Let's FALL in love!

Μικρη μου Γαλατεια,

Ειμαι "πεσμενος". Ξερεις τι εννοω... Μπορει η αργκο να μην με εκφραζει αλλα μην ανησυχεις. Δε θα υιοθετησω τετοια ορολογια στις επιστολες μου. Απλα ισως ειναι ο πιο επιεικης χαρακτηρισμος που θα μπορουσα να προσδωσω στην παρουσα ψυχολογικη μου κατασταση. Λεξεις οπως καταθλιψη, μελαγχολια κλπ δεν ειναι καθολου ευηχες, ποσο μαλλον καταλληλες για τα αθωα σου αυτια.

Κι ομως, παρα τη δεδομενη κρισιμοτητα της καταστασης μου (ελα μη μου στεναχωριεσαι, υπερβαλλω ως συνηθως) ειμαι σε τετοια συγχυση, που πιστευω πως σε τετοιες περιστασεις ακομη κι ο Φρουντ ενα μονο ψυχοφαρμακο θα συνταγογραφουσε: τον Ερωτα.

Μαλιστα! Πιστευω αφελως, πως μονο αν λαβωνομουν απο τα "φαρμακωμενα" βελη του ξανα, θα εβρισκα τη γιατρεια μου. Λες και δεν εχω αρκετους μπελαδες στο μυαλο μου; Αφου η διδακτορικη μου διατριβη εχει διαπραγματευθει αυτο ακριβως το θεμα "Οι καταστροφικες συνεπειες του μακροβιοτερου ιου στην ιστορια της ανθρωποτητας. Μια διειδυτικη ματια στην πορεια του Ερωτα, απο το μηλο των πρωτοπλαστων στο μονοπετρο των αμετ-ανοητων".

Η αγγλικη γλωσσα, εχοντας ελαχιστες φορες καταφερει να υπερνικησει την ελληνικη στην ακριβεια της περιγραφης μιας καταστασης, χρησιμοποιει την ορθοτερη λεξη για να σκιαγραφησει την εισοδο καποιου στο υποχθονειο βασιλειο του Ερωτα: την ΠΤΩΣΗ! I FALL IN LOVE κυριοι, και ουχι I FLY IN LOVE!

Ο φτερωτος Ερωτας, που τοσο λανθασμενα περιεγραψαν οι πρωτοι Ρομαντικοι ως ενα αθωο νηπιο, με ροδαλα μαγουλακια και ενα φαινομενικα ανισχυρο τοξο, ειναι ενα καταστροφικο F-16, εξοπλισμενο με πυραυλους αερος - αερος, ετοιμους να σε καταρριψουν οπου κι αν σε βρουν να ιπτασαι αμεριμνος, ζωντας μια ηρεμη καθημερινοτητα. Κι εκει που ειχες, μετα πολλων κοπων και βασανων, καταφερει να ανακτησεις το χαμενο "υψος" σου, απο την τελευταια σου αερομαχια μαζι του, βρισκεσαι ξανα σε βαθη απυθμενα.

Παρολα αυτα μικρη μου Γαλατεια, ο αδιορθωτος Πυγμαλιωνας σου ειναι τοοοσο απορρυθμισμενος απο την ανιαρη του καθημερινοτητα, που για να ταραξει τα λιμναζοντα νερα της ελωδους μαλαγχολιας του, ειναι πλεον αποφασιμενος, ακομη κι αν το μετανιωσει πικρα να τολμησει να διαψευσει την μεχρι τωρα αλανθαστη διαισθηση του, και να κανει ενα βημα. Ενα βημα στο κενο της αβεβαιοτητας, διχως να γνωριζει αν θα βιωσει τη σκληρη συμπαντικη αληθεια της βαρυτητας, η αν θα καταφερει, γεματος επαρση και θρασος να φτυσει καταμουτρα τον Νευτωνα και να καταφερει να πεταξει ξανα, ως αλλος Ικαρος!

So I have a proposal for you...

Let's do it , let 's fall in love!

Ο Πυγμαλιωνας σου...

