Η απουσα Καρυατιδα

Μικρη μου Γαλατεια,

Οσο κι αν ειχα πεισει εαυτον, οτι ηταν δυσοιωνο το μελλον της επιστολογραφιας μου προς εσε, το καρμα που μας κρατα αρρηκτα συνδεδεμενους χρονια τωρα, ειχε αλλες βουλες. Κι αυτες του τις βουλες μου τις αποκαλυπτει μερες τωρα, αργα μα σταθερα, σιωπηλα μα ευγλωττα, υπογεια μα ολαφανερα στα εκπαιδευμενα ματια μου.

Αν αναλογιστει κανεις το ποσο καιρο εχω να σε δω απο κοντα, τοτε θα ανεμενε, η μαλλον καλυτερα, θα στοιχηματιζε να σε εχω ηδη προ πολλου ξεχασει! Τουναντιον! Ολη αυτη η φυσικη σου απουσια απο την καθημερινοτητα μου, εχει ενδυναμωσει την επιθυμια μου να σε ξαναδω απο κοντα. Να δω καθε χαρακτηριστικο σου γνωρισμα, που απαρτιζει το μεγαλειο της γοητειας, που ασκεις ηθελημενα η αθελα σου επανω μου. Κι αυτο ειναι πλεον πασιφανες σε μενα, μιας και καθε ιδιαιτερο στοιχειο της εξωτερικης σου εμφανισης ξεχωριστα, κι ολα μαζι στο συνολο τους, δινουν τον ακριβεστερο ορισμο του γυναικειο καλλλους!

Παραδειγματος χαριν, πριν απο μερικες μερες βρεθηκα να περιπλανιεμαι εκστασιασμενος στο νεο μουσειο της Ακροπολεως. Εκει περιστοιχισμενος απο την επιτομη του αρχαιοελληνικου πολιτισμου, παρατηρουσα ολα αυτα που για τους αλλους ειναι απλα μια εμπρακτη απεικονιση της ελληνικης ομορφιας, που απαισιοδοξα ολοι υποστηριζουν οτι εχει παρελθει ανεπιστρεπτι.

Οταν φερ΄ειπειν κοντασταθηκα να παρατηρησω προσεκτικοτερα αυτη την Κορη, η καρδια μου αρχισε να χτυπα περιφρονοντας τις ρυθμικες επιταγες καθε φυσικου "μετρονομου", διχως αμεσα να μπορω να δικαιολογησω μια τετοια μεταβολη. Συνεχιζοντας να θαυμαζω ενδελεχως τις λεπτομεριες στην αληθοφανη απεικονιση των λεπτομεριων και της δεινης ικανοτητας του γλυπτη δημιουργου της, βρεθηκα να μενω με μια εκφραση αποριας στο προσωπου μου.

Μια απορια που συνοδευεται κι απο μια αδιορατη πεποιθηση οτι η λυση του μυστηριου ειναι "προ των πυλων". Κι αυτο ισως να εμενε στη δικη μου φαντασια, μα η παρεα μου φροντισε να μου το καταστησει σαφες πως το "παγωμενο" βλεμμα μου, οταν μαλλιστα βρεθηκα μονος στο πισω μερος του αγαλματος, ενω ολοι οι ξεναγοι συνεχιζαν απο την αλλη πλευρα να αναλυουν το αρχαιοελληνικο μειδιαμια, που τοσοι και τοσοι ποιητες και λογοτεχνες εχουν εκθειασει ανα τους αιωνες, τους εκανε να ανναρωτηθουν για τα αιτια που το προκαλεσαν.

Τελικα δε χρειαστηκε να περιμενω πολυ ακομη για να καταλαβω τι ηταν αυτο, που απο ωρα ειχε αρχισει να με κανει να σε "νιωθω" να με κατακτας ξανα, σιγα σιγα, κι η σκεψη σου να μη λεει να με αφησει να απολαυσω αμεριμνος αυτην μου την Κυριακατικη εξορμηση. Ολα τα κομματια του παζλ πηραν τη θεση τους μεσα μου, οταν εφτασα στο διαμορφωμενο χωρο που αναπαριστουσε σε φυσικο μεγεθος το συνολο των Καρυατιδων, οπως οταν βρισκονταν επι δυομιση χιλιαδες χρονια τωρα στο Ερεχθειο. Φαντασου την εκπληξη που με περιμενε ,οταν ειχα τη δυνατοτητα , οπως κι ολη η ανθρωποτητα, να θαυμασω τις ομορφοτερες Κορες (ο ορος Καρυατιδες, δηλαδη κοπελες απο τις Καρυες ειναι μεταγενεστερος) , απο την οπισθια οψη τους, που ολο αυτο το διαστημα ηταν αναποφευκτα στραμενη προς τον τοιχο!

