3/11/08

Θελω μια αγαπη...

Μικρη μου Γαλατεια,

Με αφορμη την σχετικα προσφατη ανακαλυψη της σελιδας σου στο Facebook (ας μην μακρυγορησω σε αυτην ειδικα την επιστολη, για τις ρητα εκπεφρασμενες ενστασεις μου για την δημοσιοποιηση προσωπικων μας στοιχειων στο διαδικτυο), το (φοιτητικο) μου παρελθον θυμηθηκα. Ξερω πως αυτος ηταν ο τιτλος της προηγουμενης επιστολης που σου εστειλα, μα εχω τους λογους μου που επαναλαμβανομαι.

Ηταν λοιπον κατα τη διαρκεια της πρωτης (ναι, ξερεις καλα τι εννοω) φοιτητικης μου παραμονης στην Πατρα, οπου καθαρα για προσωπικη ευχαριστηση, ημουν ο "βραδυνος εκφωνητης" σε ενα μικρο τοπικο ραδιοφωνικο σταθμο. Κι ηταν τοτε, που εχοντας προσβαση σε ολα τα νεοκυκλοφορηθεντα τραγουδια, ανακαλυψα και αυτο, που σημερα θα σου στειλω για να ακους αποψε μακρυα μου.

Ειναι ενα τραγουδι, που αδικως δεν πολυακουστηκε τοτε στα ραδιοφωνα, σε αντιθεση με το "Καραβια στη στερια", που συμπεριλαμβανοταν στην ιδια αξιολογη μουσικη συλλογη. Κι η αληθεια ειναι, πως κι εγω το ειχα ξεχασει, μα το θυμηθηκα απο την πρωτη κιολας νοτα του, οταν το ακουσα το προηγουμενο Σαββατοβραδο. Το αξιοπεριεργο ηταν, οτι το επελεξε ενα dj σε ενα γαμο που ημουν προσκεκλημενος στην Τριπολη, το προηγουμενο Σαββατοβραδο, κι αυτος ηταν ο λογος που δεν ανεβηκα στην Πατρα, οπου κι ηλπιζα (αραγε το λαχταρουσα θα σου ακουγοταν καπως υπερβολικο;;;) να σε συναντησω, οσο ακομη θα εισαι εκει!!!

Ετσι λοιπον, οταν αργα τη νυχτα, η μαλλον νωρις τα ξημερωματα, επεστρεψα στο σπιτι μου, και παρα την απιστευτη κουραση κι υπνηλια, βαλθηκα να βρω στη δισκοθηκη μου αυτο το cd και να σου το στειλω να το ακουσεις, μιας κι ειμαι σιγουρος οτι θα το λατρεψεις κι ισως να ακουσεις για πρωτη φορα!

Ομως εψαχνα επι ματαιω για αρκετη ωρα το βραδυ, κι ακομη περισσοτερη την Κυριακη, μιας και προφανεστατα, πρεπει να το ειχα χασει, η μαλλον καποιος ειχε "ξεχασει" να μου το επιστεψει, Οποτε και κατεφυγα στο ιντερνετ για να το βρω, μεχρι που τελικα, ενας συν-ιστολογος, ευγενικα μου το εστειλε, αφου το ειχε παρουσιασει αρκετο καιρο πριν.

Ετσι λοιπον, ειμαι στην ευχαριστη θεση, να σου το προσφερω, με τη σειρα μου, για να το ακουσεις, κι ισως να το παρουσιασεις στη σελιδα σου στο Facebook, αν και δε νομιζω να καταφερεις να βρεις το βιντεο κλιπ του, γιατι μαλλον δεν υπαρχει. Κι αφου δεν ειχα την τυχη και χαρα να σε γνωρισω κατα την πρωτη μου φοιτητικη περιοδο, κι ουτε να στο "χαρισω" κατα την δευτερη, να λοιπον, που εστω και εκ του μακροθεν, ερχομαι να διαρθωσω τα λαθη των συγκυριων της ζωης.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Ενα μεγαλο ευχαριστω στον Οιδιποδα, για την αμεση ανταποκριση του στο ευγενικο μου αιτημα. To blog του ειναι πλεον στη λιστα με τα αγαπημενα μου!




"ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ"






ΔΗΜΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ







Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Βυζαντινό φεγγάρι
Εγώ κι εσύ ζευγάρι
Κι η νύχτα ζωγραφιά

Φιλιά σου δίνω στο λαιμό
Σειρά μαργαριτάρια
Χίλια μικρά φεγγάρια
Που φέγγουν τον καημό

Θέλω μια αγάπη να μην σβήνει
Όπως τ’αστέρι την αυγή
Να’ναι δροσιά και να με πίνει
Όπως το αίμα η πληγή

Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Του έρωτα δρεπάνι
Το μαύρο σου φουστάνι
Το ρίχνω στη φωτιά

Θέλω απόψε να χαρώ
Και χάδια να χορτάσω
Μήπως και ξεγελάσω
Τον άστατο καιρό


Πάτα το "PLAY" και δυνάμωσε τα ηχεία !!!



Boomp3.com

2 σχόλια:

Noname είπε...

Τώρα τι να σου γράψω μου λές?ε?
Ξεκίνησα...αλλά κόλλησα με τον τίτλο του post...i rest my case...καληνύχτα!

kioy είπε...

Ο χρόνος είναι μια κυρία που βαμμένη τα χρώματα της άγνοιας μας γελάει πίσω απ' την πλάτη μας...

Και όμως σαν τον κατακτήσεις έστω στιγμιαία, μέσα από το φέγγισμα μιας προσχηματικής σύμπτωσης, σου θυμίζει πως τελικά δεν είναι τόσο απόμακρος όσο η φορεσιά του. Αλλά χρειάζεται και κείνος κάποια μεταβολή στους στιγμοδείκτες, για να παραδοθεί στην αγκάλη σου σαν ώριμο φρούτο! Έστω και στιγμιαία...

Μετά τιμής,