Το κρυφο σου χαμογελο...

Μικρη μου Γαλατεια,

Πρεπει να σου ομολογησω κατι που με βασανιζει χρονια τωρα. Ζ Η Λ Ε Υ Ω ! Οριστε το παραδεχτηκα κι αν οι χριστιανικες μου πεποιθησεις ειναι σωστες, πλεον αμαρτια δε φερω (τουλαχιστον τη συγκεκριμενη οχι πια).

Οχι, δε ζηλευω χρηματα, αμαξια, βιλλες κι ολα αυτα που εμπιπτουν στον ορο της χλιδης. Ειλικρινα με αφηνουν παγερα αδιαφορο ολα αυτα που ολοι γυρω μου μου τοσο προστυχα εκθειαζουν και καταδιωκουν μετα μανιας. Αυτα που αποτελλουν το μονο λογο να ξυπνανε το πρωι και να πασχιζουν αγκομαχωντας ν'αποκτησουν, αγνοωντας πως η Ιθακη που προσβλεπουν ειναι η μονη αυταποδεικτη Ατλαντιδα.

Ο σπορος της δικης μου ζηλιας φυτευτηκε στα γονιμα χωραφια της καρδιας μου καμποσα χρονια πριν. Εκτοτε αδιαφορωντας για τους ρυθμους του φυσικου μετρονομου, καρποφορει τα στυφα του φρουτα οποτε ερεθιστουν τα ματια η τα αυτια μου απο... κατι! Αυτο το απροσδιοριστο... κατι ειναι το αποτελεσμα της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ καποιου αλλου.

Ε, ναι λοιπον, το μονο που ζηλευω ειναι η εμπνευση των αλλων. Κι αν κατι τετοιο σου ακουγεται απλο και ανωδυνο, πιστεψε με δεν ειναι! Ξερεις ποσο επωδυνο ειναι σε καποιον επηρμενο απο την υπερβαλλουσα αυτοπεποιθηση (σαν κι εμενα) να διαπιστωνει καθημερινα πως ο δημιουργικος ΟΙΣΤΡΟΣ εχει σταθει κατα πολυ πιο ανοιχτοχερης σε αλλους ανθρωπους απο οτι σ'εμενα; Το ξερω πως παραλλογιζομαι, πιστευοντας πως θα μπορουσα να εχω το αποκλειστικο προνομιο της ουρανοκατεβατης ΙΔΕΑΣ, ομως αν καποτε το τζινι του παραμυθιου σ'ανταλλαγμα για λιγο τριψιμο στο μπακιρενιο του κλουβι, μου εδινε μια ευχη, τωρα ξερεις καλα ποια θα ηταν!

Ποιος νοιαζεται για το χρυσο αγγιγμα του Μιδα οταν μπορει να ευχηθει για την ευνοια των εννια Μουσων; Χαρη σε αυτες οι ανθρωποι καταφεραν να μεγαλουργησουν στις εφτα, συμφωνα με την κλασσικη εννοια, τεχνες και να επιννοησουν κι ακομη περισσοτερες. Κι αν ημουν αναγκασμενος να διαλεξω μια απο τις εννιαδυμες αυτες αδερφες, θα οριζα ως αγαπημενη μου την μεγαλυτερη και ευγενεστερη ολων, την Καλλιοπη.

Προστατις των καλων τεχνων, μα κυριως της επικης ποιησης και της ρητορικης, θα ηταν η ισοβια αρωγος μου στην προσπαθεια μου να ομορφαινω τον κοσμο γυρω μου με μονο εφοδιο μου τον ΛΟΓΟ. Κι αυτο εχοντας σαν υπερτατο σκοπο να τον προσφερω μετεπειτα σε σενα.

Γι'αυτο και θυμωνω απο ζηλια που με κυριευει ολοκληρωτικα, οταν διαπιστωνω οτι καποιος αλλος ειπε, τραγουδησε η εγραψε κατι καλλιτερα απ' ο,τι θα μπορουσα ποτε εγω! Κι αν απλα με προλαβε, σ'αυτη την αεναη μα σισυφεια προσπαθεια για την αποδειξη της υπαρξης της παρθενογεννεσης, τοτε οργιζομαι ακομη πιο πολυ!

