Τελεψαν οι Ιθακες!

Μικρη μου Γαλατεια,

Συγγνωμη που εχω χαθει μα μου ειναι αδυνατον να βρω το κουραγιο να σου γραψω. Αρχικα ειχα τη δικαιολογια οτι ελλειπα μα τωρα τελειωσανε τα ψεμματα. Επεστρεψα, μα και παλι θελω να φυγω. Αυτη τη φορα ομως για που; Τελεψαν οι Ιθακες μικρη μου! Χρειαζομαι επειγοντως μια νεα Ιθακη! Και μη νομισεις οτι απλα στο αναφερω. Θεωρησε αυτο το γραμμα μου ενα μπουκαλι στο πελαγος του διαδικτυου. Ενα μουκαλι σφραγισμενο με σκοπο οχι να βρει εναν διασωστη αλλα ενα ναυαγο! Καποιον που να καταλαβαινει πως ειναι να νιωθεις σαν ξεχασμενος, οχι απο τους αλλους αλλα απο τον ιδιο του τον εαυτο!

Αυτη τη φορα ουτε η προσδοκια ενος ταξιδιου δεν φανταζει αρκετη να ξανακανει τον μαγιατικο αερα να μυριζει προσμονη καλοκαιριου! Κι εσυ καπου εκει εξω αρκεισαι να διαβαζεις τα γραμματα μου αρνουμενη να αποκριθεις στα καλεσματα μου. Μην με κανεις να αρχισω να αμφισβητω πως τα λαμβανεις τακτικα, γιατι τοτε πολυ συντομα θα κουραστω να σου γραφω.

Και τι να σου γραψω δηλαδη; Δε βαρεθηκες να με "ακους" να παραπονιεμαι για τα παντα; Μα απορω και γω πως εμεινες πιστη και παντα γοητευμενη απο το δυστροπο χαρακτηρα μου; Και μη νομισεις οτι αυτο ειναι ενα εμμεσο καλεσμα για να αναζωογονησεις το ατροφικο "εγω" μου! Αυτη τη στιγμη και η η πιο προφανης φιλοφρονηση απο τον οποιονδηποτε θα μου ακουστει ως ειρωνικο σχολιο.

Χωρις να εχω πει τιποτα, νιωθω την κουραση σαν να σου εχω πει τα παντα. Θα σε αφησω βιαστικα, μπερδεμενη παρα χαρουμενη το ξερω, υπενθυμιζοντας σου για πολλοστη φορα πως η μονη πατριδα ειναι η καρδια. Κι αν μια φορα μεταναστευσεις μακρια της, δυσκολα βρισκεις το δρομο του γυρισμου. Κι οσο κι λεει ο ποιητης πως το ταξιδι ειναι που αξιζει, ανυπομονω να ξαναβρεθω στο λιμανι της αγκαλιας σου.

Ο Πυγμαλιωνας σου...

"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

'Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν."