11/5/08

Γυριστρουλα


Μικρη μου Γαλατεια,

Αποψε εχασα τον υπνο μου εξ' αιτιας ενος εφιαλτη, που μου στερησε την ηρεμια αλλα μου χαρισε την ευκαιρια να απολαυσω τη χαρα να συνεχισω να διαβαζω το μυθιστορημα που με συντροφευει αυτο τον καιρο τα βραδυα, οταν πεφτω στο κρεβατι μου. Και το πιο ωραιο ηταν οτι την αναγνωση μου εκανε ακομη πιο ευχαριστη η συνοδεια του ηχου της μαγιατικης βροχης, που απροσμενα ξεκινησε λιγα λεπτα αφοτου το ειχα παρει αποφαση οτι ηταν πια καιρος να ανασηκωθω και να ανοιξω το πορτατιφ μου.

Ειδα λοιπον στον υπνο μου, οτι με απατουσες! Και δεν εφτανε λεει μονο αυτο, αλλα το εκανες συνεχεια και καθε φορα με διαφορετικο ερωτικο παρτενερ. Το θεμα ειναι το κινητρο σου δεν ηταν η σαρκικη ελξη η ο ασιγαστος ποθος (που ισως λεω ισως να δικαιολογουσα μεσα μου) αλλα η ακατανικητη αναγκη σου για λιγη προσοχη και στοργη, μιας κι εγω ημουν για πολυ καιρο μακρια σου. Κι ουτε η αναγκη σου να βρεις καποιον ευκαιριακο αντικαταστατη μου, πιο νεο, πιο ομορφο, πιο "αποδοτικο" πιο, πιο, πιο... Κι αυτο γιατι καποιοι εξ' αυτων ηταν συμφωνα και με μια συναισθηματικα φορτισμενη εξομολογηση σου, πολυ κατωτεροι μου σε ολους τους τομεις, συμφωνα με τη Γαλατεια του εφιαλτη μου.

Εβγαινες καθε βραδυ στολισμενη κι ετοιμη για την νυχτερινη σου αναζητηση για εναν νεο υποψηφιο θυτη, μιας και μικρη μου Γαλατεια, αυτο τον ρολο που διαρκως ενσαρκωνες στον εφιαλτη μου αυτο, μονο ως θυμα θα μπορουσα να εκλαβω! Κι αυτο γιατι ενω φαινομενικα ειχες εσυ το "πανω χερι", αφου ησουν εσυ αυτη που επελεγες καθε φορα αυτον που θα μοιαζοσουν το κρεβατι σου, κατεληγες να κανεις συνεχως το ιδιο λαθος. Αυτο που σιγουρα κι αναποφευκτα θα σε εκανε να πονεσεις αλλη μια φορα, μονο και μονο μιας κι ετσι ειχες, λεει, μαθει να μπορεις να συνεχιζεις να αυτοπροσδιοριζεσαι!

Ευτυχως μικρη μου ξυπνησα σχετικα νωρις, και δεν προλαβα να σε "δω" να κανεις το ιδιο λαθος παααρα πολλες φορες, αν και εχω την εντυπωση οτι ο αριθμος των "Θυτων" σου θα σε εκανε να χασεις σε μια παρτιδα Μπλακ Τζακ, αν ηταν το αθροισμα των χαρτιων σου! Και λεω ευτυχως μικρη μου, μιας και αφου εισαι μακρια μου, κι οντας ανασφαλης εκ φυσεως, καταλαβαινεις οτι ενας τετοιος εφιαλτης με εβαλε σε σκεψεις!

Σκεψεις, που αν δεν ημουν σιγουρος για την Γαλατεια που επλασα κι γαλουχησα με επιμονη κι υπομονη, θα μολυναν την καρδια μου και το νου μου, με μιερες αμφιβολιες αν το ονειρο αυτο παρεμενε απλα μια νυχτερινη νοητικη ψευδαισθηση η ηταν απλα ενας προειδοποητικος οιωνος, που οφειλα ως αξιος οιωνοσκοπος να ερμηνευσω αμεσα κι ευστοχα και να λαβω αμεσα και δραστικα μετρα!

Σε σενα μικρη μου, σου χαρισα απλοχερα ολη μου την αγαπη, κι ισως να σου ακουγεται υπερβολη, μα εμενα καθολου, οταν σου λεω πως σε λατρεψα σαν Θεα μου. Δε θα μπορουσε λοιπον ποτε, μια κοπελα σαν εσενα, "χορτασμενη" απο τη θαλπωρη της καρδιας μου, κανει τα ιδια τραγικα λαθη με αυτην που σου εμοιαζε απιστευτα στον εφιαλτη μου! Μεινε λοιπον αγνη κι αμολυντη, απο καθε βεβηλο χερι, που να παρει μονο επιζητει κι οχι να προσφερει!

