Υπεραστικο παραληρημα...

Μικρη μου Γαλατεια,

Η επιστολογραφια μου εχει αποκτησει μια εβδομαδιαια περιοδικοτητα και γι'αυτο φταις εσυ! Ναι, καλα ακουσες μικρη μου, εσυ! Αφου πλεον η τηλεφωνικη μας επικοινωνια ειναι τοσο συχνη, λογικο κι επομενο ειναι να στερουμαι κινητηριας εμπνευσεως να σου γραψω κατι πιο συχνα! Κι απορω κι εκλησσομαι (ευχαριστα ομολογουμενως), πώς γινεται να θελεις να διαβαζεις πιο τακτικα επιστολες μου, μην εχοντας ηδη θεωρησει δεδομενα κι αυταποδεικτα τα λεγομενα μου.

Αυτος ο φοβος ειναι αληθεια πως υποβοσκει μερες τωρα στο παρασκηνιο των σκεψεων μου. Εχει αρχισει να με κανει να ανησυχω και να μη χαιρομαι στο μεγιστο βαθμο την υπαρξη σου στη ζωη μου, απλα και μονο στο φοβο της οποιας μελλοντικης σου απομακρυνσης!

Κι αυτο το συνειδητοποιησα σημερα οταν θυμηθηκα ενα παλιο (πια) κι οχι και τοσο γνωστο τραγουδακι του Αλκινοου Ιωαννιδη, που ειχε συμπεριλαβει στο διπλο live cd του απο το 2000, "Εκτος τοπου και χρονου", που λεγοταν "Υπεραστικο"

Θυμηθηκα λοιπον πως τοτε, στο μικρο μου διαμερισμα καπου στο κεντρο της Αθηνας, καποιοι γειτονες θα ειχαν βαρεθει να ακουν ξανα και ξανα το πρωτο τραγουδι του δευτερου cd να παιζει με τη βοηθεια το repeat. Προφητικα λοιπον κι εν αγνοια μου, ακουσα τοοοσες πολλες φορες αυτο το υπεροχο μες στην απλοτητα του τραγουδακι, που ισως να μην ξανακουσα ποτε ολα αυτα τα χρονια. Και ξαφνου σημερα, ετσι απο το πουθενα το θυμηθηκα, λες και το ακουγα μονο εγω ως αλλη Ιωαννα της Λωραινης, τοσο εντονα και ζωντανα, που αρχισα να ανησυχω για τας φρενας μου!

Κι αρχισα λοιπον να αναρωτιεμαι αν καποια στιγμη, στο απωτερο η ακομη χειροτερα εις το εγγυς μελλον, ενιωθα την αναγκη να το ξανακουσω και παλι στο repeat, αυτη τη φορα ομως με ενα κρυμμενο "αχ" ππισω απο καθε ακουσμα του, και με τους στιχους του βιωματικους πια!

Ομως τελικα το πηρα αποφαση να μην αφησω τετοιες σκεψεις να δηλητηριαζουν τη σκεψη μου, και να μου στερουν, εστω και στο ελαχιστο την εκπληκτικη διαθεση, που μου εχει προσδωσει γενναιοδωρα, η σκεψη σου και μονο, πολλω δε μαλλον η παρουσια σου, πνευματικη και φυσικη, στην μεχρι προτινος αδιαφορη ζωη μου!

Γιαυτο λοιπον σε ευχαριστω για αλλη μια φορα, κι ας σιγουτραγουδησουμε νοερα απο κοινου, αυτο το τραγουδακι, περιγελωντας την οποια πιθανη η μη μελλοντικη του επαληθευση!


Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υπεραστικό

Ιωαννίδης Αλκίνοος


Δεν παίρνεις πια, δεν παίρνεις πια, να πεις πως μ' αγαπάς,
δεν παίρνεις πια να δεις αν ζω ή αν χώρια σου πεθαίνω,
κι εγώ σωπαίνω στο καλώδιο του ΟΤΕ και στο ποτέ σου απαντώ
και περιμένω διαρκώς...


