28/5/08

O μονολεκτικος ορισμος της Ουτοπιας ; ; ;

Μικρη μου Γαλατεια,

Κάθε νεα μου επιστολη είναι μια διαρκης προσπαθεια για μια νεα ματια σε θεματα που φανταζουν χιλιο-ειπωμενα. Κα πώς να μην νιωθω ετσι αλλωστε, αφου τα συναισθηματα μου για σενα, είναι ιδια κι απαραλλακτα, από την πρωτη στιγμη που σε αντικρυσα. Είναι τοσο κοινοτυπο μα συναμα και τοσο σπανιο αυτό που καποιοι ρομαντικοι αποκαλεσαν κεραυνοβολο ερωτα. Απορω όμως, πως καταφερνουν και αποκαλουν υποφερτη τη ζωη τους, οσοι δεν βιωσαν εστω και μια φορα, αυτό το απροσδκητο, απροσδιοριστο κι απαραμιλλο συναισθημα!

Τι κι αν δεν εχω κανει στο παρελθον, για το κρυφο αντικειμενο του ποθου μου; Είναι τετοια η κινητηρια δυναμη που με ωθει κατά τη διαρκεια του ερωτικου παροξυσμου, ώστε καμια τροχοπεδη, οσο ισχυρη κι αν είναι κι οσο βαρυγδουπα ονοματα κι αν παρει (λογικη, ηθικη, αναστολη κ.α) δεν είναι ικανη να με ακινητοποιησει κατά την περιστροφικη μου κινηση, ως δορυφορο, με αξονα περιστροφης μου και κεντρο του συμπαντος το θυληκο μου Ηλιο!

Δεν ξερω αν είναι «πρεπον» η πολιτικως ορθο να σου απαριθμησω όλα τα αδραγαθηματα (η απερισκεψιες κατά αλλους) εχω τολμησει, υπο την επήρεια του δηλητηριου, που φερουν οι εμποτισμενες σε αυτό αιχμες των βελων του φτερωτου Ερωτα! Κι αυτό γιατι αναποφευκτα, μερικα από αυτά που θα απαρτιζαν το κοινως λεγομενο αγγλιστι «Top 10», σιγουρα θα αφορουσαν και καποιες από οσες προυπηρξαν εσου μικρη μου. Κι ετσι θα διαφαινοταν το ψεμα μου (η εστω η υπερβολη) , όταν σου δηλωνα ωρες μικρες, εχοντας σε στην αγκαλια μου, πως με την ελευση σου στη ζωη μου, διεγραψες οριστικα, τα οποια, εστω και αχνα ιχνη, ειχαν αφησει οι προκατοχοι του θρονου σου στην καρδια μου.

Ετσι λοιπον, θα αποφυγω αυτή την υπουλη παγιδα, που παρ’ολιγον θα εστηνα οικοιοθελως και αυτοβουλως στον εαυτο μου. Όμως θα σε καλεσω να ανακαλεσεις από τη μνημη σου, οσα ρισκα εχουν πεσει στην αντιληψη σου φυσικα, κι αφορουν αυτά που εχω παρει για να συνεχιζω να σε εχω στη ζωη, με οποιον τροπο εχω επιλεξει η εστω μου επεβληθει από τις συνθηκες. Όμως εστω κι ετσι, θα θελα να ξερεις ότι αυτή είναι μονο η αρχη, σε μια σισύφεια προσπαθεια μου να σου αποδειξω, ότι με μενα στο πλευρο σου, θα μπορεσεις να ξεπερασεις κάθε εμποδιο προς την Eυτυχια, που μεχρι τωρα θεωρουσες ως τον απολυτο και μονολεκτικο ορισμο της Ουτοπιας!


O Πυγμαλιωνας σου.


Υ.Γ. Αποψε αποφασισα να πρωτοτυπισω και μη με ρωτησεις το γιατι, απλα διοτι η απαντηση πολύ απλα δεν υπαρχει! Ετσι σκεφτηκα να σου στειλω δυο τραγουδια αντι ενός, αγγλικα αντι ελληνικων και ιδιατερως από ένα υπεροχο soundtrack, που εντυνε μουσικα μια αγαπημενη μου ταινια. Αυτή δεν είναι άλλη από την αισθημτικη κομεντι «Notting Hill» με τον Χιου Γκραντ και την Τζουλια Ρομπερτς. Ευχομαι πρωτον να σου αρεσει η ταινια, ώστε να μην απορριψεις εκ προιμιου και τα συγκεκριμενα τραγουδια, και δευτερον να μην εγειρω με αυτή μου την επιλογη, τις οποιες σινεφιλ ενστασεις από τον αγαπητο μου kioy! Το πρωτο τραγουδι είναι το πασιγνωστο «She» από τον μοναδικο Elvis Costello και το δευτερο το πολυακουσμενο «Ain’t no sunshine» σε μια ιδιατερη εκτελεση από τον Bill Withers. Καλη ακροαση μικρη μου και να ξερεις πως αυτή είναι μια από τις ταινιες που θα θελα να δουμε μαζι, με πιο πιθανη περιοδο αυτή των καλοκαιρινων μας διακοπων, αν και φυσικα εχω ηδη αλλα σχεδια για μας, από το να καθηλωθουμε μπροστα σε μια τηλεοραση! «Ετοιμαζω ταξιδι μοναχα για παρτη σου…»




