Ασταματητα, αδιαλειπτα, ΑΔΙΑΚΟΠΑ!!!

Μικρη μου Γαλατεια,


Το ξερω οτι σε εχω παραμελησει τον τελευταιο καιρο, μα οι επαγγελματικες μου υποχρεωσεις με κρατουν απασχολημενο, ισως περισσοτερο απο ο,τι θα ηθελα! Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχω σταματησει λεπτο να σε συλλογιζομαι! Κι αυτο δεν πρεπει ποτε να το ξεχνας μικρη μου! Ακομη κι οταν πετω εκει ψηλα στα συννεφα, σε φανταζομαι οπως σου αρμοζει, σαν αγγελακι ασπιλο κι αθωο, να πετας ανεμελο καπου εκει εξω, και πλεον οι φοβοι μου για τις πτησεις ελλατωνονται, μιας και δε θα επαυαν να υπαρχουν, παρα μονο αν (η μαλλον οταν) ταξιδευαμε μαζι με αεροπλανο!

Κι οταν η δευτερη πιο δυσκολη στιγμη μετα την απογειωση, δηλαδη η ωρα της προσγειωσης σιμωνει, τοτε αυθυποβαλλομαι περαν του ανθρωπινως δυνατου, οτι θα με περιμενεις καπου εκει, στην αιθουσα αφιξεων, να με υποδεχτεις με μια ζεστη αγγαλια, γεματη θαλπωρη, για να μου πεις οτι αξιζε ολη την ταλαιπωρια και τον φοβο!

Μα σε αυτη την συγκεκριμενη πτηση αποφασισα να τολμησω να σε αφησω ξοπισω μου. Ειπα πως αξιζει τον κοπο να πεταξω μια φορα χωρις τη συντροφια σου! Ετσι απο πεισμα λοιπον, και περαν απο καθε αναμενομενη απο εμενα αντιδραση, το πηρα αποφαση, μαζεψα καθε εναπομεινασα δοση ανδρειας που μου ειχε απομεινει, και σε αποχαιρετησα στο "Ελευθεριος Βενιζελος" μαζι με καθετι ελληνικο κι αγαπημενο! Μαλιστα πεισμωσα ακομη πιο πολυ, και υψωσα αντικρυ μου "τερατα" και "θερια" ομηρικα, ετσι για να με τρομαξω ακομη περισσοτερο, μπας κι ετσι τα καταφερω καλυτερα να σε απωθησω μακρια μου.

Μα ποιος να μου το λεγε μικρη μου, οτι εκει στο μικρο μα φιλοξενο αεροδρομιο της Τεργεστης, αναμενοντας τις αποσκευες μου στον κυλιομενο ιμαντα, το κουρασμενο απο τη νεφφελοσκεπη διαδρομη βλεμμα μου θα επεφτε επανω σε μια διαφημιστικη φωτεινη πινακιδα. Μια πινακιδα που εμελλε να με ταρακουνησει και να μου επιβαλλει να αναθεωρησω καθε στενομυαλη αντιληψη περι οποιας επαναστασεως και ανεξαρτητοποιησης μου!

Ετσι λοιπον ακομη κι εκει στα μακρινα Ιταλοαυστριακα συνορα, οσο κι αν ηθελα να σε ξεχασω, ηρθε αυτη η ανακοινωση για την παρασταση "La Bella Galatea" στο θεατρο Verdi, να μου υποδειξει αλλα μια φορα ποσο πολυ συνυφασμενες ειναι οι ζωες μας χρονια τωρα, ακομη και περα απο καθε ανθρωπινη αντιληψη του αεναου Χρονου! Μα ακομη κι ο πιο σκεπτικιστης φιλοσοφος δε θα μπορουσε να με πεισει πως αυτο δεν ηταν αλλο ενα ακομη καρμικο σημαδι, σταλμενο απο το υπερτατο μα αγνωστο στους ανθρωπους κεντρο αποστολης μηνυματων. Μηνυματα που μας καθοδηγουν, μα δυσδιακριτα για τους κοντοφθαλμους υπεροπτες!

Ανθρωποι που βλεπουν και θαυμαζουν Βαβελικους Πυργους κι αλλα ομολογουμενως αξιοθαυμαστα επιτευγματα, μα ξεχνουν να κανουν αυτο που πλαστηκαν να κανουν, δηλαδη να κοιτουν προς τα ουρανια σωματα, εις αναζητησιν του δρομου που θα τους υποδειξει η Σεληνη και τ' αστερια για την μονη κι αληθινη πατριδα: την καρδια!


Ο Πυγμαλιωνας σου.

"Αδιάκοπα"

Δεληβοριάς Φοίβος



Θα 'ρθω πάλι, θα 'ρθω πάλι εκεί,

τον ήλιο στη θάλασσα να δούμε μαζί!

Θα 'σαι ίδια, ίδια θα φιλάς

κι η Θεσσαλονίκη σου, θα ανάβει για μας!


Και μες τα χαράματα θα λέμε αγγελάκι μου,

ο ένας τον άλλον αγάπη μου!

Και μες τα σπρωξίματα του κόσμου τα άσκοπα,

εμείς θα κρατιόμαστε αδιάκοπα!


Θα 'ρθω πάλι, θα 'ρθω πάλι εκεί,

να βγούμε στη Σίβηρη, στη Χαλκιδική!

θα 'σαι πάντα, θα 'σαι πάντα εσύ,

στο κύμα ανατρίχιασμα και λάμψη χρυσή!



Και μες τα χαράματα θα λέμε αγγελάκι μου,

ο ένας τον άλλον αγάπη μου!

Και μες τα σπρωξίματα του κόσμου τα άσκοπα,

εμείς θα κρατιόμαστε αδιάκοπα!!!



Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com