Δεν παίρνεις πια, δεν παίρνεις πια, από τη Σαλονίκη,
κι εγώ μαζί σου αν μιλώ, ώσπου ο ύπνος να με πάρει,
στο μαξιλάρι με το τηλέφωνο ανοιχτό...


Δεν παίρνεις πια, δεν τηλεφωνείς!
Πάει καιρός να με θυμηθείς,
κι έτσι κι εγώ
θα το ξεριζώσω κι ας πας στο καλό...

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

Χαραματα η ωρα τρεις...

Μικρη μου Γαλατεια,

Ολοενα και πιο συχνα με "επισκεπτεσαι" ωρες μικρες, ειτε με τα ευπροσδεκτα και μακροσκελη τηλεφωνηματα σου, ειτε με τις ονειρικες σου επιδρομες. Ενας αδιακοπτος νυχτερινος υπνος φανταζει πλεον πολυτελεια για μενα, χαρη (κι επ'ουδενι εξ' αιτιας) της επιθυμιας σου να μιλαμε τις ωρες που η φυσις ησυχαζει κι ανθρωποι παραδινονται αμαχητι στα θελγητρα του υπνου.

Ετσι κι εχτες καπου στις τρεις με ξυπνησες για να με σεργιανησεις σε μονοπατια ονειρικα, τοσο ομορφα που ακομη θα αναρρωτιωμουν αν τα ειδα σε καποιο "αλλοπαρμενο" ονειρο αν δεν ειχα την αρωγη της τεχνολογιας και την λιστα των εισερχομενων κλησεων του κινητου μου!

Επειδη κι οι δυο μας ξερουμε τι ειπωθει κι επιπλεον επειδη εχω την αμυδρη μα υπαρκτη υποψια οτι οι επιστολες μας εχουν σταθερους λαθραναγνωστες, απλα θα αρκεστω να σου πω πως μετα μου ηταν παντελως αδυνατον να ξανακοιμηθω κι ετσι αρκεστηκα να ακουω μουσικη καταλληλη να συνοδευσει τη διαθεση μου και να με βρει το γλυκοχαραμα στην πολυθρονα μου σκεπτομενος εσενα με καποιες απο τις φωτογραφιες σου στα χερια μου. Ως εκ τουτου, ελπιζω να δειξεις κατανοηση με τουτη τη μικρη μου επιστολη μιας κι η διαυγεια πνευματος ειναι το παγερο ετουτο Κυριακατικο πρωινο μια πολυτελεια για μενα.

Σου στελνω ομως να ακουσεις ενα τραγουδι γραμμενο και πρωτοτραγουδισμενο απο τον Μαρκο Βαμβακαρη, αλλα στην μεταγενεστερη εξαιρετικη διασκευη του απο το Τριφωνο. Καλη ακροαση λοιπον...

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Μια παλιοτερη επιστολη μου που θα ξαναεγραφα και σημερα με ενα μουσικο χαλι ακομη πιο ταιριαστο για την ψυχρη περισταση ειναι η :

http://pygmaliwn.blogspot.com/2007/10/blog-post_15.html

Χαράματα η ώρα τρεις


Μουσική/Στίχοι: Βαμβακάρης Μάρκος




Χαράματα η ώρα τρεις,

θα ’ρθω να σε, θα ’ρθω να σε ξυπνήσω!

Κρυφά από τη μάνα σου, να σε χαρώ,

να βγεις να σου, να βγεις να σου μιλήσω.



Δεν θα μάς δει άλλος κανείς,

μόνο το φε-, μόνο το φεγγαράκι!

Έβγα στο παραθύρι σου, να σε χαρώ

και δως μου ένα, και δως μου ένα φιλάκι!



Τη μυστική αγάπη μας,

κρυφά να την, κρυφά να την κρατήσεις!

Χίλια που να σου κάνουνε, να σε χαρώ,

να μην τη μα-, να μην τη μαρτυρήσεις!!!

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

Ηχος (παρα) κλησης...