"She"

Elvis Costello



She
May be the face I can't forget
The trace of pleasure or regret
May be my treasure or the price I have to pay
She
May be the song that summer sings
May be the chill that autumn brings
May be a hundred different things
Within the measure of a day

She
May be the beauty or the beast
May be the famine or the feast
May turn each day into a heaven or a hell
She may be the mirror of my dreams
The smile reflected in a stream
She may not be what she may seem
Inside her shell

She
Who always seems so happy in a crowd
Whose eyes can be so private and so proud
No one's allowed to see them when they cry
She
May be the love that cannot hope to last
May come to me from shadows of the past
That I'll remember till the day I die

She
May be the reason I survive
The why and wherefore I'm alive
The one I'll care for through the rough in ready years
Me
I'll take her laughter and her tears
And make them all my souvenirs
For where she goes I've got to be
The meaning of my life is

She

She, oh she

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!


boomp3.com




«Ain’t no sunshine»

Bill Withers


Ain't no sunshine when she's gone.

It's not warm when she's away.

Ain't no sunshine when she's gone

And she's always gone too long anytime she goes away.



Wonder this time where she's gone,

Wonder if she's gone to stay

Ain't no sunshine when she's gone

And this house just ain't no home anytime she goes away.



And I know, I know, I know, I know, I know,

I know, I know, I know, I know, I know, I know, I know,

I know, I know, I know, I know, I know, I know,

I know, I know, I know, I know, I know, I know, I know, I know



Hey, I ought to leave the young thing alone,

But ain't no sunshine when she's gone, only darkness everyday.

Ain't no sunshine when she's gone,

And this house just ain't no home anytime she goes away.



Anytime she goes away.

Anytime she goes away.

Anytime she goes away.

Anytime she goes away.

Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

26/5/08

Ελα να σε δω ! ! !





Μικρη μου Γαλατεια,



Ειμαι σιγουρος οτι αυτη η επιστολη θα σε βρει με ενα βλεμμα αμηχανιας κι ενα μειδιαμα γλυκο σαν απο μελι, που μονο τα χειλη ξερουν και δυνανται να σχηματιζουν, απλα και μονο γιατι θα επαιρνες κι ορκο, αν στο ζητουσαν, οτι η επομενη επιστολη μου θα φτασει στα χερια σου σε καμια βδομαδα απο σημερα. Εκει περιπου με την πολυαναμενομενη νεα μου συνδεση, που καθε φορα με ρωτας γιατι εχει αργησει τοοοσο πολυ κι εγω οχι δεν εχω τι να σου πω αλλα και πως να αντιδρασω, μιας και τα νευρα μου πανε να σπασουν με αυτη την κατασταση!


Ετσι αποψε σε μια δανεικη επι ωρομισθωσει "γραφομηχανη", σου γραφω αυτες τις δυο τρεις αραδες λεξεις και ευχομαι να μπορουσα να ημουν εκει απο καποια μερια και να σε δω οταν θα αντικρυζεις αυτο τον "φακελο"! Μα ναι μικρη μου, παρτο αποφαση οτι για σενα γραφονται ολες αυτες οι επιστολες που τοσοι "λαθραναγνωστες" τους εκφραζουν γενναιοδωρα την εκτιμηση τους για τα συναισθηματα μου για εσενα κια τον τροπο που σου τα εκφραζω! Κι ειναι να απορει κανεις που ακομη αμφιβαλεις, μιας κι ο πιο ανιδεος αναγνωστης τους θα στοιχηματιζε οτι πλημμυριζουν απο εσενα και ολο σου το ειναι! Υπαρχουν ανθρωποι, που δεν εχουν την τυχη να σε εχουν γνωρισει προσωπικα, κι ομως να καποτε το φερει η κουβεντα και τους εκμυστηρευτεις οτι εισαι η "Γαλατεια" μου, θα σου πουν ποσο καλα νιωθουν πως σε ξερουν και αν ειναι γυναικες ποσο σε μακαριζαν, αν οχι φθονουσαν, μεχρι τη στιγμη που σε γνωρισαν!

Επειδη ομως δηλωσεις μου σαν κι αυτη, ελαχιστα απεχουν απο το να παρερμηνευτουν και να κακοχαρακτηριστουν, αποψε λεω να μην πω πολλα! Ο,τι κι θελω να σου πω το λεει πιο ευστοχα και μελωδικα η διαχρονικα αξεπεραστη Μελινα Κανα, στο νεαποκτηθεν cd απο τα "Μακρινα Ξαδερφια¨ και στην συμμετοχη της με το πανεμορφο τραγουδι της "Ελα να σε δω". Στιχους δεν προλαβαινα να σου δακτυλογραφησω, οποτε και σου στελνω κι μια σελιδα απο το ενθετο φυλλαδιο. Καλη και προσεκτικη ακροαση μικρη μου.

