30/11/08

Φρεαρ αρτεσιανο...

Μικρη μου Γαλατεια,


Ακομη δεν εχω βρει το χρονο να επιλυσω το θεμα με την αποστολη των μουσικων μου επιλογων προς εσενα! Ετσι αλλη μια επιστολη που θα σου στειλω εν ταχει και χωρις ενα τραγουδι να τη συνοδευει! Και το κακο ειναι πως εχω βρει κι ενα αγγλικο να σου στειλω, μιας κι αν κρινω απο τις δικες σου (κατα καιρους) μουσικες αφιερωσεις, μαλλον δεν αρεσκεσαι να εκφραζεσαι με ελληνικους στιχους, οπως σχεδον αποκλειστικα εγω!

Τελος παντων... Αυτες τις μερες σε σκεπτομαι ξανα και με συχνοτητα πρωτογνωρη! Κι αυτο με κανει να νιωθω σαν αρτεσιανο φρεαρ! Οπου κι αν με "τρυπησεις" αβιαστα θα βγει μια προταση, μια παραγραφος η εστω δυο τρεις λεξεις ταιριασμενες μονο για σενα!

Αν σου εστελνα ολα αυτα που εσυ μουσα μου παντοτινη με το επιμονο και διεισδυτικο σου βλεμμα, εχεις ενεπνεσει κι υστερα με κανεις αβιαστα να αναβλυζω στο χαρτι, τοτε θα πρεπε να λαμβανεις μια μικρη μα μεστη του ποθου μου για σε επιστολη καθε λιγο και λιγακι!

Κι ισως ετσι να αφηνα κι εγω σε σενα την ιδια γλυκοπικρη επιγευση σαν καραμελα, οπως κι εσυ απλοχερα σκορπας στη ζωη μου, με καθε σου mail, κανοντας με να μηνξερω αν θα πρεπει να χαιρομαι η να λυπαμαι που σε εχω στη ζωη μου μα οχι και στην αγκαλια μου.

Ποιος ξερει να μου πει και αν θα το κανει αραγε θα πρεπε να τον ακουσω αν κανω καλα που ατενιζω αυτη σου την σκαναρισμενη φωτογραφια με τα καλοσχηματισμενα φρυδια, που με αναστατωνουν ισως περισσοτερο κι απο μια πιο αποκαλυπτικη απο αυτες που θα σου ζητουσα αν δεν ειχα ηδη ... στου μυαλου μου τα πιο μυχια λευκωματα.

Τελικα σκεφτηκα πως θα πρεπε να σου στειλω ισως τους στιχους του τραγουδιου που θα σου εστελνα με αυτη την επιστολη και να ευχηθω πως θα μπορεσεις ευκολα να το βρεις αν κανεις τον κοπο να το αναζητησεις... οπως κι εμενα.

Ο Πυγμαλιωνας σου





"SKINNY LOVE"

BON IVER



Come on skinny love just last the year
Pour a little salt we were never here
My, my, my, my, my, my, my, my
Staring at the sink of blood and crushed veneer

I tell my love to wreck it all
Cut out all the ropes and let me fall
My, my, my, my, my, my, my, my
Right in this moment this order's tall

And I told you to be patient
And I told you to be fine
And I told you to be balanced
And I told you to be kind
And In the morning I'll be with you
But it will be a different "kind"
I'll be holding all the tickets
And you'll be owning all the fines

Come on skinny love what happened here
Suckle on the hope in lite brassiere
My, my, my, my, my, my, my, my
Sullen load is full; so slow on the split

And I told you to be patient
And I told you to be fine
And I told you to be balanced
And I told you to be kind
And Now all your love is wasted
And Then who the hell was I?
And I'm breaking at the britches
And at the end of all your lines

Who will love you?
Who will fight?
Who will fall far behind?

Oooh, Oooh
Oooh, Oooh, Oooh

26/11/08

"Σιωπηλη" επιστολη...