Αυτο συνεβει μικρη μου Γαλατεια, και θελω να με πιστεψεις, στην περιπτωση ενος τραγουδιου. Οταν πρωτακουσα λοιπον το Secret smile των Semisonic θυμαμαι οτι εμεινα αναυδος. Και τι να πω αλλωστε ;! Τα ειχε πει ολα ο στιχουργος του συγκροτηματος, απο την Minneapolis των Η.Π.Α. Dan Wilson. Κι εγω εμεινα μετεωρος, αναμεσα στη γλυκια γευση που μου αφησε αυτο το πραγματικα ωραιο τραγουδι, και στην πικρη επιγευση που αφησε στον ουρανισκο μου η συνειδητοποιηση οτι με προλαβαν στο νημα. Αλλωστε ποιος θυμαται το δευτεραθλητη; (αληθεια πως ελεγαν τη μαυρη δρομεα που εχασε το χρυσο μεταλλιο απο την Πατουλιδου; Κανεις εκτος απο κατι παντογνωστες αθλητικογραφους).

Αραγε πως θα σε πεισω τωρα εγω, οτι ανεκαθεν ηθελα να γραψω μια ωδη αφιερωμενη στο κρυφο σου χαμογελο; Σε αυτο το υπομειδιαμα, που ειχα την τυχη να αντικρυσω μονο εγω να κοσμει το ομορφο σου προσωπο, σε ωρες μικρες, δυσαναλογες ως προς τη θερμη που με αγκαλιαζες; Αυτο το σιωπηλο και ολιγαρκες χαμογελο που κανεις δε δυναται να υποψιαστει οτι μπορουν τα μεγαλα σου χειλη να σχηματισουν, μιας και σε ολους τους αλλους, χαριζεις το ηχηρο και πληθωρικο σου γελιο.

Αυτο το χαμογελο που και η αναμνηση του, μιας και εχω μηνες να το δω και γι' αυτο κατηγορω εσενα και τον δικαιολογημενο απο το ζωδιο σου (μου ειχες δικαιολογηθει) εγωισμο, ειναι ικανη να φωτισει το προσωπο και την ψυχη μου , μ' ενα ζωογονο φως. Ενα φως σαν μια απολυτη πηγη αισιοδοξιας. Γι'αυτο ελα και σωσε με απο τη μελαγχολια που οφειλεται εν μερει στο στερητικο του συνδρομο, αφου μονο κατι τοσο ομορφο μπορει να ειναι και τοσο εξαρτησιογονο!

Ο Πυγμαλιωνας σου...

Υ.Γ. Σου παραθετω λοιπον τους αυθεντικους στιχους του τραγουδιου, οι οποιοι σκιαγραφουν καθε πτυχη του χαμογελου σου (ακομη κρυφου για ολους τους αλλους θελω να πιστευω) , ακριβεστερα απ' οσο θα μπορουσα ποτε να το καταφερω εγω. Αναθεμα!

Secret smile lyrics


Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me

So use it and prove it
Remove this whirling sadness
I'm losing, I'm bluesing
But you can save me from madness

Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me

So save me, I'm waiting
I'm needing, hear me pleading
And soothe me, improve me
I'm grieving, I'm barely believing now, now

When you are flying around and around the world
And I'm lying alonely
I know there's something sacred and free reserved
And received by me only

Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me

So use it and prove it
Remove this whirling sadness
I'm losing, I'm bluesing
But you can save me from madness
Now, now

When you are flying around and around the world
And I'm lying alonely
I know there's something sacred and free reserved
And received by me only

Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile

Nobody knows it
Nobody knows it
Nobody knows it
but you've got a secret...