Μικρη μου Γαλατεια,


Πλεον το κινητο μου χτυπαει συχνοτερα απο εσενα, οποτε θεωρησα σκοπιμο κι αναγκαιο, να ορισω εναν νεο ηχο κλησης (ελληνιστι ringtone), αποκλειστικα αφιερωμενο σε σενα! Ετσι μετα απο επιμονη κι υπομονη, η μονομελης κριτικη επιτροπη, δηλαδη εγω, απεφανθη υπερ ενος τραγουδιου, που υπηρξε μουσικη επενδυση πολλων αυγων μου, λιγα χρονια πριν. Ειναι το "Σου τηλεφωνω" απο τους Graviton, ενα ευηκουο πολυμελες συγκροτημα, αποτελουμενο απο μουσικους με πολυετεις μουσικες σπουδες, πραγμα αντιληπτο απο την πρωτη νοτα!

Το συγκεκριμενο τραγουδι εγινε επιτυχια, χαρη στην εμμονη των μουσικων παραγωγων της Ερα-2, να μας χαριζουν καθετι που αξιζει ακροασης. Βεβαια τοτε αγνοουσα, πως καποια χρονια μετα, θα παρακαλουσα να το ακουσω ολοενα και πιο συχνα απο το κινητο μου, μιας κι αυτο το ακουσμα μονο ενα πραγμα θα σημαινε: αλλη μια ηδονικη για τα στερημενα αυτια μου συνομιλια μας!

Η μελιρρητη φωνη σου ειναι πλεον μια αναγκη για μενα, αφου ειναι πιο εξαρτησιογονα κι απο τα λεγομενα σκληρα ναρκωτικα. Ετσι λοιπον, ως αλλος ναρκομανης, που αποζητα τη δοση του, οταν τα χρονιακα διαστηματα αναμεσα στις συνομιλιες μας αρχιζουν και μεγαλωνουν, με εμφανη τα σημαδια της στερησης, αγνοω το κινητο μου οταν χτυπα με τον συνηθη ηχο κλησης του, αποζητωντας να ακουσω τον λατρεμενο μου ηχο παρακλησης!

Ο Πυγμαλιωνας σου.


Υ.Γ. Επειδη θα ηθελα να μαθω ποιος ειναι ο (αγαπημενος) ηχος κλησης καθε ενδιαφερομενου λαθραναγνωστη μου, παρακαλω στο σχολιο σας μην παραλειψετε να μου το εκμυστηρευτειτε!

Σου τηλεφωνώ

Graviton


Σε γνώρισα στις ώρες της καρδιάς μου,
σε φίλησα σημάδι στη φωτιά μου,
σε γιόρτασα μαζί με τη ζωή μου,
και τώρα ξαγρυπνώ με το κορμί μου!


Σου τηλεφωνώ για να σου πω πως σ' αγαπάω,
σου τηλεφωνώ για να σ' ακούω να μιλάς,
είναι νύχτα εδώ κι εγώ δεν ξέρω που να πάω,
χάνομαι και ζω για να μου πεις πως μ' αγαπάς!


Σου μίλησα για αγάπη δίχως λόγια,
σε κοίταξα στα φωτεινά σου μάτια,
σε φώναξα καλύτερή μου λέξη,
και τώρα περιμένω για να φέξει!


Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

Το διχτυ

Μικρη μου Γαλατεια,

Καθε φορα που πιανω χαρτι και μολυβι (πληκτρολογιο εν προκειμενω) νιωθω ως ενας αλλος Οδυσσεας. Αγνοω παντελως αν το ταξιδι που αρχιζω θα με βγαλει στον νησι του Πολυφημου, της Κιρκης η των Φαιακων. Μολαταυτα, αφηνομαι παντελως στα χαρτινα του κυματα (η τα ψηφιακα) και στις βουλες του κυκλοθυμικου Ποσειδωνα, κι αναρωτιεμαι ειλικρινα για το που θα με οδηγησει αυτη τη τη φορα ο νους μου κι ο λογισμος σου! Γιαυτο κι ο τιτλος παντα μπαινει στο τελος και τα μονα σταθερα κι αναποσπαστα, οπως φανταζομαι να εχεις ηδη προσεξει, ειναι η προσφωνηση κι η αποφωνηση. Κι οχι εξ ' αιτιας ελλεψης εμπνευσης, πιστεψε με! Αλλα γιατι ειμαι σιγουρος οτι θα εισαι παντα η μικρη μου Γαλατεια και καλο θα ηταν να μπορουσες να μου υποσχεθεις (δεν το θελω ομως γιατι θα ειναι ψεμα) οτι θα ειμαι για παντα ο Πυγμαλιωνας σου!