Μικρη μου Γαλατεια,


Σημερα ολη μερα ειχα την ακατανικητη επιθυμια (ορμη μαλλον) να σου γραψω! Κι αυτο το οφειλα σε ενα τραγουδι, που ακουσα μετα απο πολυ καιρο, στην Ερα-2. Ενα τραγουδι, που ουσιαστικα ειναι ενα μελοποιημενο ποιημα της συντοπιτισσας μου Μαριας Πολυδουρη. Ομως οταν επεχειρησα να το "ανεβασω" στο www.boomp3.com , οπου και φιλοξενω και τις υπολοιπες μουσικες μου επιλογες, απετυχα παταγωδως! Κι οχι επειδη εφταιγα εγω, μα επειδη κατι συμβαινει με το συγκεκριμενο site! Ισως να το εκλεισαν, με καποια προφαση περι προστασιας της πνευματικης ιδιοκτησιας. Δεν ξερω.. Αυτο που ξερω μονο, ειναι οτι τελικα αποφασισα να σου στειλω αυτη την επιστολη ασυνοδευτη απο το τραγουδι, που αποτελεσε την κινητηριο δυναμη, που με ωθησε να σου γραψω ξανα μετα απο τοσες μερες.


Ειμαι σιγουρος οτι ηδη εισαι ανυπομονη να μαθεις ποιο ειναι αυτο το τραγουδι. Προς το παρον θα πρεπει να αρκεστεις να μαθεις πως αυτο που διαγνωσα στους στιχους του απο εσενα, βρισκεται καλα κρυμμενο στη δευτερη του στροφη. Εκει λοιπoν μικρη μου διεκρινα φευγαλεα, ακουγοντας το τραγουδι, αυτο που χρονια τωρα λεω σαν ισως το μονο κι απολυτο μοτο, πως η μονη αληθινη αντανακλαση του εαυτου μας βρισκεται στα ματια αυτων που μας αγαπουν.


Και ναι, μια κι ειμαι σιγουρος πως ηδη εχεις κρυφοκοιταξει παρακατω, να δεις τον τιτλο του τραγουδιου, ειναι το "Δεν τραγουδω παρα γιατι μ ' αγαπησες" σε μουσικη του Δημητρη Παπαδημητριου, που περιλαμβανεται σε εναν απο τους πιο αγαπημενους μου δισκους, τα "Τραγουδια για τους μηνες".


Kαι ναι, ακομη θυμαμαι, λες κι ηταν χτες, οταν ενα βραδυ, οπου εγω ειχα σχεδον τελειωσει ενα μπουκαλι πενταστερο κονιακ, κι εσυ ειχες ηδη περασει στο δευτερο μιας καταξανθης και δροσερης σαν κι εσενα κεφαλονιτικης Ρομπολας, αποφασισες να μου χαρισεις μετα απο χροοονια, το δικο σου μερος μιας κοινης, τροπον τινα, αναμνησης. Και αδυνατω να την χαρακτηρισω ξεκαθαρα κοινη, μιας και μεχρι την εκμυστηρευση σου, ειχα μια λειψη κι ως εκ τουτου ημιτελη αναμνηση.

Θυμαμουν ανεκαθεν κι εγω το λυγερο κι αναλαφρο σου βαδισμα, που σε εκανε να μοιαζεις στα ματια μου σαν φυλλο που αποχωριστηκε τους μυριους ομοιους απο ενα δεντρο της Εδεμ, μα αρνιοταν να δεχτει αναντιρρητα την βαναυση επιδραση της γηινης βαρυτητας επανω του, κι ετσι αγκαλιαζε σφιχτα καθ' αερακι που εβρισκε στο περασμα του! Ετσι τα ποδια σου εμοιαζαν να αιωρουνται μερικα χιλιοστα του μετρου, πανω απο το δαπεδο, κι αυτο εκανε ακομη πιο ευκολο το λικνισμα της μεσογειακης σου σιλουετας, που θα εκανε τη Μαγια να φανταζει αδιαφορη στο ματια του Γκογια.


Εσυ ομως θυμοσουν οοολα αυτα τα χρονια, μια δικη σου εκδοχη μιας τυχαιας συναντησης μας καπου σε μια πλατεια. Εκει λοιπον σ' ειδα να κατηφοριζεις προς το μερος μου, κι ετσι η αποσταση που μας χωριζε, μου εδωσε την ανεση χρονου να σε χορτσω και να προλαβω να ψελισω καποια φιλοφρονηση για το περπατημα σου. Ειμαι σιγουρος, χωρις να θυμαμαι την συγκεκριμενη αυτη συναντηση μας, πως δεν ημουν απολυτα ειλικρινης μζι σου, μιας κι ακομη και μεχρι σημερα, δεν σου εχω εκμυστηρευτει την απολυτη ερωτικη αναστατωση που παντα βιωνα στη θεα της χορευτικης σου περπατησιας!