Ευθυμων απαρχη

Μικρη μου Γαλατεια,


Λοιπον μαλλον ειναι καιρος να παψω να σε κουραζω με βαρυγδουπες (ειδες, εξις δευτερα φυσις) λεξεις και ν' αρχισω να σου γραφω για πραγματα αναλαφρα. Ετσι λοιπον σκεφτηκα να σε ενημερωνω σιγα σιγα ο, τι με κανει να χαμογελω και να ψυχαγωγουμαι.

Αρχης γενομενης (ειπαμε, οι κακες συνηθειες) με τους στιχους του τραγουδιου της Tweet (Charlene Keys κατα τον ληξιαρχο του Rochester, N.Y) που θα βρεις αν θες στο soundtrack της ταινιας The Transporter (http://www.imdb.com/title/tt0293662/).

Φυσικα το ενσωματωσα και στην playlist μου (κατω αριστερα εκει που ευφυολογοντας γραφω Κυρ Διευθυντά των δίσκων...) οποτε απλα πατας το posts και το επιλεγεις.

Καλη ακροαση και περιμενω εντυπωσεις!

Ο Πυγμαλιωνας σου...

Tweet Boogie 2 Nite Lyrics

Are you ready? Are you ready?
I hope you're ready
Are you ready? Cause I am
Said I'm ready to party yea (yes)

Grab your coat, get your keys
Cause whatever you're drinking
It's on me (It's on me)
Stay here if you want to, say what you want
But I gots to party, I needs me a party
Came here to get ya, but I can't wait
To grab me a partner and cut a rug up 2nite

I found a place yea
Where we could boogie, boogie 2nite
I found a place yea
Where we could boogie, boogie

Are you ready?
Are you ready?
I know you're ready

Be ready here we are
Said we're off in the party yea
Let me wet my throat, get 2 or 3
Then it's off to the dance floor
Follow me
Stand if you want to, stare if you want to
But I got to party, I'm up in the party
Glad that I got ya, and it's alright
You got you a partner, so cut a rug up 2nite

I found a place yea
Where we could boogie, boogie 2nite
I found a place yea
Where we could boogie, boogie 2 nite

I found a place yea
Where we could boogie, boogie 2nite
I found a place yea
Where we could boogie

[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance
[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance
[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance
[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance

Dance cause you want to
Rock cause you have to
Cause ain't it a party
Sho 'nuff a party
Told you I had ya, and we just might
Find another party, and cut a rug up 2nite

I found a place yea
Where we could boogie, boogie 2nite
I found a place yea
Where we could boogie, boogie 2nite

[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance
[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance
[electronic voice:] Move your hips from side to side
[Tweet:] Dance

Συγγραφικο τελμα

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα αποφασισα να σου ομολογησω αυτο που χρονια ξερεις ποσο με... ευχαριστει! Τις οφθαλμολαγνικες μου εξεις! Κι αυτη η παραδοχη ειναι για μενα ευκολοτερη απο το να σου παραδεχτω οτι εχω τα πρωτα συμπτωματα συγγραφικου τελματος (αγγλιστι, writer΄s block) Ακουσον, ακουσον μετα απο δυο μονο επιστολες βρισκομαι σε πνευματικο αδιεξοδο!

Ετσι αποφασισα να σε παρω μαζι μου σε ενα νοερο ταξιδι στις ζωες αλλων ανθρωπων και στις αναμνησεις αυτων, οπως καταγραφηκαν με ψηφια κι οχι με φιλμ, μα παντα με αρωγο και μεσο το ζωογονο φως.

Ομως καταφευγοντας στις διαβοητες χειραγωγικες μου δυνατοτητες, θα αντιστρεψω τις κατηγοριες εναντιον μου. Διοτι κυριε Εισαγγελεα, οι φωτογραφιες αυτες αναρτηθηκαν απο τους νομιμους κατοχους τους σε κοινη θεα. Αρα κυριοι Ενορκοι δε θα πρεπε να ημουν εγω στο εδωλειο του κατηγορουμενου με τη βαρυτατη κατηγορια του οφθαλμολαγνου (και τη ρετσινια του "ματακια" να με απειλει ως αλλη Δαμοκλειος σπαθη) αλλα Αυτοι ως επιδειξιες!