Ο Πυγμαλιωνας σου.











Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!



boomp3.com

24/5/08

Εν λευκω...

Εν λευκώ…

Μικρη μου Γαλατεια,

Ειμαι κατενθουσιασμενος μιας κι απο τουδε κι εις το εξης θα σου γραφω τις επιστολες μου, με το νεο μου λαπ τοπ! Ενα λαπ τοπ παλλευκο, σαν εσενα μικρη μου Χιονατη, που ακομη κι ο Ηλιος ο Μεγαλοπρεπης, αρνειται συνειδητα να σε αγγιξει ακομη και με τις ζωογονες του ακτινες, μιας και αναγνωριζει την απολυτη και πανθομολογουμενη "κυριαρχια" μου στο κορμι σου.




Είναι αληθεια πως εξαιτιας πολλων εξωγενων παραγοντων υπηρξα ιδιατερως αμελης στις «αλληλογραφικες» μου υποχρεωσεις προς εσε! Όμως με την αποκτηση αυτου του πανεμορφου φορητου υπολογιστη, η ελευση του καλοκαιριου φανταζει πολλα υποσχομενη! Κι αυτό γιατι, η από καιρο καταπρασινες βεραντες μου, είναι γεματες ανθισμενες ζαρντινιερες, και δεν νομιζω ότι θα μπορουσα να σκεφτω καλλιτερο χωρο περισυλλογης κι εμπνευσεως! Η μεταμεσονυχτια σιγη, που βασιλευει ολογυρα μου, την ωρα που σου γραφω, είναι ενας ακομη συμμαχος κι ετσι φανταζομαι πως επιστρεφοντας από τις καθημερινες μου θερινες εξοδους, συχνα πυκνα θα σου στελνω με το διαδικτυακο «αγερι» χαιρετισμους!

Δεν μπορω να αρνηθω το γεγονος, πως τους 2-3 περασμενους μηνες, ο,τι κι αν σου εγραψα ηταν αποτελεσμα βιαστικων κι αγχωτικων καταστασεων, με πολλους αντιπερισπασμους, που με αποσπουσαν από την απολυτη προσοχη που θα επιθυμουσα, ώστε να δυναμαι να σου εκφρασω τις σκεψεις μου με τον γνωστο μου πλεον σε σενα τροπο. Επισης υπηρξαν πολλες ακομη αφορμες, που «γεννησαν» μεσα μου την αναγκη να επικοινωνησω μαζι σου, μεσω από αυτό τον διαυλο επικοινωνιας, όμως η ακουσια ελλειψη συνδεσης με αναγκαζε να σιωπω και να φανταζω απομακρος, κανοντας σε να βγαζεις εσφαλμενα συμπερασματα!

Τερμα όμως με όλα αυτά! Είναι πλεον φρονημο, να σου υποσχεθω πως η ολοενα κι αυξανομενη ποσοτητα θα οδηγησει και σε μια διαφοροποιηση (ανοδικη θα ηθελα να πιστευω) και στην ποιοτητα. Είναι λογικο, πως αν καταφερω να πραγματωσω οσα υποσχομαι, θα μπορω πλεον να καταπιανομαι και με πιο «αναλαφρα» θεματα ακομη κι από την υποτιμημενη καθημερινοτητα! Εχω την πεποιθηση πως σε εχω κουρασει με την διαρκη μου σοβαροτητα (η και σοβαροφανεια) και την διαχυτη μελαγχολια (αν όχι και διαφαινομενη) μελαγχολια!
Θα αδραξω λοιπον την ευκαιρια της μεταστροφης στη διαθεση μου, και με τη βοηθεια μιας νοερης «γομολαστιχας», θα σβησω κάθε τι μελανο και ζοφερο από το νου μου, και θα αρχισω να σου γραφω «εν λευκω»!!!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Αποψε αποφασισα να συντροφευσω αυτή μου την επιστολη, με ένα εκπληκτικο τραγουδι από μια πολλα υποσχομενη νεα (και νεαρα) ερμηνευτρια, την Νατάσσα Μποφίλιου, και το αναπαντεχο τραγουδι της «Εν λευκω». Αυτό το τραγουδι είναι το αγαπημενο της αγαπημενης μου «Πρωτοπλαστης», καθιστωντας το ετσι διπλα αγαπημενο μου!!! Το ειχα στη συλλογη μου σχεδον από τις πρωτες μερες της κυκλοφοριας του, μα εψαχνα την καταλληλη αφορμη να σου το στειλω, όπως αλλωστε συμβαινει και με πολλα ακομη «διαμαντακια» που σου φυλαω για το μελλον. Δυστυχως ο φορτωμενος εργασιακα περασμενος χειμωνας, δεν μου χαρισε την ευκαιρια να την ακουσω εκ του συνεγγυς, στο αθηναικο της στεκι! Ισως το καλοκαιρι σταθω τυχεροτερος και την απολαυσω σε καποια από τις συναυλιες της, που μαθαινω ότι θα δωσει ανα την Ελλλαδα.