Μαλιστα, θα σου εκμυστηρευτω τωρα, κατι που ισως μολις να συνειδητοποιησα!!! Ειχα καποτε μια κοπελα, καπου ενδιαμεσα στα κενα της σχεσης μας, οπου παντα μα παντα "εξεγειρομουν" μονο και μονο με το βαδισμα της , που τωρα αναλογιζομενος, συνειδητοποιω οτι δεν υπηρξε παρα ενα κακεκτυπο του χορογραφημενου βηματισμου σου!

Για να μην μακρυγορω ομως, και πολλω δε μαλλον, για μια "αλλη", οταν μου ελεγες αυτη την ιστορια, εχοντας φωλιασει στην αγκαλια μου, δινοντας μου την ευκαιρια να οσμηζομαι βαριανασαινοντας το αρωμα σου, συνεχισες ψελιζοντας διστακτικα και τι ειχε προηγηθει μερικα μονο λεπτα! Μερικα μετρα μονο πιο πανω, κατεβαινοντας την πλατεια, επιδεικνυοντας με σιγουρια, οσα ο θεος σε προικισε απλοχερα, "επεσες" επανω σε μια παρεα Ευελπιδων, που ειχαν εξοδο στην πολη. Κι αδιαφορα τους αναγκασες να ανοιξουν πιο διαπλατα κι απο οσα αν θα περνουσε ενα αυτοκινητο αναμεσα τους, και να κρυφακουσεις να σχολιαζουν κοσμια αυτο ακριβως το θεικο σου χαρακτηριστικο γνωρισμα, που μονο μερικα λεπτα μετα, εγω θα τολμουσα να εκθειασω... την κυματιστη σου κινηση!!!


Ο Πυγμαλιωνας σου.


Υ.Γ. Θα ηθελα να ζητησω κατανοηση απο τους λαθραναγνωστες μας, που δεν προλαβαινω να ανταποδωσω την τιμη να απαντησω στα σχολια τους, και να τους προτρεψω να το αντιπαρελθουν, αφηνοντας ακομη περισσοτερα!









"ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΠΑΡΑ ΓΙΑΤΙ Μ'ΑΓΑΠΗΣΕΣ"

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ



Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.


Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.


Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.


Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε.


Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.


Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

16/11/08

"Ξεχνα την, φανει - δε φανει!"

Μικρη μου Γαλατεια,

Με το λευκο μου λαπτοπ στα ποδια, καθομαι στο στεγασμενο μερος του κηπου μου, και σου γραφω αλλη μιαν επιστολη, οσμιζοντας παραλληλα την ελευση μιας δυνατης νεροποντης, και βλεποντας τους φωτεινους προπομπους της, καποια υπερλαμπρα αστροπελεκια, που χορευουν εκστατικα, σαν ψιλολιγνοι δερβισηδες.

Η αληθεια ειναι πως ολες αυτες τις μερες, που περασαν απο την προηγουμενη μας επικοινωνια, ειχα κατα νου να σου γραψω για πολλα θεματα, που με απασχολουν αυτο τον καιρο! Κι ομως ατυχως, τωρα που το πηρα αποφαση, ενα απολυτο κενο κατελαβε τη θεση ολων αυτων των σκεψεων, με αποτελεσμα να αναρωτιεμαι, αν θα πρεπει να διαγραψω ακομη κι αυτες τις δυο αραδες. Ομως αν το κανω, τοτε η ρουτινα της επερχομενης εβδομαδας, θα με κρατησει "μακρια" σου για αρκετες ακομη μερες.

Αναμεσα σε καθε τελεια που βαζω μεταξυ των προτασεων, μεσολαβουν αρκετα λεπτα, που αφηνομαι στην αναμνηση σου, μηπως κι ετσι βρω την πολυποθητη εμπνευση, η τελικα στειλω μια επιστολη, ατονη κι αχρωμη, "σε στυλ να μην ξεχνιομαστε". Η αληθεια ειναι πως εχω εδω και καιρο αρχισει να ερωτοτροπω με την ιδεα να σταματησω να σου γραφω. Οπου να ναι συμπληρωνω 100 επιστολες, κι σκεφτομαι να σε απαλλαξω μια για παντα απο το βασανο, να τις διαβαζεις και προφανεστατα να μην επιθυμεις να απαντησεις!