Ας επανελθω ομως γοργα στον οιρμο των σκεψεων μου και να σου μιλησω λιγο για τον ερωτα. Ναι, καλα ακουσες τον ερωτα! Μπορει η επαρση των νιατων σου να σε κανει να αντιδρασεις βιαστικα και να θελησεις να με διαψευσεις αμεσα μα ασκοπα, λεγοντας μου πως ξερεις οσα σου ειναι απαραιτητα για να περιπλανηθεις στα δαιδαλωδη σοκακια που θα σε οδηγησουν στην ολοκληρωση, ομως τα γραφομενα σου σε προτερες σου επιστολες σε διαψευδουν πανηγυρικα! Εκπλησσομαι να διαβαζω πως φοβασαι να δειξεις ολα σου τα συναισθηματα απο φοβο μιας (ακομη ;) πληγης στην ευσθητη καρδια σου. Εχε λοιπον παντα κατα νου μικρη μου, πως η καρδια ειναι ενας μυς και μαλιστα ο πιο σφριγηλος κι ανθεκτικος του ανθρωπινου σωματος! Κι οπως καθε μυς, ετσι κι αυτος, οφειλει να τυγχανει συνεχους και αδιαλειπτου εκγυμανσης! Κι αυτο μπορει να επιτευχθει μονο αν την υποβαλεις σε εντασεις και συγκινησεις, που εξ' ορισμου ειναι τοσο θετικες οσο και αρνητικες!

Αλλωστε, ως γνωστον, ειμαι απολυτος οπαδος της καρμικης θεωριας, που υποστηριζει πως ολα οσα θα μας συμβουν σε αυτη τη ζωη, η εστω τα καιρια γεγονατα που ειναι ικανα να αλλαξουν τον ρου της, ειναι ανεκαθεν προδιαγεγραμμενα, ισως και πριν το αμφιλεγομενο big bang. Γιαυτο σου λεω να αφεθεις στο ηδη ασφυκτικο ιστο που σε εχει ηδη περιπλεξει, μιας κι αλλωστε ουσιαστικα δεν εχεις αλλη εναλλακτικη επιλογη. Απολαυσε το προνομιο του να εισαι ερωτευμενη για το μεγεθος των συνεπειων, αφου να ξερεις οτι θα ειναι απολυτως αναλογο με το ποσο ευτυχισμενη θα νιωσεις. Και ξερω πως σε εκανα να συνοφριωθεις αποτομα, εκει που ειχε αρχισει να διαγραφεται ενα μειδιαμα ανακουφισης στον πανθομολογουμενως γοητευτικο σου προσωπο, μα ψεμματα δε θα σου πω. Τουλαχιστον οχι για τοσο σοβαρα θεματα ;-)

Ο Πυγμαλιωνας σου

Υ.Γ. Μετα απο ωριμη σκεψη και μετα απο ενδελεχη ερευνα, αποψε αποφασισα να ντυσω μουσικα την επιστολη μου αυτη με ενα τραγουδι, η μαλλον καλυτερα με ενα ποιημα ενος σπουδαιου ποιητη που εχει μελοποιηθει απο εναν εξισου σπουδαιο μουσικοσυνθετη. Κι αυτο δεν ειναι αλλο απο "Το διχτυ" σε τεσσερις ακουστικες εκδοχες του και μια πεμπτη οπτικοποιημενη.

Το Δίχτυ

Μουσικη: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος


Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή,
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι!
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ-πρωί,
Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ!


Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς,
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει!
Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής,
κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι!


Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά,
που είναι γραμμένα σ’ εφτασφράγιστο κιτάπι.
Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά,
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη!



Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

boomp3.com

boomp3.com

boomp3.com