Ομως περα απο τα αστεια, κι αφου μια εικονα ειναι χιλιες λεξεις, "δες" λοιπον τις απειρες λεξεις που εχουν τοσοι ανθρωποι να πουν για τη ζωη τους μεχρις οτου να εχω κατι να σου πω για τη δικη μου.

Ο Πυγμαλιωνας σου...

Παντοτινα εφηβικη Πηνελοπη

Μικρή μου Γαλάτεια,

Δε θα πιστεψεις ποτε τι συνεβει! Οσο κι αν χρονια πιστευα πως ειχα την αποκλειστικη κι αμεριστη σου προσοχη διαψευστηκα πανηγυρικα! Τελικα φαινεται πως η αισθηση που με διακατειχε οτι ησουν η μουσα μου ηταν ψευδης! Κι εχω πειστηρια γι'αυτη μου τη δηλωση οπως μπορεις να δεις!

Κι απ' οτι φαινεται ησουν πολυ πιο... γενναιοδωρη με την candyblue. Και να ξερεις (αν και ειμαι σιγουρος, οσο κι αν με πληγωνει, πως χρονια τωρα εχεις μαθει πως να παριστανεις την αμαθη παιδουλα για να δινεις τροφη στο ηδη υπερτροφικο πυγμαλιωνικο μου συνδρομο) πως πληγωσε ακομη περισσοτερο τον ανδρικο μου εγωισμο οτι προσεφερες τις "υπηρεσιες" σου ως μουσα σε μια γυναικα.

Ας ειναι! Καλα να παθω για να πιστευω πως, παροτι σε παραμελω τοσο καιρο και εχοντας να σου γραψω ενα γραμμα για χρονια, εσυ θα στεκεσαι εκει, ως μια παντοτινα εφηβικη Πηνελοπη, υφαινοντας καρτερικα και αγνοωντας υπεροπτικα τον καθε επιδοξο μνηστηρα (μα οχι την αδιαμφισβητητα γοητευτικοτατη μνηστη).

Θα σε αφησω βιαστικα προς το παρον με την ελπιδα μως η μετανοημενη σταση μου θα εκτιμηθει απο εσενα και πως στο μελλον θα γινεις ξανα και παλι η κινητηρια δυναμη της εμπνευσης, του ερωτα, της απολαυσης κι εν τελει της ζωης μου!

Ο Πυγμαλίωνάς σου...

Μικρή μου Γαλάτεια,

Σημερα αποφασισα να σου γραψω!

Το ξερω πως παει καιρος απο την τελευταια φορα κι αυτο με κανει ακομη πιο νευρικο γιατι για να ειμαι ειλικρινης δεν ξερω τι θα σου γραψω. Ομως ηγγικεν η ωρα (οκ εφτασε μικρη μου, μη μου θυμιζεις την ηλικια σου κι ακομη περισσοτερο τη δικη μου!).

Γι'αυτο θελω να εισαι, οπως παντα αλλωστε, επιεικης με τις "σκουριασμενες" συγγραφικες μου ικανοτητες και με την παντοτινη μου αδυναμια (ηθελημενη αδιαφορια) να τονιζω τις λεξεις (κατι που αλλωστε γνωριζεις πολυ καλα πως δεν παραλειπτω ποτε στα γραπτα μου κειμενα).

Επισης θελω να σου τονισω εξ'αρχης πως δεν ξερω κατα ποσο θα ειμαι συνεπης στα διαδικτυακα μας rendez-vous μα σου υποσχομαι πως δε θα παραλειψω ποτε να σε ενημερωνω για ο,τι θα μου κεντριζει το ενδιαφερον σε αυτη τη βαρετη πραγματικοτητα που συνηθισα να αποκαλω ζωη μακρια σου!!!

Με ολα αυτα κατα νου, θα σε αφησω με την υποσχεση να τα "ξαναπουμε" συντομα.

Ο Πυγμαλίωνάς σου...