Αλλωστε κι οι λαθραναγνωστες μας πρεπει να εχουν κουραστει απο την μονοπλευρη επικοινωνια μας, κι ετσι ολοενα και πιο αραια αισθανονται την αναγκη να αφησουν ενα σχολιο η μια παρατηρηση στα γραφομενα μου. Και δεν τους αδικω καθολου! Ισως στην αρχη να φανταζε ενδιαφερουσα ολη αυτη η "πλοκη" της σχεσης μας, που διαφαινοταν μεσα απ τα γραμματα μου, ομως τωρα πια ισως ειναι φανερο, ακομη και στους πιο "αισιοδοξους", οτι δεν προκειται κατι να αλλαξει δρματικα προς το "καλυτερο"! Και χρησιμοποιω εισαγωγικα, μιας και μονο εγω κι εσυ, ειμαστε σε θεση να ορισουμε πιο ειναι το καλυτερο η το χειροτερο!

Ειδες;;; Ακομη και μετα απο (σχεδον) εκατο αναπαντητες επιστολες, εγω συνεχιζω να σε υπερασπιζω πρωτα σε μενα και μετα σε ολους τους εν δυναμει αυτοκλητους αισθηματικους εισαγγελεις και δημοσιους κατηγορους!

Μα πως να σε κατηγορησω για αυτο που κι εισαι και πως να το κανει αυτο ο οποιοσδηποτε για αυτο που ειμαι εγω; Πολλοι ¨φιλοι"μου, εχουν στη διαρκεια ολων αυτων των χρονων προσπαθησει να με πεισουν να σε ξεχασω η εστω να παψω να σε ανασυρω απο τα μυχια της ψυχης και του νου μου. Προφανεστατα ανεπιτυχως!

Ακομη θυμαμαι την πρωτη φορα που σε συναντησα στο σπιτι ενος φιλου μου, το βραδυ μιας Τριτης ενος Νοεμβρη, ενω τον ειχα επισκεφτει τυχαια απλα και μονο για να τον βοηθησω σε καποιο "μαστορεμα" αφου παντα καταπιανομουν με διαφοραμαστορεματα. Κι ενω ειπα οτι θα μεινω μονο για κανα 10λεπτο, παρα την επιμονη του κοινου μας φιλου. Ομως οταν διεγνωσα οτι τελικα ησασταν μονο φιλοι κι εσεις κι αφου ηταν ολοφανερο πως η ελξη ηταν αμοιβαια, εμεινα κανα τριωρο, σιγουρος οτι αυτη θα ηταν η αρχη μιας μοναδικης σχεσης!

Τελος παντων...

Ο Πυγμαλιωνας σου.






"ΦΑΝΗ"

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΖΟΥΛΗΣ









Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός
γραμμή Βικτώρια Πειραιά
καθώς στριγγλίζουν οι γραμμές
κάτι μου καίει τα σωθικά

Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Φριχτές οι φάτσες γύρω μου
και με κοιτούν ειρωνικά
όπως με κοίταζε κι αυτή
πριν από μερικά λεπτά

Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Στο σπίτι ο δρόμος σκοτεινός
παραπατάω στα σκαλιά
μες στο δωμάτιο μοναχός
κι ο Ντίλαν να μου τραγουδά

Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί




Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία !!!



Boomp3.com

3/11/08

Θελω μια αγαπη...

Μικρη μου Γαλατεια,

Με αφορμη την σχετικα προσφατη ανακαλυψη της σελιδας σου στο Facebook (ας μην μακρυγορησω σε αυτην ειδικα την επιστολη, για τις ρητα εκπεφρασμενες ενστασεις μου για την δημοσιοποιηση προσωπικων μας στοιχειων στο διαδικτυο), το (φοιτητικο) μου παρελθον θυμηθηκα. Ξερω πως αυτος ηταν ο τιτλος της προηγουμενης επιστολης που σου εστειλα, μα εχω τους λογους μου που επαναλαμβανομαι.