Με πλημμυρισαν τοτε χειμαρωδεις αναλαμπες της δικης σου ανυπερβλητης κομης, που κι εγω με τη σειρα μου θαυμαζα καθε φορα που βρισκομασταν στον ιδιο χωρο, πολυ προτου να σε γνωρισω! Συνειδητοποιουσα οτι η επιμελως διευθετημενη κομη τους σε λεπτους κυματοειδεις βοστρύχους, (ελαφρα διαφορετικη σε καθε μια απο αυτες για να τους προσδωσουν την αληθοφανη μοναδικοτητα) που κατηφοριζε τη ραχακοκκαλια τους οπως οφειλω να ομολογησω οτι εγω μονο να ποθω να κανω το ιδιο στη δικη σου μπορω, μου ηταν παντελως γνωριμη! Ακομη και τωρα που εχω ξανα την μοναδικη ευκαιρια να σε θαυμαζω, εστω απο ψηφιακες σου απεικονισεις, ειμαι πεπεισμενος οτι αν η μετενσαρκωση ειναι πραγματικη, θα πρεπει να βρεθηκες να ποζαρεις στο εργαστηρι του Αλκαμενους! Ειναι σιγουρο παντως πως αν εγω ημουν οντως ο μυθικος γλυπτης Πυγμαλιων, για τη δικη μου γλυπτη απεικονιση της Γαλατειας της ζως μου, εσενα θα επελεγα αβλεπι!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Για την επιλογη του τραγουδιου που θα συνοδευε τη σημερινη μου επιστολη, στο ταξιδι της μεχρι να βρει την θεση της στα χερια σου (η στην οθονη του υπολογιστη σου), αρχικα ειχα επιλεξει την "Νεραιδα" του Μαλαμα! Πως να ξεχασω ενα πρωινο αλλωστε πριν απο 3 χρονια, που καταφτανοντας στην τοτε δουλεια μου, κι ανοιγοντας οπως συνηθιζω το ραδιο στην Ερα -2, αρχιζοντας να ακουω το συγκεκριμενο ρεφραιν, σε βλεπω να περπατας στο πεζοδρομιο, ενω στιγμιαια ειχα μολις συνειδητοποιησει οτι το περασμενο βραδυ με ειχες επισκεφτει στα ονειρα μου.

Μετα ομως, και για τους πιο προφανεις λογους, θυμηθηκα την "Καρυατιδα" του λατρεμενου μου Παπαζογλου, που μολις τωρα συνηδειτοποιησα οτι εχει το ιδιο γενεθλιο ετος με εσενα!!!
Ετσι βαλθηκα μερες τωρα που κυοφορω αυτη την επιστολη να βρω στο Youtube ενα αυτοσχεδιο βιντεο κλιπ με το συγκεκριμενο τραγουδι αλλα εις ματην! Επι δεκα μερες ηταν ακαρπες οι προσπαθειες μου, ωστε ειχα αρχισει να πιστευω οτι θα πρεπει να το ανεβασω μονος μου! Ωσπου την περασμενη Κυριακη, δοκιμαζοντας αλλη μια φορα με την αναγραφη του τιτλου στα οχι και τοσο αγαπημενα μου greeklish, βρηκα μετα μεγαλης εκπληξεως μου το παρακατω βιντεοκλιπ, που ειχε ανεβασει ενα χρηστης μολις πριν απο 2-3 εβδομαδες ! Βαζοντας το να "παιξει", μιας κι ειχα παααρα πολυ καιρο να το ακουσω, και "χαζευοντας" τις εικονες που ειχαν συρραφει για να δημιουργηθει το εν λογω βιντεο, συνειδητοποιησα αλλη μια φορα ενωπιων μου, αλλη μιαν περιτανη αποδειξη της καρμικης σχεσης που μας κανει χρονια τωρα να διαγουμε "βιους παραλληλους".

"ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ"

Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου


Είμαι ερωτευμένος,
δε μ' ενδιαφέρει ό, τι κι αν πουν,
με μια απ' τις Καρυάτιδες,
με μια απ' αυτές που λείπουν.

Είν' όμορφη και λυγερή
με νάζια και καπρίτσια
και όλα τ' άλλα δύσκολα
που έχουν τα κορίτσια.

Μαθαίνω πως απόχτησε
περίεργες συνήθειες
πως με τίς ώρες παρατηρεί
τον ουρανό τις νύχτες.

Ποτές μου δεν την έχω δει
ούτε κι αυτή με ξέρει,
μα σίγουρα πολύ συχνά
κοιτάμε το ίδιο αστέρι