"Εν λευκώ"

Μποφίλιου Νατάσσα

Μουσική/Στίχοι
Καραμουρατίδης Θέμης/Ευαγγελάτος Γεράσιμος


Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου,
γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω.

Αν είχα θάρρος για να πω το έλα,
τώρα δε θα’ χα τη φωτιά στο αίμα!

αν είχε χρώμα θα ’ταν άσπρη τρέλα
αν είχε σώμα θα ’ταν πάλι ψέμα!

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο,
σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου!
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου!!!

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει,
να ’χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει!


Τίποτα σημαντικό,

ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου,
καλά τα λεν οι έγχρωμοι μου φίλοι!

Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει!!!


Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος,
τώρα δε θα ’τανε φωτιά στο αίμα!
αν είχε χρώμα θα ’ταν άσπρο ο φόβος,
αν είχε σώμα θα ’ταν σαν κι εμένα!

Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε!
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις!

κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς να’ ανέβεις!!!

Και σε λυπούνται που δεν το ’χεις νιώσει,
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν πάντα κρότος!!!

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα!
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο!
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω!

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω,
μ’ αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα,
τους λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να’ ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό

ζω μονάχα εν λευκώ...




Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!

boomp3.com

17/5/08

Τριτη ....... ..... 5

Μικρη μου Γαλατεια,

Καθε πρωι ξυπναω με την προσμονη να βγω απο το σπιτι μου και να αναζητησω μια επιστολη σου στο γραμματοκιβωτιο μου, στην εξωπορτα της μονοκατοικιας μου! Μα φευ!!! Μερες τωρα (για να μην πω εβδομαδες) συνανταω τον ταχυδρομο στα σκαλια και πλεον εχει καταλαβει πως δεν περιμενω καμια επιστροφη φορου αλλα κατι πιο ουσιαστικο, και μου γνεφει με συμπονοια να μην κατεβω ως την καγκελοπορτα μιας και για αλλη μια φορα ηρθε με αδεια χερια...

Μου ειχες υποσχεθει πολλα αλλα αυτο που περισσοτερο μου στοιχισε οτι δεν τηρησες ηταν οτι ακομη δεν μου εγραψες ενα γραμμα! Οχι ενα μειλ μικρη μου αλλα ενα γραμμα χειροπιαστο! Να μυριζει το αρωμα σου, και να εχει επανω του το αγγιγμα σου! Να μπορω να το αγγιξω στο μαγουλω μου και να φανταζομαι οτι εχω το δικο σου ξανα κοντα μου και να αναπολω καποιο απογευμα τη δυση του ηλιου κι εσενα πιο λαμπρη κι απο την ιδια την ανατολη του!

Εχω ενα συρταρι γεματο παλιες επιστολες απο ενα ετεροκλητο πληθος αποστολεων, που κατα καιρους αλληλογραφουσα κι ομως ουτε μια απο σενα! Εσενα που ο λογος ειναι μια αλληλουχια απο λεκτικα διαμαντακια! Ισως βεβαια να μη μου αρεσαν αυτα που θα ειχες να μου πεις, το σιγουρο ειναι οτι θα μου αρεσε ο τροπος που θα μου το ελεγες η εγραφες!

Αλλωστε πως θα ξερω αν σου λειπω, μου λες? Δεν αρκουν τα σημαδια που διακρινω γυρω μου, ουτε η διασθηση οτι θα πρεπει να ετοιμαστω για την νεα ελευση σου στη ζωη μου! Και μην αρκεστεις σε ενα λακωνικο γραμμα μιας και ποτε δεν ημουν φαν του "Λακωνιζειν εστιν φιλοσοφειν" Θελω ενα γραμμα που θα διαβασω με μια τελετουργια που σιγουρα θα κρατησει ωρες!

Αντε λοιπον τι σκεφτεσαι? Κατσε στο σεκρετερ σου και γραψε μου. Γραψε μου!!!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Αποψε σου στελνω να ακουσεις μια διασκευη της πασιγνωστης κι υπεροχης "Αυρας" το υ Δημητρη Παναγοπουλου, που αποτελει αυτο που στα Αγγλικα ευστοχως αποκαλουν "One hit wonder" μιας και ηταν ενα εκπληκτικο τραγουδι, που ποτε δεν διαδεχτηκε κανενα αλλο απο τον δημιουργιο του! Βεβαια μιας και σου ειναι πολυ γνωστη η αυθεντικη εκτελεση του σου στελνω μια ολοφρεσκη διασκευη του απο τον ιδιο τον δημιουργο της, με μια εντελως αναπαντεχη μουσικη προσεγγιση του!