Ηταν λοιπον κατα τη διαρκεια της πρωτης (ναι, ξερεις καλα τι εννοω) φοιτητικης μου παραμονης στην Πατρα, οπου καθαρα για προσωπικη ευχαριστηση, ημουν ο "βραδυνος εκφωνητης" σε ενα μικρο τοπικο ραδιοφωνικο σταθμο. Κι ηταν τοτε, που εχοντας προσβαση σε ολα τα νεοκυκλοφορηθεντα τραγουδια, ανακαλυψα και αυτο, που σημερα θα σου στειλω για να ακους αποψε μακρυα μου.

Ειναι ενα τραγουδι, που αδικως δεν πολυακουστηκε τοτε στα ραδιοφωνα, σε αντιθεση με το "Καραβια στη στερια", που συμπεριλαμβανοταν στην ιδια αξιολογη μουσικη συλλογη. Κι η αληθεια ειναι, πως κι εγω το ειχα ξεχασει, μα το θυμηθηκα απο την πρωτη κιολας νοτα του, οταν το ακουσα το προηγουμενο Σαββατοβραδο. Το αξιοπεριεργο ηταν, οτι το επελεξε ενα dj σε ενα γαμο που ημουν προσκεκλημενος στην Τριπολη, το προηγουμενο Σαββατοβραδο, κι αυτος ηταν ο λογος που δεν ανεβηκα στην Πατρα, οπου κι ηλπιζα (αραγε το λαχταρουσα θα σου ακουγοταν καπως υπερβολικο;;;) να σε συναντησω, οσο ακομη θα εισαι εκει!!!

Ετσι λοιπον, οταν αργα τη νυχτα, η μαλλον νωρις τα ξημερωματα, επεστρεψα στο σπιτι μου, και παρα την απιστευτη κουραση κι υπνηλια, βαλθηκα να βρω στη δισκοθηκη μου αυτο το cd και να σου το στειλω να το ακουσεις, μιας κι ειμαι σιγουρος οτι θα το λατρεψεις κι ισως να ακουσεις για πρωτη φορα!

Ομως εψαχνα επι ματαιω για αρκετη ωρα το βραδυ, κι ακομη περισσοτερη την Κυριακη, μιας και προφανεστατα, πρεπει να το ειχα χασει, η μαλλον καποιος ειχε "ξεχασει" να μου το επιστεψει, Οποτε και κατεφυγα στο ιντερνετ για να το βρω, μεχρι που τελικα, ενας συν-ιστολογος, ευγενικα μου το εστειλε, αφου το ειχε παρουσιασει αρκετο καιρο πριν.

Ετσι λοιπον, ειμαι στην ευχαριστη θεση, να σου το προσφερω, με τη σειρα μου, για να το ακουσεις, κι ισως να το παρουσιασεις στη σελιδα σου στο Facebook, αν και δε νομιζω να καταφερεις να βρεις το βιντεο κλιπ του, γιατι μαλλον δεν υπαρχει. Κι αφου δεν ειχα την τυχη και χαρα να σε γνωρισω κατα την πρωτη μου φοιτητικη περιοδο, κι ουτε να στο "χαρισω" κατα την δευτερη, να λοιπον, που εστω και εκ του μακροθεν, ερχομαι να διαρθωσω τα λαθη των συγκυριων της ζωης.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Ενα μεγαλο ευχαριστω στον Οιδιποδα, για την αμεση ανταποκριση του στο ευγενικο μου αιτημα. To blog του ειναι πλεον στη λιστα με τα αγαπημενα μου!




"ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ"






ΔΗΜΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ







Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Βυζαντινό φεγγάρι
Εγώ κι εσύ ζευγάρι
Κι η νύχτα ζωγραφιά

Φιλιά σου δίνω στο λαιμό
Σειρά μαργαριτάρια
Χίλια μικρά φεγγάρια
Που φέγγουν τον καημό

Θέλω μια αγάπη να μην σβήνει
Όπως τ’αστέρι την αυγή
Να’ναι δροσιά και να με πίνει
Όπως το αίμα η πληγή

Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Του έρωτα δρεπάνι
Το μαύρο σου φουστάνι
Το ρίχνω στη φωτιά

Θέλω απόψε να χαρώ
Και χάδια να χορτάσω
Μήπως και ξεγελάσω
Τον άστατο καιρό


Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία !!!



Boomp3.com