta synaisthimata na ekfrazontai me lekseis poy kataklyzoun to einai sou, giati den proxwras se prakseis? isws pali arkeisai sto na oneireyesai..
;-)

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

@ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ...

Instant Karma's gonna get you my dear! Χμμμ βρες μου εσυ το ελληνικο αντιστοιχο τραγουδι!

@ kioy

Επειδη οντως αισθανομα να λατρευω τη Γαλατεια μου σε βαθμο αμαρτιας, της το εξομολογουμαι τακτικα κι απολυτα ειλικρινα, σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια προσωπικου εξαγνισμου μου!

@ λιθος

Αν και πρωτη φορα αφηνεις σχολιο, καταφερνεις να ορισεις απολυτα τι ακριβως συμβαινει εδω. Εις το επανιδειν λιοπον!

@ Η άλλη Γαλάτια

Στη συγκεκριμενη περιπτωση της Γαλατειας μου ως "γλυπτο" προσπαθω απλα να την απαλλαξω απο τα περιττα πετραδακια που απλαθα την κανουν να λαμψει σε ολο της το μεγαλειο!

Προσπαθω να την πεισω οτι ειναι τοοοοσο ομορφη οσο τα δικα μου ματια εχουν την ικανοτητα να την βλεπουν χρονια τωρα!

Καλως ηλθατε κι εσεις στην "λαθραναγνωση" των αραιων πια επιστολων μου!

@ Ανώνυμος

Ειλικρινα δεν ξερω τι να σας απαντησω! Τι σας κανει να πιστευετε οτι αρκουμαι μονο σε λογια κι οχι σε πραξεις;

Αλλωστε καταφευγω σε αυτα ολοενα και πιο αραια, αποδειξη οτι τα αποφευγω πια και προχωρω σε εμπρακτη επιδειξη των συναισθηματων μου προς τη Γαλατεια μου!

Μοιραζομαι τα ονειρα μου με τη Γαλατεια μου κι εσεις "κρυφοκοιτατε" σε μερικα απο οσα της χαριζω μεσα απο εδω !

Θα προστιμουσα να χρησιμοποιειτε ενα ψευδωνυμο ωστε να ξερω οτι θα επανελθετε ενδεχομενως σε μια μελλοντικη επιστολη και να με τιμησετε ξανα με ενα σχολιο σας!

Μετα τιμης, (προς ολους σας)

Πυγμαλιων.

Ανώνυμος είπε...

I seldom leave comments on blog, but I have been to this post which was recommended by my friend, lots of valuable details, thanks again.

Ανώνυμος είπε...

Δεχεσαι ακομα λαθραναγνωστες ή εγκατελειψες για παντα?

Ελα, πες...Γαλατεια δεν υπηρξε ποτε κι εσυ εισαι ενας ταλαντουχος πλην ντροπαλος συγγραφεας που εξαντει ολη του την δημιουργικοτητα εδω....σ'εμας τους λιγους....
ε?

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

Καλησπερα ανωνυμε μα παντα ευπροσδεκτε λαθραναγνωστη!

Η Γαλατεια υπηρχε, υπαρχει και θα υπαρχει παντοτε στην καρδια μου και καπου εκει εξω αναμεσα εμου και εσου!

Μην αμφιβαλλες για την υπαρξη της! Απλα περιμενω κι εγω ενα σημαδι οτι οι επιστολες μου δεν ειναι πια ανεπιδοτες και πως απλα ψαχνει ενα τροπο να επικοινωνησει μαζι μου.

Ισως θα επρεπε να την ενημερωσω πως πλεον χρησιμοποιω τα δικτυα κοινωνικης δικτυωσης...

Εσυ πως να με βρηκες αραγε;

Συγγνωμη για την καθυστερηση της απαντησης μα ηταν αναποφευκτη για τεχνικους καθαρα λογους!

Μετα τιμης,

Πυγμαλιων.

Unknown είπε...

Αγαπητέ Πυγμαλίων,
μόλις τώρα θυμήθηκα το σχόλιό μου εδώ....είμαι ο τελευταίος λαθραναγνώστης σου, και σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου....
ξαναβρέθηκα εδώ κάνοντας την ίδια έρευνα όπως και τότε....
δεν αμφέβαλα για την ύπαρξή της, απλά ήταν ο τρόπος μου να σου δείξω τον θαυμασμό μου για την ικανότητά σου να εκφράσεις όλα αυτά τα συναισθήματα...
αν ακόμα την σκέφτεσαι, τότε ενημέρωσέ την πως χρησιμοποιείς τα κοινωνικά δίκτυα...μην ελπίζεις πως αυτή σε ψάχνει...μάλλον θα περιμένει την κίνησή σου για να πάρει ζωή, όπως και το άγαλμα...ίσως κουράστηκε να παραμένει ακίνητη τόσο καιρό, παγωμένη και δίχως τον πυγμαλίωνά της....