Υ.Γ.2 Η επιστολη αυτη γραφτηκε πολυ βιαστικα και με πολλους αντιπερισπασμους, που δεν με αφησαν να την προσεξω ιδιατερως! Ομως αποψε επρεπε πασει θυσια να σου γραψω! Ελπιζω εσυ να εχεις την ηρεμια και το χρονο που θα χρειαστεις!




"Αύρα"

Παναγόπουλος Δημήτρης



Από την πόρτα σαν θα βγω, θα δω τον ήλιο στρογγυλό
Και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου!
Μια καλημέρα θα σου πω, μετά θα φύγω θα χαθώ,
Κι ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου!

Γιατί είμαι αέρας που περνά, μέσα στης πόλης τα στενά,
Και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν!
Γιατί είμαι αύρα εσπερινή, πνοή καθάρια ζωντανή,
Που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν...

Φεύγω ψηλά για το βουνό κι ύστερα πέφτω στον γκρεμό
Και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη,
Και κουβαλάω μες στη σιγή μιαν ανυπότακτη κραυγή,
Και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει!!!

Γιατί είμαι αέρας...




Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!



boomp3.com

11/5/08

Γυριστρουλα


Μικρη μου Γαλατεια,

Αποψε εχασα τον υπνο μου εξ' αιτιας ενος εφιαλτη, που μου στερησε την ηρεμια αλλα μου χαρισε την ευκαιρια να απολαυσω τη χαρα να συνεχισω να διαβαζω το μυθιστορημα που με συντροφευει αυτο τον καιρο τα βραδυα, οταν πεφτω στο κρεβατι μου. Και το πιο ωραιο ηταν οτι την αναγνωση μου εκανε ακομη πιο ευχαριστη η συνοδεια του ηχου της μαγιατικης βροχης, που απροσμενα ξεκινησε λιγα λεπτα αφοτου το ειχα παρει αποφαση οτι ηταν πια καιρος να ανασηκωθω και να ανοιξω το πορτατιφ μου.

Ειδα λοιπον στον υπνο μου, οτι με απατουσες! Και δεν εφτανε λεει μονο αυτο, αλλα το εκανες συνεχεια και καθε φορα με διαφορετικο ερωτικο παρτενερ. Το θεμα ειναι το κινητρο σου δεν ηταν η σαρκικη ελξη η ο ασιγαστος ποθος (που ισως λεω ισως να δικαιολογουσα μεσα μου) αλλα η ακατανικητη αναγκη σου για λιγη προσοχη και στοργη, μιας κι εγω ημουν για πολυ καιρο μακρια σου. Κι ουτε η αναγκη σου να βρεις καποιον ευκαιριακο αντικαταστατη μου, πιο νεο, πιο ομορφο, πιο "αποδοτικο" πιο, πιο, πιο... Κι αυτο γιατι καποιοι εξ' αυτων ηταν συμφωνα και με μια συναισθηματικα φορτισμενη εξομολογηση σου, πολυ κατωτεροι μου σε ολους τους τομεις, συμφωνα με τη Γαλατεια του εφιαλτη μου.

Εβγαινες καθε βραδυ στολισμενη κι ετοιμη για την νυχτερινη σου αναζητηση για εναν νεο υποψηφιο θυτη, μιας και μικρη μου Γαλατεια, αυτο τον ρολο που διαρκως ενσαρκωνες στον εφιαλτη μου αυτο, μονο ως θυμα θα μπορουσα να εκλαβω! Κι αυτο γιατι ενω φαινομενικα ειχες εσυ το "πανω χερι", αφου ησουν εσυ αυτη που επελεγες καθε φορα αυτον που θα μοιαζοσουν το κρεβατι σου, κατεληγες να κανεις συνεχως το ιδιο λαθος. Αυτο που σιγουρα κι αναποφευκτα θα σε εκανε να πονεσεις αλλη μια φορα, μονο και μονο μιας κι ετσι ειχες, λεει, μαθει να μπορεις να συνεχιζεις να αυτοπροσδιοριζεσαι!

Ευτυχως μικρη μου ξυπνησα σχετικα νωρις, και δεν προλαβα να σε "δω" να κανεις το ιδιο λαθος παααρα πολλες φορες, αν και εχω την εντυπωση οτι ο αριθμος των "Θυτων" σου θα σε εκανε να χασεις σε μια παρτιδα Μπλακ Τζακ, αν ηταν το αθροισμα των χαρτιων σου! Και λεω ευτυχως μικρη μου, μιας και αφου εισαι μακρια μου, κι οντας ανασφαλης εκ φυσεως, καταλαβαινεις οτι ενας τετοιος εφιαλτης με εβαλε σε σκεψεις!