Καταλαβαινω οτι αυτη η επιστολη ισως σε μπερδεψει η ακομη χειροτερα να σε αναστατωσει! Ομως ο, τι και να συμβει, να ξερεις οτι αν θες μπορεις να με καλεσεις να σου δωσω εξηγησεις, μιας κι ειλικρινα ειμαι ακομη και τωρα που σου γραφω, ωρες μετα τον εφιαλτη μου αυτον, ταραγμενος κι ισως η επιστολη μου αυτη να μην εχει συνοχη και λογικη συνεχεια.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Πριν απο λιγες μερες ο Λακης Παπαδοπουλος κυκλοφορησε ενα ολοκαινουργιο cd με ολες του τις επιτυχιες διασκευασμενες απο γνωστους συγχρονους ερμηνευτες! Ε, αυτο που μου εκανε εντυπωση και με ωθησε να σου γραψω αυτη την επιστολη, ηταν οτι συμπεριελαβε και το "σημαδιακο" τραγουδι "Και θα χαθω" στην προ 27 ετων εκτελεση του απο την Ισιδωρα Σιδερη, στους Μουσικους Αγωνες Κερκυρας του 1981. Κι αφου σου εχω ηδη μιλησει για αυτο το τραγουδι, σημερα αποφασισα να σου στειλω να ακουσεις την αρκετα καλη διασκευη της "Γυριστρουλας" απο τους "Onirama". Καλη ακροαση λοιπον....








"Γυριστρούλα"

Παπαδόπουλος Λάκης



Τη νύχτα που τ' αστέρια όλα τα μέτρησες
τη νύχτα που είδες δρόμο στο φλιτζάνι
τη νύχτα που τον ταχυδρόμο έδιωξες
και φόρεσες καρό φουστάνι.

Τη νύχτα που δε μου 'φερε πρωί (μόνο)
μια μάζα που το σύμπαν αυλακώνει
και έμεινα μισότρελο παιδί να σκίζω
να σκίζω ρούχα στο μπαλκόνι!

Γυριστρούλα σε φοβάμαι!
Γυριστρούλα δε κοιμάμαι!
Γυριστρούλα σε φοβάμαι!
Γυριστρούλα δε κοιμάμαι!

Τη νύχτα που όλα τα έσβησες
και που κάθε πρωί σου 'φερνε ζάλη!
τη νύχτα που τα λόγια σου τα μέτρησες
και μου πες κράτα με, θα φύγω πάλι!!!

Γυριστρούλα κοσμική
γυρι-, γυριστρούλα της ανίας
παρθένα με το γιασεμί
και αποτέλεσμα πολυκοσμίας...



Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!


boomp3.com

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε (αγαπημενε μαλλον) Πυγμαλιωνα,

Ειλικρινα νομιζω οτι η συγκεκριμενη Γαλατεια στην οποια αναφερεσαι σε αυτη σου την επιστολη δε "ζει" μονο στους εφιαλτες σου αλλα και στην ακρη του μυαλου και της καρδιας σου!

Αυτην την εντυπωση μου εδωσες, και πρεπει να σου εκμηστηρευτω πως θα ημουν ευτυχισμενη αν καποτε ειχα την τυχη να λαμβανα κι εγω μια επιστολη σαν κι αυτες που της χαρισζεις καθε φορα!

Ανοιξε τα ματια σου και προχωρα παρακατω!

Μια επιδοξη Γαλατεια!

dr.SeenG είπε...

Συμφωνώ με την προλαλήσασα Πυγμαλίωνα. Μήπως μας κρύβεις κάτι και δεν μας το λες; Τα όνειρα πολλές φορές είναι απόρροια κάποιων γεγονότων που ζήσαμε. Ή σκέψεων που μας βασανίζουν.
(Επειδή βλέπω πως αδυνατούμε να βρεθούμε αυτές τις μέρες, στείλε μου σε email αναλυτικά τι χρειάζεσαι. Και θα τα πούμε από το τηλέφωνο μετά. Οκ; Σε περιμένω)

Zijay είπε...

Ρε φίλε...με πήγες πολλά χρόνια πίσω...τότε που με πολλά μπουκάλια μπύρας γύρω μου-άπειρα-τραγουδούσα το "δικαίωμα στο όνειρο" του Λάκη.Και το όνειρο ήταν κάθε φορά ίδιο...σαν αυτό που περιγράφεις.
Και με την ευκαιρία να δόσω την εξήγησή μου για το πως γεννήθηκε ο "κυνικός" Μελικράτις...Μέσα από αυτούς τους εφιάλτες που έννιωσαν την ανάγκη να επιστρέψουν στους φυσικούς τους παραλήπτες!

Ανώνυμος είπε...

θα ήθελα να πω, αγαπητέ Πυγμαλίωνα, πολλά ωραία λόγια, λόγια αγάπης που εμπνέομαι από την επιστολή αυτή. Να ξεχυθώ λεκτικά σαν καταρράκτης για συναισθήματα και υποσυνείδητα πάθη...
Αλλά τελικά το μόνο που κερδίζει την γλώσσα μου και το μυαλό μου είναι οτι το τραγούδι που χαρίζεις μου θυμίζει πολύ ένα άλλο του ιδίου...

ΕΜΕΝΑ "ΤΑ ΜΠΛΕ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ" μου αρέσουν!!!!!!!

χιχιχιχι...Ν.Ι. (όποιο "Ι" θέλεις)χαχαχαχα

Σκορπινα είπε...

Καλησπέρα!!!
Τι κάνεις???

Με ξετρέλανες με το κομμάτι σου!!!
Έχω να το ακούσω πάρα πάρα πάρα πολύ καιρό...Ξέθαψες μνήμες πολύ γλυκιες...

Φιλιά!

Madame Bovary είπε...

Α ρε Γαλάτεια, φωτιές που ανάβεις!

Noname είπε...

Πυγμαλίων:
Μήπως,λέω, μήπως το βράδυ κοιμάσαι ξεσκέπαστος και βλέπεις τέτοια όνειρα?