Σκεψεις, που αν δεν ημουν σιγουρος για την Γαλατεια που επλασα κι γαλουχησα με επιμονη κι υπομονη, θα μολυναν την καρδια μου και το νου μου, με μιερες αμφιβολιες αν το ονειρο αυτο παρεμενε απλα μια νυχτερινη νοητικη ψευδαισθηση η ηταν απλα ενας προειδοποητικος οιωνος, που οφειλα ως αξιος οιωνοσκοπος να ερμηνευσω αμεσα κι ευστοχα και να λαβω αμεσα και δραστικα μετρα!

Σε σενα μικρη μου, σου χαρισα απλοχερα ολη μου την αγαπη, κι ισως να σου ακουγεται υπερβολη, μα εμενα καθολου, οταν σου λεω πως σε λατρεψα σαν Θεα μου. Δε θα μπορουσε λοιπον ποτε, μια κοπελα σαν εσενα, "χορτασμενη" απο τη θαλπωρη της καρδιας μου, κανει τα ιδια τραγικα λαθη με αυτην που σου εμοιαζε απιστευτα στον εφιαλτη μου! Μεινε λοιπον αγνη κι αμολυντη, απο καθε βεβηλο χερι, που να παρει μονο επιζητει κι οχι να προσφερει!

Καταλαβαινω οτι αυτη η επιστολη ισως σε μπερδεψει η ακομη χειροτερα να σε αναστατωσει! Ομως ο, τι και να συμβει, να ξερεις οτι αν θες μπορεις να με καλεσεις να σου δωσω εξηγησεις, μιας κι ειλικρινα ειμαι ακομη και τωρα που σου γραφω, ωρες μετα τον εφιαλτη μου αυτον, ταραγμενος κι ισως η επιστολη μου αυτη να μην εχει συνοχη και λογικη συνεχεια.

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Πριν απο λιγες μερες ο Λακης Παπαδοπουλος κυκλοφορησε ενα ολοκαινουργιο cd με ολες του τις επιτυχιες διασκευασμενες απο γνωστους συγχρονους ερμηνευτες! Ε, αυτο που μου εκανε εντυπωση και με ωθησε να σου γραψω αυτη την επιστολη, ηταν οτι συμπεριελαβε και το "σημαδιακο" τραγουδι "Και θα χαθω" στην προ 27 ετων εκτελεση του απο την Ισιδωρα Σιδερη, στους Μουσικους Αγωνες Κερκυρας του 1981. Κι αφου σου εχω ηδη μιλησει για αυτο το τραγουδι, σημερα αποφασισα να σου στειλω να ακουσεις την αρκετα καλη διασκευη της "Γυριστρουλας" απο τους "Onirama". Καλη ακροαση λοιπον....








"Γυριστρούλα"

Παπαδόπουλος Λάκης



Τη νύχτα που τ' αστέρια όλα τα μέτρησες
τη νύχτα που είδες δρόμο στο φλιτζάνι
τη νύχτα που τον ταχυδρόμο έδιωξες
και φόρεσες καρό φουστάνι.

Τη νύχτα που δε μου 'φερε πρωί (μόνο)
μια μάζα που το σύμπαν αυλακώνει
και έμεινα μισότρελο παιδί να σκίζω
να σκίζω ρούχα στο μπαλκόνι!

Γυριστρούλα σε φοβάμαι!
Γυριστρούλα δε κοιμάμαι!
Γυριστρούλα σε φοβάμαι!
Γυριστρούλα δε κοιμάμαι!

Τη νύχτα που όλα τα έσβησες
και που κάθε πρωί σου 'φερνε ζάλη!
τη νύχτα που τα λόγια σου τα μέτρησες
και μου πες κράτα με, θα φύγω πάλι!!!

Γυριστρούλα κοσμική
γυρι-, γυριστρούλα της ανίας
παρθένα με το γιασεμί
και αποτέλεσμα πολυκοσμίας...



Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!


boomp3.com

6/5/08

Το τρυφερο σου ροζ...

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα, εις βαρος καθε προσπαθειας μου να "χωρεσω" στο ημερησιο προγραμμα μου, εργασιακες και προσωπικες υποχρεωσεις, αποφασισα να σου γραψω μια βιαστικη επιστολη, "σε στυλ να μην ξεχνιομαστε". Και πως θα μπορουσα αλλωστε να σε ξεχασω οταν τα σημαδια σου ειναι γυρω μου καθε ωρα και στιγμη.

Υπο αυτο το πρισμα, πριν απο μερες και παλι μου απεδειξες οτι αν και μακρια μου, εξακολουθεις να εισαι νοερα πιο κοντα μου, απο παμπολα ζευγαρια που συμβιωνουν, τοσο κοντα κι ομως τοσο απομακρα! Ηταν Παρασκευη βραδυ, οταν περιμενοντας μεσα στο αμαξι μου, μια φιλη να κατεβει απο το διαμερισμα της , αποφασισα να ανοιξω το ραδιοφωνο. Κι οπως πολυ καλα καταλαβες, ο μονος σταθμος που ειναι συντονισμενος χρονια τωρα ειναι η ανυπερβλητη Ερα - 2! Και η πρωτη μελωδια που ακουστηκε απο τα ηχεια μου, ηταν μια απροσδιοριστα οικεια κι ομως αδυνατουσα να εντοπισα ποιο τραγουδι ηταν αυτο, που ατυχως πετυχα στο τελος του.

Αμεσως μετα ξεκινησε να παιζει το "Batida de Coco" απο την Αρλετα σε μια λαιβ εκτελεση του απο την ιδια, κατα τη διαρκεια μιας ηχογραφησης του, σε καποια απο τις αγαπημενες της μπουατ. Και ξαφνου συνειδητοποιησα πρωτον, πως και το προηγουμενο μυστηριωδες τραγουδακι ηταν της ιδιας καλλιτεχνιδας και δευτερον το ποσο καιρο ειχα να ακουσω το Βatida. Κι ολη αυτη η νοσταλγια για τα παλια με εκανε να ξεχαστω, βυθισμενος στις σκεψεις μου, με ενα χαμογελο στα χειλη μου, κανοντας με να ξαφνιαστω οταν οντας τοσο αφηρημενος, δεν συνειδητοποιησα τη φιλη μου, που ανοιγε την πορτα του αμαξιου μου.

Αποφασισα να επανελθω συντομα στην πραγματικοτητα της "Παρασκευιατικης" εξοδου μου, και συνεχισα την βραδια μου με εξαιρετικη διαθεση, που οφειλοταν εν μερει στην παρεα της καλης μου φιλης, και εν πολλοις σε αυτην την απροσδιοριστη ευθυμια, που μου ειχε απλοχερα χαρισει αυτη η μελωδια, της οποιας ο αποηχος αντηχουσε στα αυτια μου, ολη νυχτα μεχρι οταν ξαπλωσα ξημερωματα στο προσκεφαλι μου.

Το επομενο πρωι, κι εκει που ειχα προσωρινα ξεχασει την χτεσινοβραδυνη απορια μου, εσυ με αναζητησες για να μου ζητησεις να σου βρω ενα τραγουδι, επικαλουμενη τις μουσικες μου γνωσεις, αστειευομενη για το οχι και τοσο νερο της ηλικιας μου, μιας και ηταν παλιο για σενα και τους συνομιληκους φιλους σου.

Το πολυποθητο (απο εσενα) τραγουδι ηταν "Το τρυφερο σου ροζ" σε μουσικη του Λακη (με τα ψηλα ρεβερ) Παπαδοπουλου κι ερμηνεια, ακουσον - ακουσον, απο την Αρλετα, που περιλαμβανεται στο δισκο "Τσαι Γιασεμιου" που κυκλοφορησε το 1985. Καταλαβαινεις ποσο εμβροντητος εμεινα οταν στιγμιαια συνειδητοποιησα το τραγουδι που εψαχνες, ηταν η μελωδια που μερικες ωρες πριν ειχα προλαβει στο τελος της, κι ηταν η υπευθυνη για την ομολογουμενως μα μονο φαινομενικως αδικαιολογητη νυχτερινη ευθυμια. Και λεω μονο φαινομανικως, αφου λες και ειχαν ξεπνησει οι προγνωστικες μου ικανοτητες και οι υπερευαισθητες κεραιες μου ειχα συντονιστει επιτυχως με το μελλον κι ειχαν εντοπισει την κατα μερικες ωρες μετεπειτα "εμφανιση" σου στη ζωη μου!

Βλεπεις λοιπον μικρη μου, οτι και να θελησεις ποτε να μου κρυφτεις, θα ειναι δυσκολο για σενα να τα καταφερεις, και για μενα ακομη πιο δυσκολο, σχεδον ακατορθωτο, να μην διακρινω, ακομη κι αθελα μου τα σημαδια σου, που αφηνεις γυρω μου, σαν το αρωμα σουπου ακομη και τωρα αδυνατω να ξεχασω!

Ο Πυγμαλιωνας σου.

Υ.Γ. Καλη ακροαση λοιπον, μα δυστυχως δεν προλαβαινω να σου γραψω τους στιχους του τραγουδιου, που ομως περιμενω απο σενα να τους δακτυλογραφησεις και να τους αφησεις στα σχολια αυτης της επιστολης. Αλλωστε δακτυλογραφεις πολυ πιο γρηγορα απο μενα (και παντα τονισμενα!) κι ειμαι σιγουρος οτι για σενα θα ειναι παιχνιδακι, αφου πιστευω οτι θα το ακουσεις δεκαδες φορες και θα το αποστηθισεις! Τελος περιμενω , οπως παντα, να μου εξομολογηθεις τι σε κανει να σκεφτεσαι και να νιωθεις, στο ακουσμα του, μιας και μου το ζητησες να σου το βρω!!!


Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!



boomp3.com

1/5/08

Φταινε οι γυναικες...;;;

Μικρη μου Γαλατεια,

Σημερα θα περιμενες να σου γραψω για την ολολαμπρη Πρωτομαγια και την αισθητη απουσια σου απο την αγκαλια μου μια μερα σαν κι αυτη. Ή ακομη και μια αναφορα οτι στις 21 Απριλιου "εκλεισα" εναν ολοκληρο χρονο επιστολογραφιας προς εσε. Ομως αφου δεν το εκανα εγκαιρως, δε θα το κανω μεταχρονολογημενα. Ας οψεται η Forthnet και η αναμονη της νεας μου συνδεσης double play που με εχει αναγκασει να ειμαι τοσο ασυνεπης στην επικοινωνια μου μαζι σου. Και πιστεψε με οτι καθε μερα ειναι ενα βασανο να μην μπορω να σου γραψω για οσα με απασχολουν κι οχι μονο για το ποσο μου λειπεις, μιας και πολλοι "λαθραναγνωστες" οπως η αγαπητη "Τσαπερδονα", που με τα σχολια της εχει κανει σαφη την αγανακτηση της για την Ιωβεια υπομονη μου και την δικη σου (κατ' αυτην) σκληρη σταση και σιωπη. Απο την αλλη μερια η "Σκορπινα" εκανε μια εκτιμηση, οτι τελικα δε σε θελω κοντα μου, μα παντα εκει μακρια για να μπορω να σου γραφω , κι ισως καλυτερα να μη σε εχω κοντα μου για να μη σε απομυθοποιησω... ή ακομη χειροτερα να μην τολμω να σε διεκδηκησω, οχι απο καποιον επιδοξο μνηστηρα, αλλα απο σενα την ιδια κι απο τους φοβους σου να αγαπηθεις και να αγαπησεις!

Γιαυτο μικρη και σημερα δεν μαδησα ουτε μια μαργαριτα, γιατι ημουν σχεδον πεπεισμενος οτι ακομη και η πανιδα θα μου φανερωνε περιτρανα οτι με αγαπας... αλλα παντα θα περισσευει ενα κιτρινο πεταλο να με διαψευδει σιωπηλα!

Ισως ο "Μελλικρατης" να εχει δικιο και να φταινε οι γυναικες για ολα, μα ισως να φταιω κι εγω, που παντα τις θεοποιω και τις λατρευω, αποδεχομενος αγογγυστα καθε τους παραξενια κι ιδιοτροπια! Μα ειλικρινα εχω αρχισει να αμφιβαλω για την ορθοτητα μιας τετοιας στασης ζωης! Κι ο λογος της μεταμελειας μου εισαι εσυ! Εσυ κι η αγνωμοσυνη σου μικρη μου! Μα καλα, το οτι σου εχω επιτρεψει να ζεις μακρια μου, δεν ειναι λογος να αθετεις την υποσχεση που μου εδωσες, οτι ποτε δε θα ξεχασεις οσα σου ενεπνευσα οταν σου εδωσα πνοη, ζωη κι υποσταση!

Αχ, εχω την εντυπωση οτι πολυ κακως σε αφησα σε χερια ανικανων ανθρωπων να σε μεγαλωσουν και να σε γαλουχησουν με τα απαραιτητα εφοδια! Κι αυτοι λες και τους ζητησα το ακριβως αντιθετο, σου στερησαν τα παντα και μαζι με αυτα ακομη κι οσα ειχα εγγεγραμμενα στον γεννετικο σου κωδικα! Και μονο οταν εισαι κοντα μου δυνασαι να τα αφηνεις ολα πισω σου και να μπορεις να εισαι η Γαλατεια μου.

Μα πιστεψε με οταν σου λεω οτι δεν αργει η μερα, που θα στερησω απο ολους την ικανοτητα να σε πληγωνουν, ακομη και με την αδιαφορια τους, και θα διακδηκησω ξανα την ολοκληρωτικη κι οριστικη σου "κηδεμονια". Μεχρι τοτε ομως, προσπαθησε να ξεπερασεις καθε επιρροη απο "εξωγενεις παραγοντες" κι αφεσου απλα και μονο να εισαι ο καλλιτερος εαυτος σου!

Ο Πυγμαλιωνας σου.



Y.Γ. Σημερα αποφασισα να σου βαλω να ακουσεις ενα τραγουδι που κυκλοφορησε το μακρινο (για σενα) 1999 απο τον Γιωργο Αλουπογιαννη και το συγκροτημα του 4 Εποχες και λεγεται "Φταινε οι γυναικες". Τον Αλουπογιαννη τον ειχα γνωρισει το 1996 οταν ξεκινησε να τραγουδα στον θρυλικο "Σταυρο του Νοτου" οταν ανεβαινα απο την Πατρα οπου σπουδαζα, στην Αθηνα και η μονη απαντηση που εδινα στους κολλητους μου στην ερωτηση "Που θες να παμε αποψε;" ηταν το πασιγνωστο αυτο μουσικο στεκι στον Νεο Κοσμο.




Πατα το PLAY και δυναμωσε τα ηχεια!!!


boomp3.com